Ανέκαθεν οι εκάστοτε ηγέτες της Τουρκίας ήταν προκλητικοί απέναντι στην Ελλάδα και αμφισβητούσαν διαρκώς τα κυριαρχικά μας δικαιώματα- όπως αυτά ορίζονται από τις ισχύουσες συμφωνίες (πχ Λωζάννης) και το διεθνές δίκαιο.
Πάντα καθοδηγούσαν τις συχνές παραβάσεις- παραβιάσεις στο Αιγαίο, ώστε να κρατούν νωπή αυτήν την αμφισβήτηση περιμένοντας ευνοϊκή γι αυτούς διεθνή συγκυρία ώστε να προχωρήσουν στο επόμενο τους βήμα, που είναι η έμπρακτη αναθεώρηση του STATUS- είτε δια της διπλωματικής και πολιτικής οδού, είτε ακόμη και με κάποιου είδους εμπλοκή.
Από την εποχή της εισβολής στην Κύπρο, το σκηνικό μέσες άκρες είναι παρόμοιο με την ένταση να αυξομειώνεται κατά περίπτωση και κατά διαστήματα. Σε πολλές των περιπτώσεων, οι αυξομειώσεις αυτές σχετίζονταν άμεσα με την επικρατούσα κατάσταση στο εσωτερικό της γείτονος. Όποτε δηλαδή έπεφτε πολύ η δημοφιλία του ηγέτη, ή ασκούμενη πολιτική στο εσωτερικό προκαλούσε έντονες αντιδράσεις στους πολίτες, μια ένταση στο Αιγαίου ή μια αιφνιδιαστική κρίση στο Κουρδικό, ήταν ο ασφαλής τρόπος για να μεταφερθεί αλλού το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.
Με αυτήν την συνταγή πορεύτηκαν δεκαετίες.
Φέτος, ο Ερντογάν, δείχνει να υπερβαίνει τα εσκαμμένα σε ότι αφορά τους τόνους και την προκλητικότητα των δηλώσεών του. Για πρώτη φορά μιλάει ανοιχτά για τον…ανομολόγητο ως τώρα πόθο της «γαλάζιας πατρίδας». Όπως και για πρώτη φορά απειλεί εμμέσως πλην σαφώς για στρατιωτική βία και πολεμική επιχείρηση στο Αιγαίο φτάνοντας στο σημείο να μας…προειδοποιήσει πως θα μας κάνει ό τι έκαναν στους πρόγονους μας οι πρόγονοι του (αναφερόμενος ευθέως στην μακρά Τουρκοκρατία).
Το ότι ο Ερντογάν είναι «παίκτης» με την πολιτική αλλά και την… χαρτοπαικτική έννοια του όρου, δεν σηκώνει αμφιβολία. Ο άνθρωπος είναι χαρισματικός και έχει το ένστικτο του ανθρώπου που διαβάζει σωστά τους συσχετισμούς δυνάμεων και την δυναμική των εξελίξεων και λαμβάνει γρήγορα αποφάσεις που υπηρετούν τα θέλω και τις επιδιώξεις του.
Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη με… έξυπνα πουλιά που πιάνονται από την μύτη και με κορυφαίους παίκτες που γκρεμίστηκαν την ώρα που νόμιζαν πως πετυχαίνουν το μεγάλο κόλπο.
Δεν χρειάζεται ενδελεχής μελέτη των συνθηκών που διαμορφώνουν τον σφυγμό της Τουρκικής κοινωνίας, για να διαπιστώσει ένας παρατηρητής ότι το «καζάνι βράζει» και πως ο Ερντογάν διανύει τους τελευταίους μήνες της… σουλτανίας του.
Δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς ότι ο Ερντογάν για να κρατήσει την καρέκλα του, θα διχάσει την Τουρκία (οι…πατριώτες και οι…ενδοτικοί), θα βγάζει διαπρύσια αντιδυτικά κηρύγματα, θα βάλει φυλακή όποιον πάει απέναντί του (δημοσιογράφους, πολιτικούς, ακτιβιστές, διανοούμενους), θα κάνει εισβολή ξανά στη Συρία ή θα οργανώσει νέες… αντιτρομοκρατικες εκκαθαρίσεις στα Κουρδικά εδάφη.
Τον έχω ικανό για όλα.
Ωστόσο, με τις όποιες γνώσεις και την εμπειρία μου, θεωρώ πως ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΕΙ. Κι αυτό, για πολλούς λόγους, με κυριότερο ότι γνωρίζει καλά πως η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα ανίσχυρη, ούτε ένα κράτος ανάδερφο.
Όπως και γνωρίζει ότι αν αποπειραθεί να ξεπεράσει την κόκκινη γραμμή, θα οδηγηθεί σε μια ήττα δυσάρεστη για την χώρα του και απολύτως καταστροφική για τον ίδιο και την οικογένειά του.
