Πρόσωπα γυναικών, πορτρέτα στα οποία διαβάζει κανείς ιστορίες ζωής, παρουσιάζονται στην ατομική έκθεση του Κωστή Παπαδόπουλου «Η ζωή είναι γένους θηλυκού», που φιλοξενείται στην Chalkos Gallery, στη Θεσσαλονίκη, έως τις 8 Μαρτίου.
«Τα κομβικά σημεία στη ζωή μου ήταν, όταν παρακολούθησα “διά ζώσης” την γέννηση των δυο μου παιδιών» λέει ο ζωγράφος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. «Εκεί έβγαλα το καπέλο στην ίδια την ύπαρξη της γυναίκας. Μού έφερε μνήμες από την πολύ πρώιμη ηλικία. Προσπάθησα να θυμηθώ, όταν γεννήθηκα και μετά έγραψα το κείμενο» λέει και διαβάζει ένα ποιητικό κείμενο: (...) Ίσως να μην ξέρουμε τι είναι/ Αλλά ξέρουμε σίγουρα ότι/ … η ζωή είναι γένους θηλυκού». Η γέννηση του παιδιού, συμπληρώνει, είναι ένα θαύμα της φύσης που ανήκει στη γυναικά, στη μητέρα.
Όπως λέει, ο ίδιος, το τελευταίο χρονικό διάστημα, μετά από μακρόχρονες αναζητήσεις σε εικαστικές κατασκευές, σε κινητικά γλυπτά, σε επιπεδοανάγλυφες υφασμάτινες επιφάνειες, σε περίτεχνες μικτές τεχνικές και στη μουσική επένδυση των έργων ένιωσε την ανάγκη να φιλοτεχνεί μια σειρά από ανθρωποκεντρικά θέματα, όπως και πορτρέτα γυναικών και παιδιών.
Ο Κωστής Παπαδόπουλους έχει σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και στην École des Beaux-Arts, στο Παρίσι. Όπως γράφει για την έκθεση «Η ζωή είναι γένους θηλυκού»η ιστορικός τέχνης Λουίζα Καραπιδάκη, ο ζωγράφος «κάνει αφιέρωμα στη γυναίκα κάθε ηλικίας. Αναφέρεται εικονογραφικά στο θαύμα της γέννας και στον κύκλο της ζωής της, από τη γέννηση - “ανατολή”, την άνθηση, την ανάπτυξη, την ενηλικίωση μέχρι την ωρίμανση - “δύση”, τα βαθιά γηρατειά της τρίτης ηλικίας. Εκθειάζει την πολυτάλαντη, πολύπλευρη και ακαταμάχητη γυναικεία προσωπικότητα και προβάλλει τις θεματικές του επιλογές, τη γυναίκα ως σαγηνευτική, θελκτική, δυναμική, στοχαστική, ευαίσθητη, ευάλωτη, μυστηριώδη και κυρίως ανεξάρτητη».
Ο ίδιος ο ζωγράφος πιστεύει, ότι μόνο η μητέρα δίνει ζωή, φωνή, φυλή, απόλυτη αγάπη, σημαδεύει τον άνθρωπο σε όλη τη ζωή του: «...όπως άλλα 7,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι έτσι κι εγώ γεννήθηκα από μια μήτρα. Μετά ήρθαν τα χάδια, η ζεστή φωνή, τα φιλιά, η φροντίδα. Πώς να περιγράψεις ένα θαύμα» γράφει στο ποίημα του ο Κωστής Παπαδόπουλος.