Της Μαρίας Αραμπατζή
Η ενεργειακή κρίση και η δυσχέρεια των Ελλήνων να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, οδηγούν καθημερινά όλο και περισσότερους στην πόρτα κάποιου ενεχυροδανειστηρίου ή καταστήματος που αγοράζει τιμαλφή, χρυσά κι άλλα κοσμήματα.
Το 2009 λόγω της οικονομικής κρίσης οι αγορές χρυσού και τα ενεχυροδανειστήρια είχαν αρχίσει να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια... Ακολούθησε μια περίδος πτώσης της κίνησης σ΄αυτά αλλά σήμερα εξαιτίας της επιδείνωσης της κατάστασης τα μαγαζιά αυτά ακμάζουν ξανά. Στους δρόμους της Θεσσαλονίκης πολλά από αυτά μπορεί να έχουν κλείσει, αλλά αυτά που παραμένουν ανοιχτά κάνουν “χρυσές” δουλειές.
Όπως εξηγεί στο makthes.gr υπάλληλος καταστήματος αγοράς χρυσού, όταν οι πελάτες κατακλύζουν ενεχυροδανειστήρια, τότε όλα δείχνουν πως η χώρα βιώνει κάποια κρίση.
«Τα ενεχυροδανειστήρια είναι δείκτες και ο χρυσός έχει αποδειχθεί ως νόμισμα της κρίσης. Οι άνθρωποι έρχονται όταν υπάρχει υψηλή ανεργία ή σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Στο κατάστημά μας έρχονται πολλοί ηλικιωμένοι που μόνο εισόδημα τους είναι η σύνταξή τους και δεν καταφέρνουν να καλύψουν ανάγκες και άνθρωποι της μεσαίας τάξης. Επιπλέον έχουμε πολλούς νέους πελάτες. Άτομα με ασταθή εισοδήματα αλλά και άτομα που λαμβάνουν οικονομική στήριξη για να βγει ο μήνας. Όταν δε έρχονται λογαριασμοί, κυρίως αυτοί του ρεύματος, οι πελάτες αυξάνονται ακόμα περισσότερο, υπάρχουν εννοείται και τα τραγικά περιστατικά που λόγο οικονομικής δυσχέρειας απευθύνονται στα εργαστήρια για να λιώσουν τα χρυσαφικά τους και να λάβουν χρήματα ώστε να ανταποκριθούν ακόμη και σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις όπως τα ψώνια στο σουπερμάρκετ», λέει στο makthes.gr
Ρολόγια, χρυσά κοσμήματα, λίρες, πολύτιμοι λίθοι ακόμα και χρυσά δόντια ενεχυριάζονται για λίγα χρήματα. Απλήρωτες δόσεις δανείων, “φουσκωμένοι” λογαριασμοί και ακρίβεια σε προϊόντα κάλυψης βασικών αναγκών, οδηγούν πολίτες απ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις να βγάλουν στο σφυρί ότι πολύτιμο έχουν στα συρτάρια τους για να καλύψουν τις βιοποριστικές ανάγκες και τις άμεσες οικονομικές υποχρεώσεις τους.
Οι ιδιοκτήτες των ενεχυροδανειστηρίων στο κέντρο της Θεσσαλονίκης είδαν αύξηση από 35% έως και 40% στην δουλειά τους από το τέλος της καραντίνας μέχρι και σήμερα. Εκτιμούν μάλιστα, πολλοί απ’ αυτούς ότι η πελατεία τους θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο των χειμώνα.
«Με τον ρυθμό που αυξάνεται η πελατεία μας υπολογίζουμε πως τον χειμώνα θα στραφεί ακόμη περισσότερος κόσμος στην επιχείρηση μας για να εξασφαλίσει ρευστό», αναφέρει ο κ. Χρίστος Δεμερτζόγλου υπάλληλος καταστήματος αγοράς χρυσού.
Σε γενικές γραμμές τα ενεχυροδανειστήρια λειτουργούσαν ως εξής: Έδιναν ένα συγκεκριμένο χρηματικό αντίτιμο για αντικείμενα που τους έφερναν οι πελάτες, οι οποίοι είχαν στη διάθεσή τους κάποιο χρονικό διάστημα, ύστερα από συμφωνία μεταξύ ενεχυροδανειστή και πελάτη, για να επιστρέψουν το αντίτιμο συν τόκους και τέλη για να παραλάβουν το ενέχυρο. Οι τόκοι δανεισμού για τα δάνεια με ενέχυρο ανέρχονται στο 10% μηνιαίως και αυτός είναι και ο λόγος που ο τρόπος λειτουργίας των ενεχυροδανειστήριων έχει αλλοιωθεί σημαντικά με το πέρασμα των χρόνων. Πλέον ο πελάτης δίνει τα τιμαλφή του χωρίς να έχει σκοπό να τα πάρει ξανά πίσω.
«Κάποτε στη δουλειά μας το 96% των πελατών ερχόταν και έπαιρνε πίσω το ενέχυρο, επειδή συνήθως άξιζε πολύ περισσότερο από το δάνειο που έπαιρνε. Σήμερα είναι όλο και πιο σπάνια η επιστροφή του πελάτη στο κατάστημα. Όταν έρχεται, έρχεται αποφασισμένος να πουλήσει», λέει ο κ. Νίκος Τσιομπάνης ιδιοκτήτης ενεχυροδανειστηρίου.
Οι τιμές στην αγορά χρυσού αλλάζουν σχεδόν καθημερινά με βάση τις παγκόσμιες τιμές του χρηματιστηρίου του χρυσού. Από κει και πέρα την τιμή καθορίζουν τα καράτια του αντικειμένου, ο αριθμός και το είδος των πολύτιμων λίθων που μπορεί να υπάρχουν πάνω τους όταν πρόκειται για κόσμημα και εάν είναι επώνυμο. Η ιδεολογία που επικρατεί στην πλειονότητα του χώρου είναι ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να αγοράσει κάποιος ένα μεταχειρισμένο η παλιό χρυσαφικό για μεταπώληση. Ο μόνος λόγος για τον οποίο αγοράζεται είναι για να λιώσει και να πουληθεί σαν μέταλλο.
«Υπάρχουν πολλοί του επαγγέλματος που λένε ότι αγοράζουν τα κοσμήματα ως κοσμήματα. Αυτό είναι ψέμα τις περισσότερες φορές, καθώς όταν τα ζυγίζουν αφαιρούν από πάνω πέτρες οι οποίες μπορεί να είναι αξίας η απομεινάρια μιας άλλης εποχής που εξαιτίας της τεχνοτροπίας τους έχουν αποκτήσει αξία. Αυτό σημαίνει ότι θέλουν το κόσμημα καθαρά και μόνο για τα γραμμάρια μετάλλου που έχει πάνω του και συνήθως αγοράζουν στο 40% της πραγματικής αξίας» επισημαίνει ο κ. Φίλιππος Κιτζίογλου ιδιοκτήτης καταστήματος αγοράς χρυσού.