Ο θάνατος του Κωνσταντίνου σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής. Τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν είναι μέρος της ιστορίας μας. Και οι λαοί αποτιμούν την πορεία τους. Σε ό,τι μας αφορά αυτό έγινε και θα συνεχίσει να γίνεται.
Η στιγμή του θανάτου ενός προσώπου είναι ιερή. Πρέπει να την σεβαστούμε. Ο Κωνσταντίνος υπήρξε και αρχηγός αυτού του κράτους. Γι αυτό, κυρίως,
ασχολούμεθα μαζί του. Πρέπει την τελευταία αυτή στιγμή η πολιτεία να του αποδώσει τις τιμές που αρμόζουν σε αυτήν την ιδιότητα.
Η στάση μου απέναντι στο θεσμό υπήρξε κριτική. Αλλά αυτά θα τα πούμε εν καιρώ. Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή.
Δεν νομίζω πως την εξέλιξη των πραγμάτων την κρίσιμη δεκαετία την καθόρισε ο Κωνσταντίνος. Η κορύφωση της τραγωδίας προϋπέθετε την
δικτατορία. Άλλοι κινούσαν τα νήματα.
Στην διαχρονία του θεσμού υπήρξαν τρεις βασιλείς που άφησαν το αποτύπωμά τους.
Ο Όθωνας, που έθεσε τα θεμέλια του σημερινού κράτους απέναντι στο οποίο στέκομαι έντονα κριτικά.
Ο Γεώργιος ο Α! ο οποίος αν δεν εδολοφονείτο μπορεί η εξέλιξη της ιστορικής πορείας μας να ήταν διαφορετική.
Και ο Κωνσταντίνος ο Α! απέναντι στην πολιτεία του οποίου, επίσης, στέκομαι κριτικά.
Στην κηδεία του Κωνσταντίνου Β! θα ακουστεί το τροπάριο: “Βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης, δίκαιος ή αμαρτωλός”, έχουμε όλοι την ίδια
τελική μοίρα. Καλό ταξίδι να έχει στην αιωνιότητα και όσοι, ακόμη, αποτελούμε μέρος αυτής της πολιτείας, ας δείξουμε αυτές τις ημέρες μεγαθυμία.
Χρόνος για κριτική, όποιος θα ήθελε να την κάνει, υπάρχει.
ΥΓ: Πέρα απο τα πρόσωπα οι θεσμοί διοίκησης των κρατών που συγκροτούν συγκεκριμένοι κοινωνικοί σχηματισμοί είναι απότοκοι της μορφής τους. Στην αρχαία εποχή, στην Αθήνα, υπήρχε ο βασιλεύς αλλά εξίσου σημαντική δύναμη είχαν οι αριστοκράτες που αποτελούσαν την ισχυρή οικονομική τάξη. Τους κτηματίες. Όταν άρχισαν να διαμορφώνονται οι βιοτέχνες, προερχόμενοι απο δούλους ή εργαζόμενους στα κτήματα των γεωκτημόνων, χρειάστηκε μια πολιτική δύναμη να τους στηρίξει. Η τυραννία, λένε, ήταν προϊόν αυτής της αναζήτησης.
Η ανάδυση της ευρωπαϊκής αστικής τάξης κατήργησε τον θεσμό της μοναρχίας και τον αντικατέστησε με αυτούς που βιώνουμε σήμερα. Η παραδοσιακή αστική τάξη περνά σιγά σιγά στο παρελθόν και αντικαθίσταται απο μια νέα μορφή κατόχων κεφαλαίου. Οι πολιτειακοί θεσμοί που διατηρούνται είναι απαρχαιωμένοι. Ένα μέρος της πολιτικής κρίσης οφείλεται και σε αυτήν την αναντιστοιχία.
Η δεκαετία του 60 αποτέλεσε μια κρίσιμη καμπή στην πορεία του ελληνικού κράτους. Ο Κωνσταντίνος κλήθηκε να την διαχειριστεί.
Τα υπόλοιπα θα τα πούμε άλλη φορά.
Ο Θεός ας τον αναπαύσει.