Τα θαύματα είναι καθημερινά και απλά στην Αφρική, όπου οι άνθρωποι πεθαίνουν από έλλειψη αγαθών που θεωρούνται δεδομένα σε άλλες ηπείρους. Η ζωή η ίδια, η φύση, η ευκαιρία και η πιθανότητα για ένα καλύτερο μέλλον είναι θαύμα σε ένα τόπο όπου οι άνθρωποι περπατούν χιλιόμετρα για να μπορούν να βρουν πόσιμο νερό. Σε αυτό το θαύμα αφιερώθηκε ο (κατά κόσμο) Γεώργιος Κωνσταντίνου από τη Θεσσαλονίκη, ο σημερινός Μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής κ. Νικηφόρος.
Στην καρδιά της Αφρικής, καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια συνεχόμενα τα τελευταία 15 χρόνια για να προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον σε ντόπιους, με φτερά τη μόρφωση, την υγεία και προπάντων την πίστη. Από το 2010, που εξελέγη Μητροπολίτης Κινσάσας Κεντρώας Αφρικής, μετά από οικειοθελή παραίτηση του προκατόχου του Μητροπολίτη Ιγνατίου Μαδενλίδη, το έργο του συμβάλει στο άπιαστο όνειρο χιλιάδων παιδιών για δωρεάν εκπαίδευση και φοίτηση σε πανεπιστήμιο.
Μέχρι στιγμής έχει ιδρύσει συνολικά 17 σχολεία που το καθένα έχει από 300 έως και 900 μαθητές. «Δίπλα από κάθε εκκλησία που χτίζουμε, προσπαθούμε να ιδρύουμε και ένα σχολείο. Είναι γαλλόφωνοι οι μαθητές αλλά εκδηλώνουν μεγάλη αγάπη στα ελληνικά και στην ελληνική φιλοσοφία» αναφέρει στο makthes.gr o Μητροπολίτης Νικηφόρος.
Το 2006 τον κάλεσε ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος για να οργανώσει το Ορθόδοξο Πανεπιστήμιο του Κονγκό «Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης». Ένα πανεπιστήμιο που στήθηκε από την Ελληνική Ορθόδοξη Ιεράς Μητροπόλεως Κεντρώας Αφρικής και αποτελεί πνεύμονα μόρφωσης στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό – Κινσάσα. «Το πανεπιστήμιο μας έχει πλέον και την άδεια του κράτους. Έχει δυο σχολές το πανεπιστήμιο μας, τη Θεολογική και την Πληροφορική. Η Θεολογική Σχολή έχει και οικοτροφείο και οι σπουδές είναι δωρεάν. Διδάσκουν μέσω τηλεκπαίδευσης καθηγητές από το ΑΠΘ, από την Αθήνα, τις Βρυξέλες και το Σίδνεϊ. Καλύπτουμε τα έξοδα για περίπου 70 φοιτητές αυτή την στιγμή. Δεν υπάρχουν πόροι, τα καταφέρνουμε με ανθρώπους που δείχνουν ελεημοσύνη. Δεν υπάρχουν σταθερές χορηγίες. Πάντα όμως μας βοηθάει ο Θεός». Η σχολή Πληροφορικής έχει λιγότερους φοιτητές, όπου εκεί δίνουν κάποια χρήματα για τις σπουδές τους.
H Στέλλα Παπαδοπούλου, όπως λέει ο Σεβασμιότατος, διανύει εκατοντάδες χιλιόμετρα καθημερινά για να διδάσκει στα σχολεία της Μητρόπολης. «Σε κάθε πόλη έχουμε ένα δημοτικό σχολείο και ένα Γυμνάσιο. Στον Αγ. Μάρκο οι μαθητές φτάνουν τους 900. Είναι δύσκολη η εκπαίδευση τόσο μεγάλου αριθμού παιδιών, αλλά από το 2007 οι τελειόφοιτοι της Θεολογικής Σχολής γίνονται στελέχη μας και επανδρώνουν τα σχολεία είτε ως διευθυντές, είτε ως καθηγητές» αναφέρει ο Μητροπολίτης Νικηφόρος.
Ωστόσο, ένα επίσης σημαντικό έργο της Μητρόπολης Κεντρώας Αφρικής είναι το νοσοκομείο «Παναγία Σουμελά – Άγιος Παντελεήμων», όπου παρέχονται σε όποιον χρειαστεί οι πρώτες βοήθειες. «Έρχονται συνεχώς ιατροί από τη Θεσσαλονίκη – εκτός από αυτή την περίοδο λόγω του κορονοϊού- και προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους για ιατρική περίθαλψη στις ενορίες μας».
Ο θάνατος του αδελφού του και τα λόγια που τον σημάδεψαν
Ο Μητροπολίτης Νικηφόρος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Άνω Τούμπα. Από την παιδική του ηλικία, είχε σημάδια στη ζωή του που του έδειχναν τον δρόμο που θα ακολουθήσει. Ο σημαντικότερος άνθρωπος που συνάντησε και τον επηρέασε ήταν ο πρώτος ιεραπόστολος στην Αφρική, ο π. Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος, ο οποίος ήταν και ο πνευματικός της οικογένεια του.
