Ένα βιβλίο ασφαλώς και «εξαρτάται» από τον συγγραφέα του, αλλά δεν φτάνει μόνο να γραφτεί.
Για να φτάσει στο κοινό και να επικοινωνήσει μαζί του πρέπει κάποιος να το επιλέξει και να το εκδώσει, να αναλάβει δηλαδή όλο το κομμάτι της παραγωγής και της προβολής.
Αυτός ο ρόλος ανήκει στους εκδότες. Είναι οι «αφανείς» ήρωες που κάνουν την καρδιά ενός βιβλίου να χτυπά, αυτοί που βρίσκονται πίσω από τις σελίδες, που μπορούν να οσμιστούν τις προτιμήσεις των αναγνωστών, που αναγνωρίζουν και αναδεικνύουν το συγγραφικό ταλέντο.
Όλοι αυτοί με τη συμμετοχή τους δίνουν ζωή στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης εδώ και χρόνια. Τώρα, μετά από ένα διάστημα ενάμισι έτους (Η τελευταία, 18η ΔΕΒΘ, πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 2021) επιστρέφουν στην πόλη και κάποιοι απο αυτούς ξεδιπλώνουν ενδεικτικά (οι ίδιοι ή εκπρόσωποί τους) στο makthes.gr τις εντυπώσεις τους από τη φετινή διοργάνωση.
Εκκρεμές – Χριστίνα Ζήσση
Φέτος ήταν η πρώτη φορά που η έκθεση είχε κόσμο Πέμπτη. Είχε και την Παρασκευή. Το κοινό προτιμάει προφανώς λογοτεχνία. Είμαι φανατική της έκθεσης από την πρώτη χρονιά και μάλιστα υποστηρίζω και κάτι πολύ "τραβηγμένο": δεν με ενδιέφερε τόσο να γίνονται πωλήσεις όσο να υπάρχει μια διαδρομή στα βιβλία των τριών τελευταίων χρόνων. Και ας υπάρχουν και οι πωλήσεις τη τελευταία ημέρα.
Ελληνικά Γράμματα & Πεδίο, Έξι, Χάρτινη Πόλη- Αμβρόσιος Τσανταρλιώτης
Φέτος η Πέμπτη που είναι η πιο υποτονική μέρα είχε πάρα πολύ κόσμο, αλλά επειδή ήρθαν σχολεία. Δεν έχει έρθει δηλαδή ακόμη κόσμος που έχει εμπορικό ενδιαφέρον. Από εδώ και στο εξής, ως είθισται, ανεβαίνει και η προσέλευση και αναμένουμε πάρα πολύ κόσμο και από μηνύματα που παίρνουμε. Στο πικ αυτή την περίοδο είναι τα βιβλία αυτοβελτίωσης και τα τικ τοκ books όπως η Hoover γύρω από την οποία έγινε τεράστιος ντόρος.
Βλέπουμε ότι τα social media έχουν μεγάλη απήχηση και εκτός από το να διώχνουν τον κόσμο από το βιβλίο, τον βοηθούν ταυτόχρονα και να επιστρέψει σε αυτό. Διαπιστώνουμε δηλαδή ότι η νέα γενιά μπορεί να απομακρύνεται, αλλά επιστρέφει στο βιβλίο και αυτό μας αρέσει πολύ.
Νήσος – Πώλα Καπόλα
Ερχόμαστε στην έκθεση το 2012. Παραδοσιακά η Πέμπτη έχει κόσμο λόγω εγκαινίων. Παρασκευή είναι λίγο υποτονικά τα πράγματα αλλά νομίζω ότι θα κριθεί από τώρα και μετά τι θα γίνει στην έκθεση. Πάντα το Σαββατοκύριακο υπάρχει πολύς κόσμος. Νομίζω ότι το πιο σημαντικό σε αυτές τις εκθέσεις, πέρα από τις πωλήσεις, είναι η δικτύωση με άλλους επαγγελματίες του χώρου. Για εμάς τους περισσότερους που έχουμε βάση την Αθήνα είναι σημαντικό γιατί ερχόμαστε σε επαφή με τους βιβλιοπώλες και με τον κόσμο της Βόρειας Ελλάδας, τους οποίους δεν είναι εύκολο να συναντήσεις αν δεν έχεις δικό σου πωλητή. Γι’ αυτό είναι και πολύ σημαντικό να παραμείνει αυτή η έκθεση στη Θεσσαλονίκη.
