Ροκ,
πανκ και μέταλ μπάντες της Θεσσαλονίκης,
dj και σχήματα ηλεκτρονικής μουσικής
και ρεμπέτικου, αλλά και μια νέα ραπ
σκηνή συνθέτουν ένα ίσως όχι τόσο γνωστό,
αλλά πολύ δημιουργικό μουσικό σύμπαν
της πόλης, που αποκαλύπτεται στο
ντοκιμαντέρ «Τα Ντεσιμπέλ του Λευκού
Πύργου».
Η ιδέα για τη δημιουργία ενός μουσικού ντοκιμαντέρ αποκλειστικά για μουσικούς και μπάντες της Θεσσαλονίκης γεννήθηκε όταν πέρσι το καλοκαίρι ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Δήμος Βοσινάκης είδε ξανά το ντοκιμαντέρ «Οι ήχοι της πόλης» του Φατίχ Ακίν.
Ο Δήμος Βοσινάκης
Τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ
άρχισαν τον Σεπτέμβρη του 2022 με ίδια
μέσα -είναι χαρακτηριστικό ότι ένα μέρος
του εξοπλισμού για τα γυρίσματα αγοράστηκε
χάρη σε ένα πάρτι οικονομικής ενίσχυσης.
Ο πρώτος άνθρωπος που προθυμοποιήθηκε
να βοηθήσει στην υλοποίηση του project ήταν
ο Γιάννης Χατζόπουλος, ενώ στην πορεία,
η ομάδα μεγάλωσε.
Με την συνδρομή του Άγγελου Ασλανίδη και του Αλέξανδρου Λιτσαρδάκη σήμερα έχουν ολοκληρωθεί πάνω από 45 συνεντεύξεις με μουσικούς, συγκροτήματα, ραδιοφωνικούς παραγωγούς, μουσικολόγους, διοργανωτές συναυλιών, ιδιοκτήτες δισκοπωλείων και νυκτερινών μαγαζιών σε διάφορους χώρους, που μιλούν για τα πρώτα τους ακούσματα, τα στέκια και τα ραδιόφωνα της πόλης.
Μουσικοί
θρύλοι και… εγκυκλοπαίδειες
Ανάμεσά τους μουσικοί που ξεπέρασαν τα στενά όρια της Θεσσαλονίκης όπως ο Γιάννης Αγγελάκας από τις Τρύπες, ο Νίκος Μπιζένης από τους Μίκρο, ο Ηλίας Ζάικος των Blues Wire, ο ΛΕΞ, ο Τζαμάλ, ο Zas και ο 12ος πίθηκος της νέας ραπ σκηνής, αλλά και ο sui generis Μπάμπης Μπατμανίδης.
Μεταξύ άλλων μοιράζονται τις αναμνήσεις τους από το μουσικό σύμπαν της Θεσσαλονίκης ο Ασκληπιός Ζαμπέτας κιθαρίστας στους «International Comedy», «Mushrooms», «ΤΡΥΠΕΣ», «Γκέτο», «Seahorse», ο Μανώλης Μόραλης, ένας από τους μεγαλύτερους λαϊκούς ερμηνευτές της δεκαετίας του ’70, η Λαμπρινή Γρηγοριαδου κιθαρίστρια στους 100οC, ο Γιώργος Βεδούρας από την ηλεκτρονική σκηνή της πόλης, o dj Petroza, αλλά και οι μουσικοί των ρεμπέτικων σχημάτων «Άγγελοι του Τσιτσάνη» και «Γιαγκίνηδες» οι οποίοι μάλιστα γράφουν τα δικά τους λαϊκά και ρεμπέτικα τραγούδια κ.α.
Τα «ντεσιμπέλ» μιλούν και
με ανθρώπους που είναι «ζωντανές μουσικές
εγκυκλοπαίδειες», όπως ο Δημήτρης Βασιλειάδης που ίδρυσε τα «Μωρά στη
Φωτιά», έκανε πέρασμα του από διάφορες
πανκ μπάντες, αλλά και τους «Loxandra
Ensemble» και έχει βαθιά γνώση
για το μουσικό μωσαϊκό της Θεσσαλονίκης
του 19ου αιώνα, ο μπουζουκτσής Νίκος
Βουλανάς που έχει ένα τεράστιο αρχείο
δίσκων και συνεντεύξεων με λαϊκούς
δημιουργούς και ο ιδιοκτήτης του
δισκάδικου «Λωτός» Προκόπης Τζίλης.
