Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 έσπασε το κρατικό μονοπώλιο της ραδιοφωνίας και βγήκαν στον αέρα πρώτα τα προγράμματα των δημοτικών ραδιοφώνων της Αθήνας (9,84 FM) και της Θεσσαλονίκης (FM100), για να ακολουθήσουν αμέσως ιδιωτικοί ραδιοσταθμοί, κάποιοι από τους οποίους ακόμα και σήμερα λειτουργούν και απαντέχουν.

Αυτή η «άνοιξη» της ραδιοφωνίας, που αιφνιδίασε τότε την «ξύλινης» ορθοφωνίας και παραδοσιακά «ελεγχόμενη» από το γκουβέρνο ΕΡΤ, δημιούργησε θέσεις εργασίας για δημοσιογράφους, μουσικούς παραγωγούς, τεχνικούς, στελέχη διοικητικής και οικονομικής διεύθυνσης, διαφημιστές. Βέβαια, όπως συμβαίνει συχνά στην ψωροκωσταινίτσα, η υπερβολή ήταν και σ’ αυτήν την περίπτωση παρούσα: ο κάθε «βελούδινος» ντι τζέι με τα τραγούδια που έπαιζε και «άι λάβ γιου μπέιμπι» που εκσφενδόνιζε βαφτίστηκε… πρωτοπόρος της ελεύθερης ραδιοφωνίας. Ας πρόσεχαν όμως οι κυβερνήσεις, που είχαν ως φέουδό τους τα κρατικά ΜΜΕ.

Ο δαιμόνιος σκιτσογράφος και σκηνογράφος της πόλεώς μας Γιώργος Ακοκαλίδης, συνεργάτης της δικιάς μας «Θεσσαλονίκης» και δημιουργός μαζί με τον Τάσο Αποστολίδη των κόμιξ του Αριστοφάνη, είχε σκαρώσει τότε μια από τις καλύτερες -για μένα- γελοιογραφίες του. Ένα ανθρωπάκι περικυκλωμένο από δεκάδες δημοσιογράφους με μικρόφωνα και κάμερες φωνάζει: «Τι τρέχει, βρε παιδιά; Πρώτη φορά βλέπετε άνθρωπο που δεν δουλεύει σε ραδιόφωνο;».

Ξέρετε, εμείς οι παλιοί δημοσιογράφοι -παλιό άλογο σε καινούργια περπατησιά δυσκολεύεται- την Κυριακή κρατάμε την αγαπημένη μας συνήθεια να διαβάζουμε πίνοντας καφέ τα κυριακάτικα φύλλα. Το τσιγάρο πολλοί το κόψαμε, αλλά η «ιεροτελεστία» συμπληρώνεται με απόλαυση τραγουδιών από βινύλιο. Όχι παίζουμε!

Στη συνέχεια πιάνουμε το τηλέφωνο και μιλάμε με τους φίλους για την πολιτική επικαιρότητα, για τα ματς της Κυριακής και για τα πολιτιστικά. Τελευταία το τηλέφωνο χτυπάει πιο επίμονα, ενώ και στα email σημειώνεται «συνωστισμός». Τη διαφορά την κάνουν οι φίλοι και οι γνωστοί που θέτουν υποψηφιότητα για δημοτικοί, περιφερειακοί, διαμερισματικοί και ξέρω ’γω τι άλλο σύμβουλοι.

«Ξέρεις, κατεβαίνω με τον Βούγια» ή «με έπεισε ο Ζέρβας», ή «θέλω να βοηθήσω τον Ταχιάο» ή ακόμα και «κατεβαίνω με τη Νοτοπούλου». Έχει το ενδιαφέρον της η συνομιλία. Άλλοι -και είναι μακράν οι πιο συμπαθείς- είναι αμήχανοι καθώς ακόμα αμφιβάλλουν για την επιλογή τους, άλλοι σε μαλώνουν που δεν κατάλαβες ακόμα ότι ο δικός τους υποψήφιος δήμαρχος είναι ο πιο ικανός και τέλος είναι και αυτοί που δεν τους έπιανε το μάτι σου για συμμετοχή στο δημόσιο βίο. Τι ωραία έκπληξη!

Σκέφτηκα να τηλεφωνήσω στον Γιώργο Ακοκαλίδη και να του προτείνω να επαναφέρει το «ανθρωπάκι» του που, όπου κι αν είναι, θα ’χει γεράσει. Να το δούμε μέσα σε ένα δάσος από δημοσιογράφους, κάμερες, μικρόφωνα και smart phones να φωνάζει: «Τι τρέχει; Πρώτη φορά βλέπετε άνθρωπο που δεν κατεβαίνει στις δημοτικές εκλογές;».

Για να εξηγηθώ γρήγορα, αυτά για μένα είναι ευχάριστη έκπληξη. Λίγο η απλή αναλογική που σου ανοίγει σαν μουστάρδα την όρεξη και σου αυξάνει τις πιθανότητες εκλογής, λίγο η κόπωση από τα social media και να την πετιέται η απόφαση για συμμετοχή στις εκλογές.

Βέβαια η είδηση που αξίζει να συζητήσει κανείς με τους ιερούς παλιούς φίλους είναι η απόφαση βουλευτή να παραιτηθεί -Ω, ναι! Επιτέλους!- σπάζοντας τη θλιβερή μονοτονία του «τρουπώματος» για τα εφτά χιλιάρικα.

Τη παραίτηση του Γιώργου Αμυρά και την παράδοση της βουλευτικής έδρας του στο «Ποτάμι» καλωσόρισε και ο Σταύρος Θεοδωράκης, που είναι σε σαφή υποχώρηση και σε κάποιους ήδη λείπει ως κόνσεπτ και «ατμόσφαιρα» μέσα σε ένα πλήθος συμφεροντολόγων και εραστών της κωλοτούμπας.

«Επιτέλους να και ένας που κάνει το αυτονόητο. Φεύγει και πριν πάει επισήμως σε άλλο κόμμα παραδίδει την έδρα στο Ποτάμι, στους ψηφοφόρους του Κινήματός μας στη Β’ Αθηνών», σχολίασε ο επικεφαλής του Ποταμιού στο Twitter.

Βέβαια να μην ξεχάσω να χαιρετίσω με μια βαθιά ανθρώπινη συγκίνηση και τον απαιτούμενο διαστημικό σεβασμό την εξαγγελία του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής, που είπε ότι «η χώρα μας θα πατήσει στη Σελήνη με δικό της όχημα, που θα κατασκευαστεί από έλληνες επιστήμονες». Δήλωση συνεργασίας υπέγραψαν στις ΗΠΑ, ο Ελληνικός Διαστημικός Οργανισμός (ΕΛΔΟ) με τη NASA.

Αν δεν το θυμηθήκαμε, φέτος έχουμε επέτειο δυνατή. Μισός αιώνας από τον Νιλ Άρμστρονγκ και τη πρώτη απόβαση του ανθρώπου στο φεγγάρι.

«Η Ελλάδα γίνεται μέλος του γκρουπ των ελάχιστων χωρών που έχουν κατεβάσει δικό τους όχημα στη Σελήνη» λέει ο κ. Παππάς.

Και βέβαια είναι λογικό να περιμένει κανείς την πρώτη δήλωση του δικού μας αστροναύτη από τη Σελήνη. Να θυμίσω απλώς ότι ο Νιλ Άρμστρονγκ είπε την ιστορική φράση: «Ένα μικρό βήμα για έναν άνθρωπο, ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα».

Έχω μια αγωνία…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 14 Απριλίου 2019