Μπορεί να είναι μόλις επτά ετών, αλλά μπορούν να σχεδιάσουν ευφάνταστες λύσεις για τον τρόπο με τον οποίο θα «διόρθωναν» ό,τι δεν τους αρέσει στην πόλη τους, χρησιμοποιώντας τη ρομποτική.
Ο λόγος για τους 18 μαθητές και μαθήτριες της πρώτης τάξης του 1ου Πειραματικού Δημοτικού Θεσσαλονίκης (ενταγμένου στο ΑΠΘ), του μοναδικού που συμμετείχε με δύο ομάδες (της Α' και της ΣΤ' τάξης) στην τελική φάση του διαγωνισμού ρομποτικής της WRO HELLAS, με θέμα «η πόλη που ονειρεύομαι», γράφει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Τα επτάχρονα βγήκαν μια βόλτα στη Θεσσαλονίκη με τους γονείς τους, με τα πόδια, με πατίνι ή με ποδήλατο και κατέγραψαν τα θέματα που πιστεύουν ότι τα χωρίζουν από «την πόλη που ονειρεύονται»: διπλοπαρκαρισμένα οχήματα, καυσαέριο και απορρίμματα. Στη συνέχεια, σχεδίασαν ως ομάδα, με τη βοήθεια της ρομποτικής, μια σειρά από μηχανισμούς: υπόγειους κάδους με μοχλούς, υπόγειο πάρκινγκ με ράμπα που ανεβοκατεβαίνει ελεγχόμενα, φορτωμένη με οχήματα, χάρη στις τροχαλίες και το φρένο της, ηλεκτρικό ΙΧ και λεωφορείο με τον ηλεκτροκινητήρα, τους τροχούς και τα γρανάζια τους. Φυσικά, όλα σε μέγεθος ...τσέπης, αλλά λειτουργικά. Μάλιστα, η αρχική σκέψη για τους κάδους περιλάμβανε και σωλήνες-αγωγούς, που θα επέτρεπαν την ελεγχόμενη διοχέτευση των απορριμμάτων ακόμα και απευθείας από το μπαλκόνι.
Τα παιδιά της πρώτης Δημοτικού συμμετείχαν στην τελική φάση του διαγωνισμού Ρομποτικής της WRO HELLAS στην Αθήνα, στην κατηγορία OPEN A'-Δ'. Για να φτάσουν μέχρι εκεί, χρειάστηκε μια περίοδος προπαρασκευής, κυρίως ως προς το χτίσιμο της ομάδας και τρεις μήνες συστηματικής προετοιμασίας, κατά τη διάρκεια των οποίων τα παιδιά «πέρασαν» από διαφορετικούς ρόλους, όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η δασκάλα τους, Γιώτα Κουτλή, η οποία ασχολείται με την εκπαιδευτική ρομποτική και σε ακαδημαϊκό επίπεδο, κάνοντας διδακτορικό πάνω στο αντικείμενο. Μαθήτριες και μαθητές ανέλαβαν ρόλο εξερευνητών (για να εντοπίσουν και να μελετήσουν ό,τι έπρεπε να σχεδιαστεί και κατασκευαστεί), σχεδιαστών, μηχανικών και φυσικών, αλλά και αρχιτεκτόνων. Στη συνέχεια, τα 16 από τα 18 παιδιά, που βρέθηκαν στην Αθήνα, χωρίστηκαν σε δύο ομάδες των οκτώ και παρουσίασαν με ενθουσιασμό στο κοινό τους μηχανισμούς που κατασκεύασαν και το σκεπτικό τους, αποκτώντας και δεξιότητες παρουσίασης. Απέσπασαν μάλιστα το βραβείο καλύτερης παρουσίασης στον διαγωνισμό!
Έχοντας εργαστεί ως ομάδα επί τόσους μήνες και επιστρέφοντας από την Αθήνα, έπειτα από αυτή την εμπειρία, διατήρησαν στην καθημερινότητά τους σημαντικές δεξιότητες, που σχετίζονταν με την ομαδική λήψη αποφάσεων, τον σεβασμό της άποψης και του χώρου του άλλου/άλλης και της ενεργητικής ακρόασης, σύμφωνα με την κα Κουτλή. «Παρατήρησα ότι αξιοποιούν πρακτικές που χρησιμοποιήσαμε. Για παράδειγμα, τεχνικές λήψης αποφάσεων, που προβλέπουν ότι διατυπώνουμε την ιδέα μας με απλά λόγια, στη συνέχεια ψηφίζουμε όλες και όλοι και αποφασίζει η πλειοψηφία» λέει η εκπαιδευτικός και προσθέτει ότι, παρότι τα παιδιά χρειάστηκε κάποιες μέρες να παραμείνουν στο σχολείο μέχρι και τις 3 μετά το μεσημέρι, για να προετοιμάσουν τη συμμετοχή τους στον διαγωνισμό, όχι απλά δεν δήλωναν κουρασμένα, αλλά έδειχναν αμείωτο ενθουσιασμό. Κατά την κα Κουτλή, δεν είναι ιδιαίτερα σύνηθες να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς ρομποτικής τόσο μικρά παιδιά, αλλά είναι πολύ σημαντικό ότι αποκτούν δεξιότητες σχετικά με την κατασκευή ρομποτικών μηχανισμών, ώστε στη συνέχεια να περάσουν ευκολότερα στους αυτοματισμούς.
«Η Δανάη μιλούσε συνέχεια για όσα σχεδίαζαν και κατασκεύαζαν στο σχολείο, το θέμα μονοπωλούσε πολλές κουβέντες μας και γρήγορα όλοι οι φίλοι μας είχαν μάθει λεπτομέρειες για όσα έφτιαχνε και για τα σημαντικά προβλήματα που μπορούσε να λύσει η ρομποτική» επισημαίνει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Έρη Τόκα, μητέρα ενός από τα παιδιά της πρώτης δημοτικού που συμμετείχαν στον διαγωνισμό και προσθέτει: «Ήταν μοναδική εμπειρία για όλα τα παιδάκια και γρήγορα ενθουσιαστήκαμε όλοι, μικροί- μεγάλοι». Ιδιαίτερη εμπειρία ήταν -συμπληρώνει- και το ταξίδι στην Αθήνα, όπου όλα τα παιδιά ταξίδεψαν μαζί ως αποστολή. «Μου έκανε την εντύπωση ότι ενώ πολλά από αυτά δεν είχαν ξαναδεί την Αθήνα, αντί να ζητούν περισσότερες βόλτες, έκαναν πρόβες για την παρουσίασή τους, γιατί το καθένα είχε να πει τα λόγια του» επισημαίνει, λέγοντας ότι το στάδιο της προετοιμασίας ήταν για τη Δανάη το πιο ωραίο και σημαντικό, καθώς έβλεπε τα έργα τους να εξελίσσονται από το επίπεδο των ιδεών και την πρόοδό τους να γίνεται εμφανής.
Οι μαθήτριες και μαθητές της έκτης δημοτικού του ίδιου σχολείου, υπό την καθοδήγηση του δασκάλου τους, Κωνσταντίνου Δελησταύρου, συμμετείχαν στον διαγωνισμό με ρομποτική διάταξη υποστήριξης Ατόμων με Αναπηρία (ΑμεΑ) με προβλήματα όρασης. Τα «μεγάλα» παιδιά του Ομίλου προκρίθηκαν στην τελική φάση του διαγωνισμού Εκπαιδευτικής Ρομποτικής της WRO, στην οποία κατέκτησαν την 7η θέση πανελληνίως και το ειδικό βραβείο επιχειρηματικότητας.