Τζάμπα μαγκιές οι απειλές του…
*************************************************************************************************************************************************
Πριν λίγο καιρό απ’ αυτή τη στήλη έγραφα πως πήγαν... κουβά οι μεγαλύτεροι που τόσα χρόνια πάνε να τη... βγουν στους μικρότερους με το γνωστό «εσύ δεν έχεις ζήσει πόλεμο, πείνα κλπ κλπ», αφού οι γενιές που ακολούθησαν τα έζησαν όλα.
Και όπως φαίνεται συνεχίζουν να ζουν την ιστορία να γράφεται, απειλώντας πια... ευθέως τις γιαγιάδες και τους παππούδες, καθώς από όταν μπήκε αυτή η δεκαετία δεν προλαβαίνουμε να χωνέψουμε την ιστορία που γράφεται μπροστά στα μάτια μας.
Σ’ αυτό το ρευστότατο γεωπολιτικό γήπεδο, λοιπόν, εμείς έχουμε μεν τα δικά μας με τον... αλαλάζοντα Σουλτάνο, αλλά και όσα γίνονται γύρω μας, μας επηρεάζουν καθοριστικά, ενώ ο κόσμος που θα βρουν οι επόμενοι θα είναι σίγουρα διαφορετικός.
Το νέο και πιο φρέσκο πιόνι της σκακιέρας που παίζεται στην Ευρώπη είναι η ξαφνική ανακοίνωση (και ολίγον... γραφική μπορώ να πω) της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν πως η Ουκρανία παίρνει το δρόμο προς την ευρωπαϊκή οικογένεια και μάλιστα επίσημα. Δε θα μείνω στο... ποιητικό tweet της Γερμανίδας για τον θάνατο υπέρ της Ευρώπης και για το «ευρωπαϊκό όνειρο». Δεν είμαστε μικρά παιδιά και κυρίως ως Έλληνες έχουμε ζήσει στο πετσί μας τον κυνισμό της Ε.Ε. και πως κάποιοι από τα «αδέλφια» μας όχι μόνο κοιτούσαν τον ουρανό όταν εμείς ήμασταν στη γη, αλλά μας την έλεγαν κιόλας.
Η απόφαση αυτή για την Ουκρανία, την οποία έλαβαν προφανώς στο ταξίδι τους (άλλη ποιητική στιγμή αυτή με το τρένο) οι τρεις ισχυροί της Ευρώπης (Μακρόν, Σολτς, Ντράγκι) αλλάζει και πάλι τον χάρτη, αφού ακόμα δεν ξέρουμε καμία λεπτομέρεια, με τους «συνωμοσιολόγους» και όχι μόνο να λένε πως κάτι έδωσαν, κάτι πήραν και κάτι έταξαν για να σταματήσει επιτέλους ο πόλεμος που μας επηρεάζει όλους.
Όταν αργά την Παρασκευή ανακοινώθηκε η ενταξιακή πορεία της δοκιμαζόμενης Ουκρανίας, πολλοί όμως άρχισαν δειλά δειλά να βάζουν και κάτι άλλο στο παιχνίδι και εκείνο μας αφορά πιο άμεσα. Μήπως δηλαδή, ο Ερντογάν που καιρό τώρα αρέσκεται να εμφανίζεται ως διαμεσολαβητής μεταξύ Κρεμλίνου και Κιέβου, βλέποντας αφενός να του «κλέβει» τη δόξα ο Μακρόν, αφετέρου την Ουκρανία να καταφέρνει μέσα σε 4 μήνες αυτό που δεν κατάφερε η Τουρκία δεκαετίες ολόκληρες, πάθει μεγαλύτερη έκρηξη. Και ποιος θα την πληρώσει τότε; Ο συνήθης ύποπτος, δηλαδή η Ελλάδα που εν μέσω τουριστικής περιόδου τρέμει και ένα θερμό επεισόδιο.
Ακόμα και οι πιο έμπειροι αναλυτές θα χρειαστούν εβδομάδες να αποκωδικοποιήσουν τις πραγματικές επιπτώσεις κάθε γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής εξέλιξης και απόφασης ξεχωριστά και ας ελπίσουμε στην κρίσιμη εβδομάδα που έρχεται (Σύνοδος Κορυφής Ε.Ε.) η Ελλάδα να κερδίσει μία ρητή και κατηγορηματική καταδίκη του Ερντογάν και των προκλήσεών του και όλα να κυλήσουν κατ’ ευχήν μπας και τη βγάλουμε καθαρή αυτό το καλοκαίρι.
Όσο για τους φίλους μας τους Ουκρανούς, με το καλό να τους δεχτούμε στην ευρωπαϊκή μας οικογένεια κι ας ελπίσουμε να είναι γεωγραφικά... αρτιμελείς.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 19.06.2022