Η συζήτηση με αφετηρία τους δημογραφικούς δείκτες δε γίνεται με κριτήριο τις ανάγκες των νέων ζευγαριών. Αποτελεί διαχρονικά για τις κυβερνήσεις τον «καμβά» πάνω στον οποίο ξεδιπλώνεται η αντιλαϊκή πολιτική: Η επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση και στις συντάξεις συνοδεύεται από αναλύσεις για τη γήρανση του πληθυσμού. Η δουλειά και τα ωράρια-λάστιχο, που κομματιάζουν την κοινωνική ζωή της εργαζόμενης μητέρας, παρουσιάζονται υποκριτικά ως μέτρα ώστε οι γονείς να «εναρμονίζουν» την οικογενειακή και επαγγελματική ζωή.
Η εργασιακή «ευελιξία», η κακοπληρωμένη άδεια μητρότητας που πρόσφατα επιμηκύνθηκε, τα αντιδραστικά μέτρα υποκατάστασης της προσχολικής αγωγής με υποβαθμισμένες υπηρεσίες, όπως οι «χώροι φύλαξης» βρεφών στις επιχειρήσεις, η λογική του «κόστους» που διαπερνά τα αναγκαία μέτρα προστασίας της μητρότητας και της οικογένειας, δεν είναι μέρος της λύσης, αλλά του προβλήματος.
Για να απαλλαγούν οι νέοι γονείς από την ανασφάλεια χρειάζονται συγκεκριμένα μέτρα στήριξης, όπως αυτά που έχει επανειλημμένα προτείνει το ΚΚΕ για την κάλυψη όλων των εξόδων του προγεννητικού ελέγχου, της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και τοκετού από το κράτος, τη στήριξης της πολύτεκνης και της μονογονεϊκής οικογένειας, την επιδότηση ενοικίου στο 100% της αξίας του από το κράτος για τα νέα ζευγάρια. Έχουν ανάγκη από ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας-Πρόνοιας, κι όχι από νοσοκομεία στα όρια της υποστελέχωσης που δυσκολεύονται να διαχειριστούν ακόμα και την αναμενόμενη σήμερα έξαρση των αναπνευστικών λοιμώξεων των παιδιών.
Τα νέα ζευγάρια μπορούν να κάνουν την υπέρβαση με ένα δυνατό ΚΚΕ, για να κάψουν τα αντιλαϊκά σενάρια σε βάρος τους και να δώσουν το δικό τους αγωνιστικό “μάθημα ζωής” στα παιδιά.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22.01.2023