Ο Τόλης Παπαδημητρίου είναι σκηνοθέτης, ηθοποιός, σεναριογράφος, κειμενογράφος, γνωστός τόσο μέσα από την τηλεόραση και το θέατρο, όσο και από το διαδίκτυο. Συστήθηκε στο ευρύ κοινό με την «Μαύρη Σαμπούκα» που έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνιστεί και στο ευρύτερο κοινό μέσα από τη συμμετοχή του στο «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα». Δεν είναι λίγοι μάλιστα αυτοί που τον γνώρισαν μέσα από τα χιουμοριστικά βίντεο που ανεβάζει στα social media. Αυτή τη περίοδο βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη στο πλευρό του Λάκη Λαζόπουλου στην παράσταση «Όταν ξαναπέθανα» που παίζεται στο Radio City όπου υποδύεται έναν ψυχίατρο που… προσπαθεί να τρελάνει κόσμο ενώ αρχές Νοεμβρίου θα ξαναεπισκεφθεί την πόλη με την «Μαύρη Σαμπούκα» η οποία επιστρέφει στην grande εκδοχή της. Η παράσταση παίζεται για 4η χρονιά με πολλά sold out στο ιστορικό της και κατά κοινή ομολογία θεωρείται το magnum opus του, -μέχρι τώρα τουλάχιστον. Όπως εξηγεί ο ίδιος στη «ΜτΚ», αυτή η παράσταση είναι το πιο χαρακτηριστικό δείγμα γραφής του και όποιος την δει καταλαβαίνει το χιούμορ του, τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί και το πώς θέλει να συνδέεται με το κοινό.
Ο Τόλης Παπαδημητρίου δηλώνει κωμικός, μια ιδιότητα που όπως εξομολογείται του βγαίνει πηγαία, καθώς έτσι βλέπει τον κόσμο από παιδί. «Ανοίγει ο άνθρωπος όταν γελάει, χαλαρώνει, και αυτό το άνοιγμα το έχω ανάγκη και εγώ τόσο στη ζωή μου όσο και στη δουλειά μου» εξηγεί. Του αρέσει η «γκροτέσκα» κωμωδία όπως λέει χαρακτηριστικά, δηλαδή αυτή που έχει μέσα πολλή φαντασία και που κάπως «ξεφεύγει» και φτάνει στα όρια του σουρεαλισμού, πατώντας πάντα σε αληθινές καταστάσεις. «Η κωμωδία χρειάζεται χαρακτήρες που να τους αναγνωρίζεις γύρω σου. Από εκεί και πέρα μπορείς να τους βάλεις να κάνουν ό,τι θες και αυτό έχει για μένα το ενδιαφέρον» προσθέτει. Τα θέματα που σατιρίζει προέρχονται κυρίως από την τηλεόραση, έναν χώρο στον οποίο έχει δουλέψει πολύ και ξέρει καλά. Λέει χαρακτηριστικά ότι είναι ένας χώρος που του δίνει πολύ υλικό, από το πως αντιμετωπίζει τους διασήμους μέχρι το τι παρουσιάζει και το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Πιστεύει ότι η κωμωδία είναι υποχρεωμένη να «πειράζει» οποιονδήποτε έχει εξουσία και με έναν τρόπο να τον σχολιάσει. «Ποτέ δεν γίνεται τα πράγματα να έχουν μόνο μία πλευρά. Όταν όλοι λένε μία πλευρά πρέπει τουλάχιστον ένας άνθρωπος να βρεθεί να πει και την άλλη. Αυτό νομίζω συμβαίνει σε όλα στη ζωή. Δεν μπορείς να είσαι μονόπλευρος» σημειώνει.
