Σε δύο εβδομάδες ψηφίζουμε και τίποτα ακόμα δεν θυμίζει το προεκλογικό κλίμα όπως συνηθίσαμε να το ζούμε δεκαετίες τώρα. Ούτε φανατισμοί, ούτε σκληρές αντιπαραθέσεις, ούτε διχασμοί σε μπλε, κόκκινα και πράσινα καφενεία, ούτε συγκρούσεις στρατιών αφισοκολλητών στους δρόμους, ούτε, μεγάφωνα και αφίσες, ούτε καν φυλλάδια στους δρόμους.
Πολύ ωραία, κόσμια και πολιτισμένα τα βλέπω όλα αυτά ως ένας άνθρωπος που έζησε και μάλιστα ιδιαίτερα έντονα τις προεκλογικές περιόδους από το 1981 και εδώ.
Δεν σας κρύβω πως χαίρομαι που αφήσαμε πίσω μας τα θορυβώδη και τα επικίνδυνα, τα διχαστικά και τα εμφυλιοπολεμικά που ήταν συνυφασμένα με τις εκλογές αλά ελληνικά. Από την άλλη, φοβούμαι ότι η ανατροπή αυτή, δεν οφείλεται στο ότι «βάλαμε μυαλό» κι εκπολιτισθήκαμε, αλλά στο ότι οι φετινές εκλογές συνοδεύονται από μια πρωτοφανή βουβαμάρα και μια αδιαφορία για την σημασία τους.
Δεν ξέρω αυτή η βουβαμάρα αν οδηγήσει σε πρωτοφανή αποχή, ή μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων έχουν λάβει τις αποφάσεις τους αλλά επιλέγουν να μην εκδηλώσουν την προτίμησή τους παρά μόνον στις κάλπες.
Υπάρχουν επιχειρήματα που υποστηρίζουν αμφότερες τις εκδοχές.
Ας μην προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε το φαινόμενο, αρκούμενοι προς το παρόν στην αποδοχή του.
Το πιο τρελό από όλα είναι πως ούτε οι… καυγατζήδες της εποχής, τα γνωστά «τρολ του διαδικτύου» έχουν πιάσει δουλειά. Συγκριτικά με προηγούμενες προεκλογικές περιόδους, δεν βομβαρδιζόμαστε από αρνητικές διαφημίσεις, από τόνους λάσπης, από υποβολιμαία συκοφαντικά βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ούτε από τοξικά- συκοφαντικά διαφημιστικά μηνύματα στα κανάλια.
Μακάρι έτσι να συνεχιστεί η πορεία προς την 21η Μαΐου.
Αν επιβεβαιωθεί η ευχή μου, η φετινή προεκλογική περίοδος, θα μείνει στην ιστορία για έναν άλλον λόγο: για την πρωτόγνωρη ανάμιξη της δικαιοσύνης στα διαδικαστικά των εκλογών. Δεν ξαναθυμάμαι τέτοιου είδους νομικούς περιορισμούς σε κομματικούς σχηματισμούς που επιθυμούν να διεκδικήσουν την ψήφο των πολιτών, ούτε τόσους αποκλεισμούς κομμάτων για τυπικούς και για λόγους σφετερισμού συμβόλων.
Βεβαίως το σημαντικότερο κατά την γνώμη μου χαρακτηριστικό γνώρισμα της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου, είναι η απουσία της πολιτικής. Της παρουσίασης δηλαδή προγραμμάτων με συγκεκριμένες, αιτιολογημένες και κοστολογημένες προτάσεις, εφοδιασμένες με επεξηγήσεις για την χρηματοδότησή τους και το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης. Η απουσία διαλόγου και σοβαρής θεσμικής αντιπαράθεσης, επιτρέπει στον καθένα να τάζει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι και να πλειοδοτεί σε παροχές και… δώρα των αντιπάλων του.
Αποτέλεσμα, η όλη συζήτηση να περιορίζεται σε διλήμματα αναφορικά με πρόσωπα και φρούδες υποσχέσεις.
«Μητσοτάκης ή χάος» είναι το διακύβευμα κατά την Νέα Δημοκρατία, που εκμεταλλεύεται περίτεχνα την διαρκή μετατόπιση που παρατηρείται στην εκλογική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ που ύστερα από παλινωδίες για κυβερνήσεις ηττημένων, Βαρουφάκη και Κουτσούμπα, έφτασε στο σημείο να μαλώνει με τον Ανδρουλάκη για το ποιανού πατέρας είναι ο Ανδρέας, πριν ψιθυρίσει τα περί κυβέρνησης ανοχής!!!
Στο τέλος θα ψηφίσουμε χωρίς να ξέρουμε τι θα περιμένουμε και τι μας…περιμένει.
* Δημοσιεύτηκε στη «ΜτΚ» στις 07.05.2023