Έχουμε συνηθίσει να ακούμε ότι «οι φίλοι φαίνονται στα δύσκολα». Ο Αντρέι Κράβαρικ απέδειξε για άλλη μια φορά ότι είναι ένας καλός φίλος του Ηρακλή, αφού αποφάσισε να βγει μπροστά και μαζί με τους συνεργάτες του να δημιουργήσει από το μηδέν το νέο Ηρακλή. Ο δρόμος μόνο στρωμένος με ροδοπέταλα δεν είναι, αλλά αυτό δεν τον τρομάζει. Τόσα χρόνια στα γήπεδα, άλλωστε, έχει να δίνει σκληρές μάχες και ως επί το πλείστον να βγαίνει νικητής. Αυτό σκοπεύει να κάνει και τώρα.

Ο άλλοτε εμβληματικός αρχηγός του κυανόλευκου βόλεϊ μιλάει στη «ΜτΚ» για το πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία με τον σύλλογο, ποιοι είναι οι στόχοι, αν θα τον δούμε ξανά στο παρκέ και αν οι φίλοι της ομάδας μπορούν να ελπίζουν ότι τα επόμενα χρόνια θα την ξαναδούν να μεγαλουργεί.

Αντρέι, μετά από μια δεκαετία περίπου επιστρέφεις στον Ηρακλή από άλλο πλέον πόστο. Πώς προέκυψε αυτό;

Η αρχή έγινε την περασμένη χρονιά, όπου είχαμε παρουσιάσει στον Μάκη τον Καλαϊτζίδη, μετά από ένα ανοιχτό κάλεσμα που είχε κάνει ο ίδιος, ένα ελπιδοφόρο πρότζεκτ με έναν χορηγό, ο οποίος θα βοηθούσε οικονομικά την ομάδα. Είχαν προηγηθεί κάποιες συναντήσεις μου και ομιλίες με φορείς του Ηρακλή, με τη Λέσχη Φίλων Βόλεϊ κ.τ.λ., οι οποίοι μου είχαν ζητήσει να κάνω μια προσπάθεια να ‘τρέξω’ την ομάδα στην Α1. Τελικά, το πρότζεκτ αυτό ναυάγησε την τελευταία στιγμή, καθώς ο χορηγός αποφάσισε να επενδύσει σε μία ποδοσφαιρική ομάδα στην Κύπρου και έτσι δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα χωρίς λεφτά. Έτσι, το θέμα της επιστροφής μου έμεινε ανοιχτό. Εξάλλου, ποτέ δεν ήμουν αρνητικός σε μία πρόταση του Ηρακλή.

Όπως είναι γνωστό, το μεγάλο αγκάθι του συλλόγου είναι τα χρέη παλαιότερων ετών, που καθιστούσαν δύσκολη κάθε νέα προσπάθεια. Πλέον, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει και το μέλλον φαντάζει πιο ευοίωνο.

Πριν από δύο μήνες, λοιπόν, με πήραν τηλέφωνο άνθρωποι από το νέο Γυμναστικό Σύλλογο και με ρώτησαν αν θα ήθελα να τρέξουμε τον Ηρακλή από το μηδέν. Πρόκειται πλέον για μία καθαρή ομάδα, χωρίς χρέη από τη μια, αλλά και από την άλλη για μία ομάδα χωρίς παίκτες. Ζήτησα, λοιπόν, να μου δώσουν λίγο χρόνο να το επεξεργαστώ, να βρω τους ανθρώπους που ήθελα να είναι δίπλα μου, και δώσαμε τα χέρια. Νομίζω ότι είναι μία μεγάλη ευκαιρία αυτήν την στιγμή για τον Ηρακλή.

Τι περιλαμβάνει το πλάνο σας;

Καταρχάς, έχουμε καταρτίσει ένα πλάνο, το οποίο έχει να κάνει με τη λειτουργία ενός τμήματος από το μηδέν. Το μεγάλο πλεονέκτημα του Ηρακλή είναι σαφώς το όνομά του και εκεί ποντάρουμε και εμείς. Ακούγοντας οι γονείς, για παράδειγμα, βόλεϊ του Ηρακλή, που είναι συνυφασμένο στο παρελθόν με μεγάλες επιτυχίες, θα φέρουν κοντά μας, στις ακαδημίες τα παιδιά τους. Από εκεί και πέρα, στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε μία καλή ομάδα τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Για να συμβεί αυτό βεβαίως θα πρέπει να υπάρξει ένα μπάτζετ, που θα μας επιτρέψει να τηρήσουμε ό,τι συμφωνίες κάνουμε με τους παίκτες. Σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να δώσουμε υποσχέσεις και να μην είμαστε σε θέση να τις τηρήσουμε. Θέλουμε να αποφύγουμε αυτά που γίνονταν παλιά και γνωρίζουμε πολύ καλά πως πρέπει πρώτα να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του παίκτη και μετά θα πάρεις από αυτόν την επίδοση που θέλεις.

