Γύρω στα 1970, μαθητής στην πρώτη γυμνασίου ήμουν, όταν τον είδα στο εξώφυλλο του περιοδικού «Μοντέρνο τραγούδι και τηλεόρασις» που είχε ειδήσεις, φωτορεπορτάζ αλλά και στίχους από τα τραγούδια. Είχε και κάτι που μας πλήγωνε και μας έκανε να ζηλεύουμε: Το πρόγραμμα της τηλεόρασης τότε του ΕΙΡΤ και της ΥΕΝΕΔ. Ο μπαμπάς δεν είχε φέρει ακόμα τηλεόραση στο σπίτι…
Τον Δάκη βέβαια τον ξέραμε από τους μεγαλύτερους γυμνασιόπαιδες. Από το ΦΑΝΤΑΖΙΟ, τον ΘΗΣΑΥΡΟ και άλλα περιοδικά που διάβαζαν. Είχε τραγουδήσει άλλωστε το -θρυλικό πλέον- «Τόσα καλοκαίρια» ένα χρόνο πριν (1969) στην ταινία «Γοργόνες και Μάγκες» που είδε όλος ο ντουνιάς, αλλά τον είδαμε και στην ταινία εκείνης της χρονιάς «Η θεία μου η χίπισσα» -με την Ρένα Βλαχοπούλου να τρέχει στα Μάταλα- όπου τραγουδούσε το υπέροχο «Αυτό το καλοκαίρι». Με στίχους αυτού του τραγουδιού αποχαιρέτησε τον Δάκη σήμερα, σε μία συγκινητική ανάρτηση η Λουκίλα Καρρέρ-Πλέσσα, σύζυγος του Μίμη Πλέσσα, συγγραφέας και παραγωγός γράφοντας τα εξής λόγια: «Στην Αυγή του καλοκαιριού διάλεξες να φύγεις ψυχούλα μου… Εσύ που μας έκανες να λατρέψουμε τα καλοκαίρια… τόσα καλοκαίρια… Ξεκουράσου… θα σε αγαπώ πάντα… για πάντα… πολύ… «Αυτό το καλοκαίρι το περίμενα με δίχως ένα σύννεφο με δίχως στεναχώρια. Αλλ’ όμως δε με ζέστανε ο ήλιος του γιατί το πέρασα από σένα χώρια…».
Λεζάντα: Θεσσαλονίκη 2018, ο Δάκης με τον Μίμη Πλέσσα , την Λουκίλα Καρρερ Πλέσσα και τον Κώστα Μπλιάτκα στο ΡΑΔΙΟ ΣΙΤΥ.
Η τελευταία φορά που μίλησα με τον Δάκη ήταν τον Νοέμβριο του 2018 στη Θεσσαλονίκη, στα καμαρίνια του ΡΑΔΙΟ ΣΙΤΥ πριν από μία παράσταση του Μίμη Πλέσσα σε επιμέλεια της Λουκίλας. Βγάλαμε και ορισμένες φωτογραφίες. Έψαξα και βρήκα την τότε ανάρτησή μου: «Το αιώνιο ραντεβού με τη Θεσσαλονίκη. Ο Μίμης Πλέσσας από τη δεκαετία του ’50, σταθερά συμμετείχε σε μεγάλα καλλιτεχνικά γεγονότα και βοήθησε σημαντικά στην εδραίωση θεσμών όπως τα φεστιβάλ τραγουδιού και κινηματογράφου, η τηλεόραση στα χρόνια του ’60, η ίδια η ΔΕΘ που υπήρξε ο καταλύτης για όλα αυτά. Απόψε στο Ράδιο Σίτυ, μία εγκάρδια συζήτηση πριν τις ‘Στιγμές’. Η Λουκίλα επιμελήθηκε ένα πλούσιο πρόγραμμα με διαμάντια από την μακρά δημιουργική πορεία του μαέστρου και μεγάλες διεθνείς επιτυχίες. Ο Δάκης με τα ‘Πόσα καλοκαίρια’, τον Ζιλμπέρ Μπεκό και το ‘Αν σ’ αρνηθώ’ υπογράμμισε την έννοια της διαχρονικής αξίας που έχουν τα πραγματικά καλά τραγούδια. Πολύ καλή η Εύη Σιαμαντά».
