Πήρε το μελισσοκομικό του και ήρθε στη Θεσσαλονίκη. Ο Βασίλης Χαρίσης οδήγησε από τις Σέρρες, τόπο που διαμένει τα τελευταία 30 χρόνια, 110 χιλιόμετρα μακριά. Την τελευταία 15ετία η επιχείρηση του επεκτάθηκε, έγινε βιολογική. Και πέρασε στο γιο του. Τίποτα όμως δε δείχνει ότι έπιασαν τόπο οι κόποι του για να χτίσει ένα καλό μέλλον για το παιδί του.
Πατέρας και γιος έφτασαν μαζί με άλλους συμπολίτες τους Σερραίους, σήμερα το πρωί μπροστά στη ΔΕΘ. Ο Βασίλης Χαρίσης ήρθε να διαμαρτυρηθεί για την «κατάντια» της μελισσοκομίας όπως τονίζει στο makthes.gr, μαζί με τους υπόλοιπους, πολλούς αγρότες της κεντρικής Μακεδονίας. Μια κατάσταση με πολλές αιτίες και διαχρονικές παθογένειες.
«Κατάγομαι από τη Λαμία, ζω στις Σέρρες τα τελευταία χρόνια. Είμαι επαγγελματίας μελισσοκόμος. Έμαθα την τέχνη, -γιατί περί τέχνης πρόκειται να βγάζεις αυτό το προϊόν-, από τον πατέρα μου που το έμαθε από τον παππού μου και ασχολούμαι με το μέλι όλη μου τη ζωή. Η επιχείρηση πλέον έχει περάσει στο γιό μου, το Γιάννη, ο οποίος είναι εδώ δίπλα. Έχουμε μια μεγάλη αγροτική καλλιέργεια με 1200 βιολογικά μελίσσια. Τα κάναμε βιολογικά πριν ακόμα αρχίσουν οι χρηματοδοτήσεις. Από άποψη και ιδεολογία. Τίποτα όμως δεν είναι όπως τότε», λέει και ξεσπά σε δάκρυα.
Όταν ο κ. Βασίλης μετακόμισε στις Σέρρες, τη δεκαετία του 1990, αγόρασε ένα οικόπεδο το οποίο το έφτιαξε χωράφι, «μέσα από τα αγκάθια». Έχτισε σπίτια, έκανε τυποποίηση, αποθήκες και επέκτεινε την επιχείρηση του. Σήμερα ο γιος του όμως ο οποίος κληρονόμησε την επιχείρηση, δεν μπορεί ούτε να ζήσει την οικογένειά του, όπως λέει. Γεγονός για το οποίο σύμφωνα με τη μελισσοκομική κοινότητα, οφείλεται στη ζημιά που αποφέρουν οι ελληνοποιήσεις ξένου μελιού και στον ελλιπή έλεγχο από τις ελληνικές αρχές για νοθείες.
«Ούτε ένα μερεμέτι στο σπίτι μας δε μπορούμε να κάνουμε. Δε μένουν χρήματα για τίποτα. Παράγουμε ένα από τα καλύτερα προϊόντα παγκοσμίως. Πέντε είδη ελληνικού μελιού, βελανιδιά, καστανιά, πεύκο, έλατο κλπ. Πολύ ανώτερα αποδεδειγμένα από το «μανούκα» με μελέτες από το ΑΠΘ. Υπάρχει σχετική μελέτη που κατατάσσει το ελληνικό μέλι καλύτερο παγκοσμίως. Αθρόες όμως οι εισαγωγές κινεζικών «σιροπιών» και γλυκαντικών.
Έρχονται, αναμειγνύονται με ελληνικό μέλι που όμως είναι ελάχιστο σε ποσότητες στη μίξη. Τα βαφτίζουν ελληνικά. Ένας τόνος εισαγόμενο σιρόπι ελληνοποιείται με 2 κιλά ελληνικό μέλι. Ενώ η Ευρώπη μας λέει ‘προστατέψτε τα μέλια σας’, ενώ έπρεπε να πάρουμε μέτρα πριν 30 χρόνια, δεν κάναμε τίποτα. Μπορούσαμε με μια απλή απόφαση υπουργού να καθιερωθεί ελάχιστο ποσοστό γυρεόκοκκου. Έτσι θα αποτρέπονταν η νοθεία. Αν αντί για 2 κιλά γυρεόκοκου για παράδειγμα, απαιτούνταν 800 στον τόνο, δια νόμου, ποιον θα συνέφερε η νοθεία; Θέλει πολιτική βούληση, η οποία όμως δυστυχώς δεν υπάρχει. Και τα λάθη των πολιτικών… και τα δικά μας θα πω, που εν πιέσαμε πριν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, τα τραβάνε δυστυχώς τα παιδιά μας. Νιώθω τύψεις», λέει και συγκινείται ξανά.
Εκτός από τον κύκλο νοθείας και ελληνοποιήσεων ξένων προϊόντων, ο κ. Χαρίσης φωτογραφίζει επίσης ως βασική αιτία για την κατάσταση στη μελισσοκομία και την έλλειψη προστασίας της μέλισσας στην Ελλάδα. Ένας κίνδυνος που «τον ζούμε ήδη», όπως τονίζει, αφού φέτος λόγω πυρκαγιών και πλημμυρών χάθηκαν χιλιάδες μελίσσια. «Ο μελισσοκόμος θα τα ξαναφτιάξει. Αλλά δε βοηθά το κράτος να τα φτιάξει. Πρέπει να τα φτιάξει από μόνος του. Αυτά κοστίζουν», αναφέρει.
Παράλληλα προσθέτει πως η εξαφάνιση της μέλισσας είναι προ των πυλών και λόγω της ζημιάς από τα φυτοφάρμακα. Συγκεκριμένα η γλυφοσάτη, ουσία που εμπεριέχουν γνωστά φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούν οι αγρότες στον ψεκασμό, έχει επιφέρει μείωση της τάξης του 23% στον πληθυσμό της εν Ελλάδι μέλισσας. «Η χώρα όμως στη σχετική ευρωπαϊκή ψηφοφορία για την απαγόρευση ή μη της γλυφοσάτης, ψήφισε υπέρ. Οπότε θα έχουμε αυτή τη βλάβη για πολλά ακόμη χρόνια», λέει.
Μικροί και μεγάλοι μελισσοκόμοι βρέθηκαν σήμερα μαζί με συναδέλφους τους αγρότες στη ΔΕΘ για να διαμαρτυρηθούν για τις συνθήκες εργασίας του κλάδου τους. Ο κ. Γιώργος Χίτογλου, πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, κατά τη διάρκεια των ομιλιών στην εξέδρα που στήθηκε στην πύλη της ΔΕΘ, τόνισε πως χωρίς την επιβίωση της μέλισσας «δε μπορεί να υπάρξει αγροτικός τομέας και κάτ' επέκταση, ζωή», ξεκαθάρισε.
Ο κ. Χαρίσης συμμερίζεται αυτή την άποψη και δηλώνει πως πρέπει να υπάρξει σωστή αντιμετώπιση από την πολιτική, αν θέλουμε να αντιστραφεί η κατάσταση. «Η Ευρώπη μας δείχνει το δρόμο. Εμείς όμως δεν κάνουμε τίποτα. Τον μελισσοκόμο τον έχει κρεμάμενο απ’ το σχοινί, όπως αυτό το ανδρείκελο που ετοίμασαν οι συνάδελφοι και το φέραμε μαζί μας. Πρέπει να υπάρξει πολιτική βούληση για να πάρουμε ανάσα», δηλώνει.
