Ξεκίνησε η νέα εβδομάδα, είμαστε πια στο δεύτερο μισό του Σεπτέμβρη και λες ‘χαλάρωσε’. Παράφραση στίχου…Τον Σεπτέμβρη ετούτο άμα τον πηδήξαμε…
Υπάρχει μια βλοσυρότης γύρω μας και εντός. Η επιστροφή στο άστυ και η απώλεια της νωχέλειας της θάλασσας και του τουρισμού , γίνεται πιο βίαια στη Θεσσαλονίκη από ότι σε άλλα μέρη της χώρας , ακόμα και από την Αθήνα.
Η οργή των διαδηλώσεων, οι κλούβες, τα χημικά- με το κάψιμο στο λαρύγγι και τη δύσπνοια για τους άμοιρους περιπατητές του κέντρου της πόλης-και η καταστολή, ήρθαν απότομα πριν καν συνειδητοποιήσει κανείς ότι the sunny days are over για φέτος.
Ακόμα και η λατρεμένη σου Έκθεση λες καλά που τέλειωσε και έφυγαν και οι πολιτικοί μεγαλοσχήμονες και οι απέναντί τους συγκεντρωσιάρχες. Σα να σε χτύπησε κάποια περίεργη δεισιδαιμονία. Ευτυχώς ξυπνούν τα όποια δημοκρατικά σου αντανακλαστικά και λες δεν πρέπει να απαξιωθεί η πολιτική , ούτε να μας κυριεύουν οι υπεραπλουστεύσεις για τους πολιτικούς
Σκέφτεσαι όμως ότι όλα θα περάσουν μόλις φύγουν οι δυο πρώτες εβδομάδες του Σεπτέμβρη. Το σκέφτεσαι βαθύτερα και κάτι βρίσκεις. Μα ναι. Υπάρχουν μαύρες επέτειοι τον Σεπτέμβριο. Κάπου κάτι σκαλίζει το υποσυνείδητο.
*Το τρομοκρατικό χτύπημα που συγκλόνισε τον κόσμο το 1972 δεν ήταν άλλο από τη διαβόητη «Σφαγή στο Μόναχο» από τρομοκράτες κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972. Έγινε στις 5 Σεπτεμβρίου 1972.
*Η 11η Σεπτεμβρίου 2001 δεν χρειάζεται καν ανάλυση καθώς είναι αναμφίβολα μια ημέρα που έχει μείνει χαραγμένη στη σύγχρονη ιστορία, δίνοντας το δικό της στίγμα στη μέχρι τώρα πορεία του 21ου αιώνα.
*Είναι και τα Σεπτεμβριανά στην Κωνσταντινούπολη. Φόνοι, βιασμοί, λεηλασίες και ληστείες σε βάρος των Ελλήνων της Πόλης που έπεσαν θύματα του τουρκικού όχλου. Όλα έγιναν τη νύχτα της 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου 1955
*Ακόμα και η Lehman Brothers που οδήγησε με μια αλυσίδα γεγονότων στην ισοπέδωση της οικονομικής ευδαιμονίας του αναπτυγμένου κόσμου, κατέρρευσε στις 15 Σεπτεμβρίου 2015.
‘’Σκέφτεσαι βλακωδώς και συνδέεις, μαζοχιστικά, πράγματα άσχετα μεταξύ τους αλλά και με τον ρομαντικό Σεπτέμβρη της Θεσσαλονίκης’’ σου λέει ο άλλος σου εαυτός.
Τα μόνα μαύρα σύννεφα που έχουμε πάνω από τον ουρανό μας είναι ένας δύσκολος οικονομικά χειμώνας, μια νοσηρή και τεταμένη προεκλογική περίοδος και μια πραγματικά σκοτεινή προοπτική για την Ευρώπη. Σε χώρες που αποτελούσαν ‘’πρότυπα’’ δημοκρατικής οργάνωσης της κοινωνίας τους βλέπουμε ακροδεξιές και άλλες πρώην γραφικές και αντισυστημικές μικρές δυνάμεις να γιγαντώνονται…
Ευτυχώς άνοιξαν τα σχολεία. Διαβάζεις τα βιβλία του γιου και της κόρης , ανοίγεις κουβέντα για τα όνειρά τους , για τη μουσική τους για το διαδίκτυό τους –διότι και ‘μεις έχουμε το δικό μας- και τα στέκια τους.
Έρχεσαι τότε και ηρεμείς…