Λεζάντα: Ο Δάκης στην ταινία «Η Θεία μου η χίπισσα» (1970).
Ένιωσα καλά που την βρήκα. Πόσο σε ανακουφίζει ώρες ώρες το Facebook. Aντίο, με οδύνη και συγκίνηση στον Δάκη που σίγουρα αποτελεί κομμάτι των ήχων και εικόνων, αναμνήσεων και βιωμάτων, μιας ολόκληρης εποχής. Πολύγλωσσος, χαμογελαστός διαρκώς, με αγωγή. Μας άφησε σπουδαία τραγούδια. Κάθε φορά που τον είδα δεν έλειπε αυτό το πλατύ, αστραφτερό του χαμόγελο, μαζί με μια απλόχερη ευγένεια ίσως αναμενόμενη εκ της αλεξανδρινής καταγωγής του.
Τον είχα δει και φοιτητής στο Παλαί Ντε Σπορ, το 1976, στο φεστιβάλ, να τραγουδά ένα τραγούδι που είχε αρέσει σε στίχους και μουσική του Στάθη Τσιλίκη. «Παλιέ μου φίλε απ’ το στρατό οργώναμε τις Κυριακές πότε αγαπώντας δυο μικρές πότε μετρώντας τον καιρό». Κάποιοι παλιοί το θυμηθήκατε, είμαι σίγουρος. Έχω μία φωτογραφία του επί σκηνής από το αρχείο της ΔΕΘ, από εκείνη την εμφανισή του στο φεστιβάλ. Τραγούδησε επιτυχίες και στα γαλλικά, ιταλικά και αγγλικά. Ήταν τραγούδια που γνώρισαν αμέσως επιτυχία, όπως «Monsieur Cannibal», «Tu Veux ou tu veux pas», «Mourir ou vivre», «Gaston». Μιλούσε άλλωστε πέντε γλώσσες. Το 1968 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο στα ελληνικά με τίτλο «Γεια σου σ’ ευχαριστώ» με τον συνθέτη Κώστα Ξενάκη και αμέσως μετά ακολούθησε η πρώτη συνεργασία του με τον Μίμη Πλέσσα και οι διαχρονικές επιτυχίες «Τόσα καλοκαίρια» και «Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά».
Λεζάντα: Ο Δάκης σε εξώφυλλο περιοδικού τη δεκαετία του ’80.
Συνεργάστηκε με γνωστούς Έλληνες συνθέτες και στιχουργούς, όπως οι Μίμης Πλέσσας, Γιάννης Σπανός, Γιώργος Κατσαρός, Γιώργος Χατζηνάσιος, Κώστας Χατζής, Ρόμπερτ Ουίλιαμς, Αλέξης Παπαδημητρίου, Γιώργος Μανίκας, Σάκης Τσιλίκης, Χάρης Χαλκίτης, Βαγγέλης Πιτσιλαδής, Γιώργος Κριμιζάκης, Κώστας Ξενάκης, Γιώργος Θεοφάνους, Πυθαγόρας, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μάνος Ελευθερίου, Δημήτρης Ιατρόπουλος, Σώτια Τσώτου κ.ά.
Είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε διεθνή φεστιβάλ τραγουδιού, αποσπώντας διακρίσεις και βραβεία. Κανείς δε είδε μια σκιά φόβου, έναν μορφασμό πόνου στο πρόσωπο του Δάκη. Γι’ αυτό και όλοι θα τον θυμούνται με το χαμόγελό του. Αθόρυβα φρόντισε και αποσύρθηκε για να παλέψει αξιοπρεπώς και μακριά από τα φώτα, με την ασθένεια.