«Υπάρχει μιζέρια στην τηλεόραση»
«Θεωρώ ότι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχουμε την τηλεόραση που μας αξίζει. Είμαστε μια χώρα που βρίσκεται στα όρια της ανέχειας, δεν είμαστε μια χώρα που ευημερεί και η τηλεόραση ακολουθεί αυτόν τον κανόνα. Το γεγονός ας πούμε ότι υπάρχουν πάρα πολλές σαπουνόπερες ή δράματα πηγάζει από αυτό. Αυτή την περίοδο, η τηλεόραση έχει μια λαγνεία προς το άσχημο, προς τη δυστυχία. Δηλαδή, βλέπουμε εκπομπές που μιλάνε μόνο για άσχημα γεγονότα και τα αναλύουν λεπτομερώς. Μετά περνάμε στα δελτία ειδήσεων που λένε τα ίδια και αργότερα βλέπουμε ένα δράμα στο οποίο παρακολουθούμε ιστορίες παρόμοιες με αυτές που είδαμε στις ειδήσεις. Υπάρχει μια μιζέρια. Η τηλεόραση αντικατοπτρίζει τους πολίτες της ή το αντίστροφο. Ενδεχομένως λόγω των πολιτών φτάνει σε αυτό το επίπεδο η τηλεόραση, και ίσως γι’ αυτό να νιώθουν κιόλας άσχημα πολλοί. Η κωμωδία υπάρχει στην τηλεόραση όταν η κοινωνία ευημερεί, αν και κανονικά θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο. Στο θέατρο και τα social media είναι διαφορετικά τα πράγματα γιατί είναι πιο ανεξάρτητα» σημειώνει χαρακτηριστικά. Αν ο ίδιος θα έπρεπε να επιλέξει ένα μέσο να εκφράζεται για την υπόλοιπη ζωή του αυτό θα ήταν το θέατρο όμως δεν μπορεί να απαξιώσει και τα καλά της τηλεόρασης και των social, το γεγονός δηλαδή ότι απευθύνονται σε πολύ περισσότερο κόσμο. «Με αυτά τα μέσα μπορείς να απευθυνθείς παντού, μπαίνεις σε σπίτια, κρατάς συντροφιά σε ανθρώπους που είναι μόνοι τους. Δεν μπορούν όλοι να έρθουν στο θέατρο. Μου έχει τύχει να μου πούνε, ειδικά στην επαρχία, ότι να χθες σε εκείνο το επεισόδιο είχε γίνει αυτό και γελάσαμε μαζί σου και αυτό ήταν μια δύσκολη περίοδος της ζωής μας και τη βγάλαμε έτσι. Αυτό για μένα είναι μαγικό, θυμάμαι γιατί κάνω τη δουλειά που κάνω, για να συνδέομαι δηλαδή και να επικοινωνώ με άλλους ανθρώπους. Επιπλέον η τηλεόραση μένει ενώ το θέατρο είναι πυροτέχνημα. Ξεκινάει στις 9 και στις 11 τελείωσε. Αύριο είναι άλλη παράσταση» τονίζει.
«Η σάτιρα δεν έχει όρια αλλά σωστό τρόπο»
Σε ό,τι αφορά στη σάτιρα ο κ. Παπαδημητρίου δεν πιστεύει ότι έχει όρια αλλά σωστό τρόπο. «Είναι θεμιτό σε κάποιον να μην αρέσει κάτι αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να απαγορευτεί» εξηγεί και προσθέτει πως ο ίδιος δεν προσπαθεί συνειδητά να προκαλέσει αλλά αν το κάνει, έγινε τι να κάνουμε; Τον νοιάζει η γνώμη του κόσμου, θα ήταν ψέματα αν έλεγε πως δεν τον ένοιαζε. Τουλάχιστον όμως δεν προσδιορίζεται πλέον τόσο πολύ από αυτήν συγκριτικά με το παρελθόν. Είναι κάτι που έχει καταπολεμήσει, σε ένα βαθμό τουλάχιστον. Γι’ αυτό το λόγο και δεν διαβάζει κριτικές. Η κριτική που λαμβάνει για την κάθε παράσταση προέρχεται από την αντίδραση του κοινού στο έργο και δεν τον ενδιαφέρει να αναλύσει τα πάντα, μόνο το συνολικό αποτέλεσμα αν πέρασε δηλαδή καλά το κοινό. Χαρακτηρίζει τη συνεργασία του με τον Λάκη Λαζόπουλο ως εξαιρετική, ενώ και μόνο το γέλιο που έριξε στις πρόβες τον έχει ήδη αποζημιώσει. «Θεωρώ ότι είναι ίσως ο μόνος που έχει φέρει στην Ελλάδα ένα δικό του χιούμορ στο οποίο μας μύησε.Τον εκτιμώ και τον θαυμάζω πάρα πολύ. Δημιούργησε τις ατάκες πάνω στις οποίες πάτησαν μετά άλλοι κωμικοί. Σκέψου όταν ήμουν μικρός ο πατέρας μου ηχογραφούσε τους Δέκα Μικρούς Μήτσους για να τους ακούσουμε μετά. Τόσο δεμένη ήταν η κοινωνία μαζί του. Όλοι μιλούσαν με ατάκες του, αυτό δείχνει ότι έχει ένα χάρισμα. Και μου αρέσει πολύ που συνεργάζομαι με ένα τόσο χαρισματικό άνθρωπο» παραδέχεται. Τέλος, όπως εξομολογείται, όνειρό του είναι η δουλειά του να μπορεί να ακουμπήσει πάνω σε πολλούς ανθρώπους και να τους κάνει έστω για στιγμές να νιώσουν καλύτερα.
info
-«Όταν ξαναπέθανα» στο Ράδιο City μέχρι τις 13 Οκτωβρίου
-«Μαύρη Σαμπούκα Grande» - 2 και 3 Νοεμβρίου στο Θέατρο Αριστοτέλειον
*Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 6/10/2024