Ο διεθνής χαρακτήρας που φέτος ήταν και πιο ενισχυμένος είναι πάρα πολύ σημαντικός γιατί δικτυωνόμαστε με ανθρώπους του εξωτερικού. Ήρθαν όμως ατζέντηδες που πουλούσαν δικαιώματα ενώ κάπως πρέπει να ενισχυθεί κα το κομμάτι της αγοράς των δικαιωμάτων έτσι ώστε να καταφέρουμε να βγάλουμε βιβλία προς τα έξω. Είναι η αγαπημένη μου έκθεση. Πάντα η λογοτεχνία έχει τη μερίδα του λέοντος και είναι λογικό όμως και το δοκίμιο έχει ανταπόκριση.
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης – Ελένη Χριστιά
Πρώτη φορά ήρθα στην έκθεση το 2021. Έχει τεράστια διαφορά η φετινή διοργάνωση και ως προς τον κόσμο που την έχει επισκεφθεί. Η πρώτη μέρα ήταν πολύ καλή και περιμένουμε ότι θα πάει ακόμα καλύτερα. Εμείς χαιρόμαστε πολύ που είναι γεμάτα τα περίπτερα, που έχουν έρθει πολλοί εκδότες, που συναντιόμαστε με άλλους συνεργάτες και συναδέλφους, που έρχεται ο κόσμος και βλέπει τα βιβλία μας στη Θεσσαλονίκη, όπου δεν ερχόμαστε πολύ συχνά. Η προσπάθεια που έγινε φέτος είναι πολύ σημαντική, έχει πολύ μεγάλη διαφορά από το ’21 και αυτό αξίζει να το πούμε με όποιες αστοχίες ή μη μπορεί να υπάρχου.
Ο κόσμος δείχνει περισσότερη προτίμηση στην ιστορία και την επιστημονική εκλαΐκευση. Είχαμε και το 2021 πολύ μεγάλη κινητικότητα σε σχέση με τα δεδομένα που έγινε η έκθεση, αλλά έχουμε και τώρα. Μας κάνει εντύπωση που έρχεται πολύ συγκεκριμένα ο κόσμος σε εμάς, έρχονται δηλαδή άνθρωποι με κατάλογο. Το ενδιαφέρον είναι ότι έχουμε κοινό από πολλές ηλικιακές ομάδες.
Πατάκης -Άννα Πατάκη
Ερχόμαστε στη ΔΕΒΘ από την πρώτη χρονιά. Θυμάμαι πώς ήμασταν στις αρχές, όταν η έκθεση δεν είχε κανέναν, και νομίζω ότι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα είναι να επιμένει κανείς, γιατί μια σοβαρή έκθεση όπως και κάθε τι σημαντικό, χτίζεται σε βάθος χρόνου. Έτσι, αυτό που βλέπετε είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών των 19 χρόνων δουλειάς. Είναι νωρίς να μιλάμε για κινητικότητα, αλλά νομίζω ότι φέτος η έκθεση είναι πολύ δυνατή. Ο απολογισμός βγαίνει στο τέλος. Είναι μια κλειστή έκθεση κοινού και είναι η μόνη τέτοια που έχουμε στην Ελλάδα.
Είναι μια έκθεση όπου συναντιούνται οι ίδιοι οι συγγραφείς καταρχήν μεταξύ τους και συναντούν και το κοινό τους. Υπάρχει μια αντιξοότητα επειδή το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων ανεβαίνουμε από την Αθήνα, αλλά από την άλλη αυτό μας κάνει να είμαστε επικεντρωμένοι στην έκθεση, γιατί δεν πηγαίνουμε στην οικογένειά μας το βράδυ. Οπότε αυτό δημιούργησε μέσα στα χρόνια μια συνθήκη πολύ ειδική και νομίζω ότι τη χαιρόμαστε.