Όταν ο Μητροπολίτης Νικηφόρος ήταν 1,5 ετών, ο π. Χρυσόστομος απέδειξε το διορατικό του χάρισμα και είχε προβλέψει πως θα ακολουθήσει τον δρόμο του Θεού. «Ήταν περίοδος που εγώ ήμουν πολύ άρρωστος. Αλλά πέθανε ο αδελφός μου, που ήταν γερός. Ο πατέρας μου ρώτησε τον π. Χρυσόστομο: «Πάτερ, γιατί ο Θεός δεν πήρε το Γιωργάκη, που ήταν άρρωστος, και πήρε το άλλο παιδί μου, το Δημητράκη, που ήταν γερό;». Τότε ο π. Χρυσόστομος απάντησε πως «ο Γιωργάκης θα γίνει κληρικός, θα βοηθάει κόσμο και θα σώσει ψυχές. Με αυτά τα λόγια ο πατέρας μου πήρε θάρρος μετά το χαμό του αδελφού μου» εξιστορεί ο Μητροπολίτης Νικηφόρος.
«Ο π. Χρυσόστομος με επηρέασε για τον δρόμο που ακολούθησα. Το 1960 ήταν ο πρώτος ιεραπόστολος στην Αφρική και εδώ μιλάνε πως πραγματικά έκανε θαύματα. Συνδεόμουν πολύ στενά και πνευματικά μαζί του. Ήταν παράδειγμα για εμένα. Βλέποντας τον, με ενέπνευσε. Από το γυμνάσιο αποφάσισα ότι θα ασχοληθώ με την Θεολογία» αναφέρει ο Σεβασμιότατος.
Μετά την αποφοίτησή του από το Πρακτικό Λύκειο Θεσσαλονίκης φοίτησε στο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Θεσσαλονίκης (1967-1969).Το έτος 1975 αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ το 1999 αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Τμήματος Θεολογίας της ιδίας Σχολής. Το 1971 εκάρη μοναχός στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Αγίας Τριάδος Τζαγκαρόλων Χανίων και στις 22 Αυγούστου χειροτονήθηκε διάκονος. Το 1977 εγκαταβίωσε στο Άγιον Όρος (Σκήτη Μικράς Αγίας Άννης), διορίστηκε καθηγητής στην Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Ακαδημία και εν συνεχεία αναπληρωτής Σχολάρχου. Το 1988, κατόπιν προτάσεως της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους ορίσθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Σχολάρχης. Το 1978 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από το Θεοφιλ. επίσκοπο Ροδοστόλου κ. Χρυσόστομο, προχειρίσθηκε αργότερα σε Αρχιμανδρίτη από το Σεβ. Μητροπολίτη Ιερισσού και Αγίου Όρους κ. Νικόδημο. Τo 1997 παραιτήθηκε από τη σχολαρχεία της Αθωνιάδος και κατόπιν προσκλήσεως του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου, ανέλαβε την οργάνωση του πρώτου Εκκλησιαστικού Λυκείου στο Αργυρόκαστρο.
Από το έτος 2006 πηγαινοερχόταν στην Κεντρική Αφρική, έως ότου εξελέγη Μητροπολίτης Κινσάσας.
«Η αγάπη τους σε σκλαβώνει»
«Βλέπουμε την αγάπη του κόσμου. Το έργο μας να προχωράει. Την αλλαγή των ανθρώπων που έρχονται σε εμάς. Ξέρετε τι είναι να έρχεται ένα παιδί μέσα από τη ζούγκλα και να μαθαίνει γράμματα, να συμμετέχει στις ακολουθίες στην εκκλησία. Η αγάπη τους σε σκλαβώνει» αναφέρει για όσα τον συγκινούν στην Κεντρική Αφρική και στο έργο του ως ιεραπόστολος.
Ο Μητροπολίτης Νικηφόρος στεναχωριέται ιδιαίτερα όταν συναντά μέσα σε ζούγκλες και απομονωμένες περιοχές ντόπιους που τον ρωτάνε γιατί δεν υπάρχει βοήθεια για αυτούς. «Οι δυσκολίες είναι πάρα πολλές εδώ. Το Κονγκό σε έκταση είναι τέσσερις φορές σαν την Ελλάδα. Ταξιδεύουμε για ημέρες από την μια περιοχή στην άλλη, άλλες φορές οδικώς, άλλες φορές μέσα σε μικρά αεροπλάνα που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα όταν βρέχει, όπως τώρα που είναι η εποχή των βροχών. Αυτό που μου ραγίζει την καρδιά είναι όταν σε ένα ταξίδι 700 χλμ., μας σταματούν ντόπιοι και μας ρωτάνε: «γιατί δεν έρχεστε να βοηθήσετε και εμάς;». Καταλαβαίνεται εκείνη την στιγμή δεν μπορείς να τους απαντήσεις πολλά. Δυστυχώς, είμαστε και εμείς λίγοι στην Μητρόπολη και δεν μπορούμε να τρέξουμε παντού» αναφέρει.
Ωστόσο τονίζει ο Μητροπολίτης Κεντρικής Αφρικής, πως «ο κόσμος παντού μας υποδέχεται με χαρά. Είναι ένας λαός προσευχόμενος. Έχει πίστη μέσα του, σε όποια θρησκεία κι αν πιστεύει, και αυτό κάνει τους ανθρώπους να έχουν ευαισθησίες».