Το είχαμε επισημάνει εδώ και πολύ καιρό. Το μπάχαλο με την προμήθεια των καρτών και των εισιτηρίων του μετρό ήταν αναπόφευκτο να συμβεί. Διότι, πολύ απλά, διαδικασίες οι οποίες έπρεπε να έχουν ξεκινήσει εδώ και μήνες ώστε όλα να είναι έτοιμα αρκετά πριν από τις 30 Νοεμβρίου, άρχισαν πολύ αργά κι ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί. Έτσι, μοιραία οδηγηθήκαμε στις εικόνες που είδαμε χθες και είναι σίγουρο πως θα επαναληφθούν και τις επόμενες ημέρες.
Επιβάτες να στήνονται με την ώρα στις ουρές προκειμένου να προμηθευτούν κάρτες και εισιτήρια καθώς από σήμερα δεν θα ισχύσει η δωρεάν μετακίνηση. Πολλά μηχανήματα εκτός λειτουργίας, προσωπικό λιγοστό, εκνευρισμός στα ύψη. Εικόνες οι οποίες αδικούν ένα μέσο μεταφοράς το οποίο μόλις που πρόλαβε να διανύσει τα πρώτα του χιλιόμετρα, μετριάζοντας τον αρχικό ενθουσιασμό των Θεσσαλονικέων που το εμπιστεύτηκαν και έσπευσαν να το αγκαλιάσουν από το πρώτο κιόλας δρομολόγιο.
Γενεσιουργός αιτία για όλη αυτή την κατάσταση είναι η απουσία ενιαίου ηλεκτρονικού εισιτηρίου. Η ευθύνη της ηγεσίας του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, τωρινής και προηγούμενης είναι τεράστια. Υπουργοί, υφυπουργοί και γενικοί γραμματείς αδυνατούσαν να αντιληφθούν ή δεν ήθελαν να αποδεχθούν ότι οι συμβάσεις που είχαν υπογραφεί με δύο ξεχωριστούς αναδόχους, θα οδηγούσε νομοτελειακά σε δύο ξεχωριστά συστήματα συλλογής κομίστρου. Άλλο για το μετρό, διαφορετικό για τα αστικά λεωφορεία.
Παρά την προφανή ασυμβατότητα, την οποία είχαν επισημάνει αρκετοί απ' όσους ενεπλάκησαν σε αυτό το δύσκολο εγχείρημα, αλλά κι εμείς με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα, το υπουργείο επέμενε και πίεζε ώστε να βρεθεί λύση, προκειμένου τα δύο διαφορετικά συστήματα να γεφυρωθούν και να γίνουν ένα. Όταν, δε, τον Οκτώβριο, συνειδητοποίησαν πως αυτό είναι τελικά αδύνατο, προχώρησαν στη σολομώντεια λύση των δύο διαφορετικών εισιτηρίων, για μετρό και λεωφορεία, μειώνοντας την τιμή στα 0,60 ευρώ, ώστε αθροιστικά να φτάνει στο 1,2 ευρώ για όσους θα χρησιμοποιούν και τα δύο μέσα μετακίνησης, όσο δηλαδή θα κόστιζε και το ενιαίο ηλεκτρονικό εισιτήριο. Μάλιστα, αυτό, πλασαρίστηκε σαν ένα είδος κοινωνικής πολιτικής.
Στο μεταξύ, όμως, η καθυστέρηση στη λήψη των αποφάσεων οδήγησε προς τα πίσω και τις υπόλοιπες, ουσιαστικές διαδικασίες. Καθυστέρησαν οι διαγωνισμοί για την παραγγελία των εισιτηρίων και των καρτών, διαφορετικών για το κάθε μέσο μετακίνησης. Καθυστέρησε η εκπαίδευση του προσωπικού της ΤΗΕΜΑ που λειτουργεί το μετρό, καθώς και του ΟΑΣΘ και των ΚΤΕΛ που εκτελούν τη συγκοινωνία με τα λεωφορεία. Καθυστέρησε η τοποθέτηση των εκδοτικών μηχανημάτων, πολλά από τα οποία, ακόμη και σήμερα, δεν λειτουργούν. Κατά συνέπεια, καθυστέρησε να γίνει ο έλεγχος στα εκδοτικά μηχανήματα, εάν λειτουργούν, εάν μπορούν να δέχονται τραπεζικές κάρτες, εάν είναι σε θέση να επιστρέφουν ρέστα κ.ο.κ. Καθυστέρησαν και οι προσλήψεις της ΤΗΕΜΑ με αποτέλεσμα πολλά εκδοτικά μηχανήματα να μην λειτουργούν λόγω έλλειψης προσωπικού και άλλα να τα χειρίζονται εργαζόμενοι, δανεικοί από τον ΟΑΣΘ.
Παρόμοια κατάσταση θα επικρατούσε και στον ΟΑΣΘ, αλλά εκεί η παρτίδα σώζεται κάπως καθώς σημαντικό μέρος του επιβατικού κοινού διαθέτει παλιές κάρτες και εισιτήρια τα οποία έχουν ισχύ ως το τέλος Δεκεμβρίου.
Έτσι όπως τα έχουν καταφέρει, η μόνη ενδεδειγμένη λύση αυτή τη στιγμή είναι να παραταθεί, για όσες μέρες χρειαστεί ακόμη, η δωρεάν μετακίνηση με το μετρό έως ότου οι αρμόδιοι καταφέρουν να θέσουν σε ομαλή λειτουργία το σύνολο των 104 εκδοτικών μηχανημάτων στους 13 σταθμούς.