Είναι γραφίστας στο επάγγελμα και ο σύλλογος γονέων του δημοτικού σχολείου, στο οποίο και ο ίδιος πήγαινε πριν από ...τέσσερις δεκαετίες, τον κάλεσαν να χρησιμοποιήσει την τέχνη του για να καλύψει ένα αυθαίρετο και όχι καλόγουστο σχέδιο που κάποιοι έκαναν στον τοίχο του σχολείου.
Ο 50χρονος Μίλτος Τσαλικίδης, πατέρας τριών μεγάλων πλέον παιδιών, πιστεύει ακράδαντα ότι η ομορφιά στις γειτονιές, που δημιουργείται με την Τέχνη του δρόμου (street artists/graffiti), μπορεί να αλλάξει τη διάθεση των ανθρώπων προς τη θετική κατεύθυνση, να διαλύσει το μίσος και να φέρει την καλοσύνη στις σχέσεις εφήβων και νέων.
Πριν από λίγες ημέρες, ο Μίλτος Τσαλικίδης ολοκλήρωσε το έργο που φιλοτέχνησε στο 79ο Δημοτικό Σχολείο, στη Χαριλάου Θεσσαλονίκης και, μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ανέφερε: «Κάλυψα τον εξωτερικό τοίχο για να το βλέπουν και οι περαστικοί, να βγάλει το γκράφιτί μου συναίσθημα και μια τρυφερή σκέψη για τα παιδάκια που μαθητεύουν στο σχολείο αυτό».
«Το 79ο Δημοτικό Σχολείο», συνέχισε, «είναι δικό μου σχολείο! Όταν ήρθα στην πρώτη τάξη πριν από τέσσερις δεκαετίες, μύριζε φρέσκες μπογιές, αφού μόλις οικοδομήθηκε».
Ο Μίλτος Τσαλικίδης είναι κάτοικος της περιοχής και νιώθει ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στον τόπο του. Με μια δόση ανησυχίας στη φωνή του, λέει: «Έχουμε δύσκολη γειτονιά, εκεί όπου έγινε η δολοφονία του Άλκη Καμπανού, πριν από δύο χρόνια. Μας προβλημάτισε όλους το τραγικό αυτό συμβάν. Γι' αυτό, για να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι, πρέπει όλοι να σκεφτόμαστε και το περιβάλλον, που σημαίνει τους ανθρώπους. Να συμβάλουμε σε αυτό που λέμε "γειτονιά μου -σπίτι μου"».
Μπορεί να μην ελπίζει ότι η Τέχνη μπορεί να σώσει τον κόσμο, αλλά μπορεί να βοηθήσει στην ειρήνευση. «Η τέχνη και η ομορφιά βοηθούν στο να ξεπεράσει ο άνθρωπος τον κακό εαυτό του, γι' αυτό πιστεύω, ότι οι γειτονιές πρέπει να είναι ωραίες, καθαρές, με περιποιημένα πάρκα και κτίρια και οι τοίχοι να ζωγραφίζονται -από επαγγελματίες και μη, αλλά με θετικά μηνύματα, για το καλό όλων μας. Να δημιουργείται μια θετική ατμόσφαιρα μεταξύ κατοίκων των πόλεων που είναι φυλακισμένοι στα τσιμέντα», λέει.
Ο Μίλτος Τσαλικίδης από μικρός ζωγράφιζε, αλλά δεν σπούδασε σε σχολεία Καλών Τεχνών, αν και στο δημοτικό, ως μαθητής της πέμπτης τάξης, έκανε την πρώτη του τοιχογραφία. «Είχα ζωγραφίσει τον τοίχο της τάξης. Ήταν αντιγραφή του έργου του Φασιανού, αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς τι ήταν, γιατί πέρασαν από τότε 40 χρόνια», αφηγείται. «Τότε μού ζήτησε ο δάσκαλος να το κάνω, ενώ αυτή τη φορά αποφασίσαμε για το γκράφιτι με τους γονείς των μαθητών και, φυσικά, είχαμε την άδεια της διεύθυνσης του σχολείου. Σκεφτήκαμε να ζωγραφίσω την Αθηνά, την αγαπημένη θεά των αρχαίων μας προγόνων! Η Αθηνά ήταν η θεά της σοφίας και της γνώσης και προστάτιδα κάθε ανθρώπινης τέχνης και κάθε ωφέλιμης απασχόλησης. Μαζί της και η κουκουβάγια. Την Αθηνά την κάναμε σε ασπρόμαυρα χρώματα, αλλά την κουκουβάγια πολύχρωμη, γιατί συμβολίζει τη σοφία, τη γνώση, και όλοι ξέρουμε πως βοήθησε την Αθηνά πνευματικά».
Απαντώντας σε ερώτηση για τους βανδαλισμούς με μπογιές που γίνονται σε διάφορα κτίρια, στα μάρμαρα, σε δημόσιους χώρους, απαντάει: «Είναι σίγουρα βανδαλισμός όλο αυτό, γιατί ο δημόσιος χώρος ανήκει σε όλους εμάς και δεν έχει κανένας δικαίωμα να καταστρέφει το κοινό αγαθό […] Αν κάποιος γράψει στον τοίχο τη λέξη "αγάπη", ίσως μπορώ να αγαπήσω αυτόν τον τοίχο, αλλά αν κάποιος γράψει "Μήτσος ή Γιώργος", προσβάλλει τη νοημοσύνη μου. Αν όλοι αυτοί που κακοποιούν τον δημόσιο χώρο και τα κτίρια είναι θυμωμένοι με τη ζωή, συμβουλή μου: να κάνουν κάτι όμορφο, κάτι καλό, κάτι που να φέρνει χαμόγελα σε περαστικούς».