ΑΠΟΨΕΙΣ

Το κυρίαρχο ζήτημα σήμερα στο ΚΙΝΑΛ δεν είναι οι δημοσκοπήσεις που το δείχνουν καθηλωμένο περίπου στα εκλογικά ποσοστά του, όντας αδύναμο να εκμεταλλευθεί την πτωτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, που έχασε δημοσκοπικά το 30% της δύναμης του. 

Το βασικό πρόβλημα του αφορά την πολιτική γραμμή που ακολουθεί η οποία δεν είναι αυτόνομη και, ως εκ τούτου, δεν είναι ευδιάκριτη. Ετεροκαθορίζεται μέσα από μία διαρκή προσπάθεια να ισορροπήσει μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ έχει το άγχος μήπως κατηγορηθεί πως γέρνει προς τη μία ή την άλλη πλευρά, με αποτέλεσμα τελικά να μην μπορεί να παραγάγει έναν συνεκτικό πολιτικό λόγο.

 Το πρόβλημα δεν είναι αν θα συγκλίνεις προς τη μία ή την άλλη πλευρά, αλλά το πολιτικό σκεπτικό με το οποίο θα συγκλίνεις. Οι συνεργασίες και οι συμμαχίες αποτελούν ένα σταθερό και αναγκαίο στοιχείο της πολιτικής, καθώς ορίζουν σε τελική ανάλυση την ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία ενός χώρου. Με ποιους θα συμπορευθείς, εναντίον ποίων θα συνασπισθείς.

Η ηγετική ομάδα του ΚΙΝΑΛ θεωρεί πως αποτελεί αμάρτημα η σύγκλιση είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε με την Νέα Δημοκρατία, καθώς διακατέχεται από το σύμπλεγμα της «ουράς». Έτσι οδηγείται σε μία ερμαφρόδιτη κατάσταση με αποτέλεσμα τελικά να μη λέει τίποτα.

Σήμερα, οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ είναι δεμένοι μαζί του -οι περισσότεροι- για συναισθηματικούς και ιστορικούς λόγους και όχι για πολιτικούς. Εις ανάμνησιν των παλιών ενδόξων ημερών. Δεν υποστηρίζουν ένα πολιτικό αφήγημα, γιατί δεν υπάρχει, αλλά αναπολούν τα νιάτα τους.

Αυτή η αδυναμία οφείλεται, πέραν όλων των άλλων, και στο γεγονός πως η βάση του ΚΙΝΑΛ, παραμένοντας πιστή στο κόμμα της, διάκειται ευμενώς προς το μεγαλύτερο μέρος των κυβερνητικών πολιτικών. Κάτι που εκ των πραγμάτων, βάζει όρια στις επιλογές της παρούσας ηγεσίας. Πιθανόν στο μέλλον, με άλλη ηγεσία, οι προσανατολισμοί της να είναι πιο σαφείς.

Το μεγάλο ερώτημα για το ΚΙΝΑΛ είναι αν η υπάρχουσα ηγετική ομάδα μπορεί να αρθρώσει έναν συγκροτημένο, αυτόφωτο πολιτικό λόγο, αν σε τελική ανάλυση μπορεί να εμπνεύσει. Ή αν το πρόβλημα δεν βρίσκεται στα πρόσωπα, αλλά στο αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται σχεδόν όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης. Ήδη το ιστορικότερο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, το γερμανικό SPD, στις δημοσκοπήσεις έχει υποσκελισθεί από τους Πράσινους και κινδυνεύει να βρεθεί στην τρίτη θέση. Στην Ελλάδα φαίνεται πως ο συνδυασμός και των δύο αυτών αρνητικών παραγόντων, συνυπάρχει.

Έτσι, οι προοπτικές για τον ΚΙΝΑΛ, είναι δυσοίωνες γιατί στο προσεχές χρονικό διάστημα, που πιθανόν να είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για την πατρίδα μας, θα είναι απασχολημένο με τις διαδικασίες των εσωκομματικών εκλογών, που αναπόφευκτα θα το βυθίσουν σε μια εσωστρέφεια. Συνεπώς, πολύ δύσκολα θα εκμεταλλευθεί τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ενόψει του Συνεδρίου του, ούτε την φυσιολογική φθορά της κυβέρνησης.

Θα μπορούσαμε να πούμε, παρ’ όλα αυτά, ότι τελικά μπορεί να είναι θετικό πως συγκρατεί την εκλογική του δύναμη, καθώς από την θέση του τρίτου κόμματος, αν το φέρουν οι περιστάσεις, μπορεί να γίνει ρυθμιστής των εξελίξεων. Η αισιοδοξία δεν κάνει κακό!