Με αναμμένα κεριά στα χέρια και την οργή να παντρεύεται τη θλίψη, εκατοντάδες πολίτες της Θεσσαλονίκης, ανάμεσα τους συγγενείς και επιζώντες της τραγωδίας, τίμησαν στο σταθμό του ΟΣΕ στη Θεσσαλονίκη, τη μνήμη των 57 θυμάτων των Τεμπών τη στιγμή της μοιραίας σύγκρουσης των δύο τρένων, τη στιγμή που κόπηκε το νήμα της ζωής τους, ακριβώς ένα χρόνο πριν.
«Σήμερα μαζευτήκαμε αυτή την ώρα εδώ, την ώρα της σύγκρουσης των δύο συρμών συγκεκριμένα, για να κάνουμε παρέα σε αυτούς που έφυγαν, για να μην είναι μόνοι τους», δήλωσε ο ομιλητής εκ των διοργανωτών της συγκεκριμένης δράσης.
Όταν το ρολόι του σταθμού σήμανε 23:20, την ώρα του δυστυχήματος, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή για τα θύματα.
Στη συνέχεια διαβάστηκαν τα ονόματα των 57 θυμάτων με τους παρευρισκόμενους να φωνάζουν «Αθάνατος» - «Αθάνατη» στο άκουσμα κάθε ονόματος.
Έπειτα οι συγγενείς έψαλαν «Χριστός Ανέστη» για τα θύματα. «Ένα σύνθημα πρέπει να υπάρχει μόνο: Κάθαρση» φώναξε ένας εκ των παρευρισκόμενων τον οποίο καταχειροκρότησαν οι υπόλοιποι. «Να υπάρξει δικαιοσύνη» φώναξε ένας άλλος. Όλοι, ζήτησαν να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι και συγκεκριμένα τα κόμματα εξουσίας που έφεραν το σιδηρόδρομο σε αυτή την κατάσταση και οδήγησαν στο έγκλημα.
Οι συγκεντρωμένοι έδωσαν τα εύσημά τους στη Μαρία Καρυστιανού για τον αγώνα της και με μια φωνή ζήτησαν την τιμωρία του πρώην υπουργού μεταφορών Κώστα Αχιλλέα Καραμανλή.
Στη συζήτηση που ακολούθησε, υπήρξε κινητοποίηση για συντονισμένη δράση των συγγενών αλλά και απλών πολιτών, με τους περισσότερους να απαιτούν τιμωρία πολιτικών προσώπων. Ανάμεσα τους βρέθηκαν αρκετοί που μοιράστηκαν τις σκέψεις τους αναφορικά με την οδύνη που βίωσαν και βιώνουν τον ένα αυτό χρόνο από το μοιραίο δυστύχημα. Πολλοί έδειξαν την οργή τους για τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών, υποστηρίζοντας πως η κοινωνία, είναι μαθημένη στις τραγωδίες αλλά πάντοτε τις ξεχνά μπροστά στην κάλπη.
Οι συγκεντρωμένοι παράλληλα, τραγούδησαν τραγούδια του Παύλου Σιδηρόπουλου (Υπερασπίσου το Παιδί), του Γρηγόρη Μπιθικώτση και του Μίκη Θεοδωράκη (Της δικαιοσύνης ήλε νοητέ) και των Θανάση Παπακωνσταντίνου και Σωκράτη Μάλαμα (Στην κοιλάδα των Τεμπών).
Κατά τη συζήτηση η οποία έγινε χωρίς μικρόφωνα, οι συγκεντρωμένοι, ανάμεσα τους και εκπρόσωποι εργατικών σωματείων και του σιδηροδρόμου, διάβασαν ποιήματα και γράμματα, λόγια συγγενών και κείμενα στη μνήμη των νεκρών.