Πόλις – Μαρία Τσουμαχίδου
Συμμετείχαμε ακόμη και με τον κορονοϊό το 2021 και πήγαμε και πάρα πολύ καλά εισπρακτικά. Φέτος η έκθεση έχει κόσμο στις εκδηλώσεις σε αντίθεση με το 2021 που ήταν πιο φοβισμένος. Πιστεύω ότι κάθε χρόνο βελτιώνεται. Το δικό μας σταντ ξεκίνησε πολύ καλά και έχει μεγάλη κινητικότητα. Είμαι γραφίστρια και κάνω και το στήσιμο του περιπτέρου. Σε αυτό βασικό στοιχείο είναι η βιβλιοθήκη. Κάθε χρόνο τη βελτιώνουμε είτε μεγαλώνοντας είτε φωτίζοντάς τη και αυτό αρέσει στον κόσμο. Η βιβλιοθήκη είναι στατικό στοιχείο των εκδόσεών μας.
Ποταμός -Αναστασία Λαμπρία
Φέτος, η πρώτη μέρα της έκθεσης είχε περισσότερο κόσμο. Αυτό όμως δεν λέει τίποτε γιατί πάλι λίγος ήταν. Πάντως, δεν μπορούμε να βασιζόμαστε σε ελπίδες γενικώς… Η διοργάνωση μιας έκθεσης που θέλει να λέγεται και διεθνής και η οποία κοστίζει στους εκδότες πάρα πολύ προϋποθέτει και απαιτεί άλλα πράγματα. Δηλαδή, έχουν έρθει ορισμένοι λογοτεχνικοί πράκτορες οι οποίοι ήρθαν με σκοπό κυρίως να πουλήσουν τα δικαιώματα. Σε μια έκθεση που γίνεται στην Ελλάδα και λέγεται διεθνής και έχει και την εμπειρία της Μπολόνια και της Φρανκφούρτης, δηλαδή δεν είναι άσχετη και αθώα, θα έπρεπε οι πράκτορες που έρχονται να αγοράζουν δικαιώματα από ελληνικά βιβλία. Τουλάχιστον οι εκδόσεις «Ποταμός» αυτό έχουν προσπαθήσει. Στο δε αμερικανικό περίπτερο δεν αναγνωρίζω κανέναν συγγραφέα από τα βιβλία που εκτίθενται. Δεν ξέρω με ποια κριτήρια έχουν επιλεγεί.
Παρόλα αυτά υπάρχουν σε όλη την έκθεση βιβλία που ενδιαφέρουν πολύ. Ο περισσότερος κόσμος επιλέγει λογοτεχνία. Το σημαντικό όμως είναι ότι δεν έχει καλλιεργηθεί ώστε να έρθει στην έκθεση. Δεν είναι τυχαίο ότι έχουμε μπει τέσσερις φορές σε ταξί με τους συνεργάτες μας και οι οδηγοί που ακούν όλη μέρα ραδιόφωνο θεωρούν ότι μιλάμε για το φεστιβάλ βιβλίου που γίνεται το καλοκαίρι στην παραλία. Το ότι υπάρχει στην πλατεία Αριστοτέλους πανό δεν σημαίνει ότι έχει γίνει γνωστή η έκθεση στη Θεσσαλονίκη.
Χαραμάδα – Νεκτάριος Λαμπρόπουλος
Έρχομαι στην έκθεση από την πρώτη χρονιά. Αυτή που έγινε το 2021 έγινε Νοέμβριο εν μέσω πανδημίας και νομίζω ήταν η πιο αποτυχημένη που έχει γίνει ποτέ από όλες τις απόψεις, ακόμη και στο επίπεδο του αισθητικού κομματιού που ήταν κάκιστο. Η φετινή είναι πολύ καλύτερη. Φέτος έχει κόσμο αλλά έχει πάρα πολλές εκδηλώσεις. Έτσι το κοινό διασκορπίζεται σε αυτές και εμείς δεν τον πολύ-βλέπουμε στα περίπτερά μας μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Δεν ερχόμαστε για τις πωλήσεις αλλά κυρίως για την επαφή με τον κόσμο και με τους συγγραφείς και με τους άλλους εκδότες ή ατζέντηδες. Κερδίζω πολλά από την έκθεση κυρίως στην επικοινωνία και στη δικτύωση.