Ο Ασκληπιός Ζαμπέτας
Η
μουσική σπάει το ταβάνι της πόλης
Το ντοκιμαντέρ καταγράφει μαρτυρίες για τη σκηνή του ρεμπέτικου, του ροκ, της πανκ, της τέκνο και ψυχεδελικής τρανς και φτάνει μέχρι τη ραπ μουσική σκηνή του σήμερα. Το υλικό ξεπερνά σε διάρκεια τις 24 ώρες συνεντεύξεων και μουσικής που παίζουν «ζωντανά» όσοι εμφανίζονται στο ντοκιμαντέρ.
Το επόμενο διάστημα αρχίζει το μοντάζ και ο στόχος της ομάδας παραγωγής είναι το φθινόπωρο του 2023 να έχει ολοκληρωθεί το ντοκιμαντέρ, για να λάβει μέρος σε κινηματογραφικά φεστιβάλ. Μέχρι στιγμής έχει ολοκληρωθεί το 70% του μοντάζ και σύντομα θα έχει ολοκληρωθεί.
«Το μουσικό φάσμα της πόλης φτάνει μέχρι τη ρέγκε αλλά εμείς θέλαμε να εστιάσουμε σε είδη μουσικής που ήταν αντικομφορμιστικά στην εποχή τους. Είχαν κοινές κοινωνικές καταβολές. Μετά έγιναν mainstream, όπως το ραπ σήμερα» λέει ο Δήμος Βοσινάκης.
Οι Γιαγκίνηδες
Κατά πόσο η ίδια η πόλη επηρεάζει τη μουσική παραγωγή;
«Αυτό το ερώτημα θέτουμε κι εμείς στους μουσικούς που μας μιλούν στο ντοκιμαντέρ. Υπάρχει ένας μύθος γύρω από τη Θεσσαλονίκη, που μπορεί να έχει βάση: μπάντες που ξεκινάν από εδώ και μετά από χρόνια φτάνουν στην Αθήνα και μετά τις αγκαλιάζουν όλοι. Προσωπικά πιστεύω ότι βοηθά το μέγεθος- η Θεσσαλονίκη δεν είναι ούτε μεγάλη, ούτε μικρή και η νεολαία της κινείται στα ίδια μέρη. Αυτή η ζύμωση βοηθά στην παραγωγή μουσικής. Επίσης η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που δεν έχει πολλές επιλογές, κοινώς έχει ταβάνι. Η μουσική είναι μια διέξοδος κι ένας τρόπος να ξεπεράσεις αυτό το ταβάνι. Ο συντηρητισμός της πόλης τροφοδοτεί την έκφραση μέσα από τη μουσική, γιατί όπου υπάρχει δράση υπάρχει και αντίδραση» λέει ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ.
«Με τα χρόνια δημιουργήθηκε κάτι σαν μουσική σκυταλοδρομία που συνεχίζεται. Η νεολαία του ραπ και χιπ χοπ που σήμερα ανθίζει, πριν από 25 χρόνια θα ήταν όλη στο πανκ. Ιδεολογικά τους αγγίζει την καρδιά. Όποιος θέλει να πει ότι η μουσική του είναι αυθεντική λέει ότι είναι πανκ, ακόμα και το ρεμπέτικο το χαρακτηρίζουν στο ντοκιμαντέρ πανκ πριν το πανκ. Μπορεί το επόμενο ρεύμα να είναι τέκνο ξανά μπορεί το ροκ. Η πόλη γεννά μουσική ασταμάτητα» προσθέτει ο Δήμος Βοσινάκης.
Δείτε εδώ περισσότερες πληροφορίες για το μουσικό ντοκιμαντέρ "Τα ντεσιμπέλ του Λευκού Πύργου"