Όσον αφορά στο έμψυχο δυναμικό της αντρικής ομάδας, έχουμε ήδη ξεκινήσει να συζητάμε με παίκτες, κάναμε κάποια ραντεβού και με πρωτοκλασάτους παίκτες, οι οποίοι θέλουν να φορέσουν τη φανέλα του Ηρακλή και θα δούμε τι μέλλει γενέσθαι τελικά. Παράλληλα, όμως, στόχος μας είναι να αναδιοργανώσουμε τις ακαδημίες και τα ηλικιακά αγωνιστικά τμήματα. Αυτό είναι ένα μεγάλο στοίχημα και ίσως το πιο δύσκολο.

Ποιοι είναι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι σας;

Καταρχάς, η ομάδα ξεκινάει από τη χαμηλότερη κατηγορία, την Β’ εθνική. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να πετύχουμε τέσσερις διαδοχικές ανόδους, ώστε να ξαναδούμε τον Ηρακλή στα σαλόνια της Α1 σε βάθος πενταετίας. Το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες, όπου εκεί όμως απαιτείται λίγο περισσότερη υπομονή, καθώς είναι έξι οι κατηγορίες που πρέπει να ανέβουν για να φτάσουν στα μεγάλα σαλόνια.

Νιώθεις ότι χρωστάς κάτι στον Ηρακλή μετά από τόσα χρόνια;

Σίγουρα χρωστάω έναν ευρωπαϊκό τίτλο! Ως αθλητής βρέθηκα πέντε φορές σε φάιναλ φορ και τρεις φορές σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης, αλλά δεν κατάφερα να κατακτήσω την κούπα. Μπορεί να τα καταφέρω πλέον από άλλη θέση (γέλια!). Εντάξει, μπορεί να φαντάζει κάτι πάρα πολύ μακρινό τη δεδομένη χρονική στιγμή, αλλά είμαι της άποψης ότι χωρίς όνειρα δεν γίνεται σωστή δουλειά.

Ποιες ήταν οι αντιδράσεις του κόσμου του Ηρακλή στο άκουσμα ότι το τμήμα βόλεϊ επανεκκινεί με μπροστάρη τον Κράβαρικ;

Από όσα μού έχει μεταφέρει ο γενικός αρχηγός μας, ο Βαγγέλης Σκούμπας, υπήρξαν μόνο θετικές αντιδράσεις και έχουμε λάβει ήδη πολύ θετική ενέργεια. Δεν σας κρύβω ότι πόνταρα σε αυτό, γιατί είχα την πεποίθηση ότι ο κόσμος δεν έχει ξεχάσει ό,τι έχουμε κάνει για τον Ηρακλή και για την Ελλάδα γενικότερα. Στο πλαίσιο αυτό, θεωρώ ότι ακόμα και άνθρωποι αλλά και φίλοι του Ηρακλή που είχαν απομακρυνθεί τα προηγούμενα χρόνια, βλέποντας την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η ομάδα, θα επιστρέψουν σύντομα κοντά μας. Αυτό που ζητάω είναι ενότητα στον Ηρακλή και φυσικά όποιος μπορεί να βοηθήσει είναι ευπρόσδεκτος.

Την περσινή χρονιά αποφάσισες να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου στον Απόλλωνα Καλαμαριάς τόσο ως προπονητής όσο και ως παίκτης. Να περιμένουμε να δούμε κάτι ανάλογο τη νέα χρονιά και στον Ηρακλή;

Όχι, όχι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να συμβεί αυτό (γέλια!). Πέρυσι στον Απόλλωνα Καλαμαριάς δεν είχαμε αρκετούς παίκτες και έτσι αποφάσισα να βγάλω ξανά δελτίο και ξεκίνησα να παίζω λίγο βόλεϊ. Δεν πρόκειται, όμως, να ξανασυμβεί. Παρ’ ότι είμαι σε καλή φυσική κατάσταση, το σώμα μου αν πιεστεί θα βγάλει σύντομα προβλήματα.

«Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΒΟΛΕΪ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΤΟ ΜΟΝΤΕΛΙΝΓΚ»

Ο Αντρέι έχει μία κόρη, τη Μιχαέλα και όπως αποδείχθηκε στη δική της περίπτωση «το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά». Προερχόμενη από αθλητική οικογένεια (και η σύζυγός του Μάγια ήταν αθλήτρια του βόλεϊ), ακολούθησε αρχικά τα χνάρια των γονιών της. Όμως, σε ηλικία 16 ετών δοκίμασε στο χώρο του μόντελινγκ και αυτό ήταν. Κόλλησε! «Η κόρη μου ασχολείται πολύ ερασιτεχνικά πλέον με το βόλεϊ, γιατί οι βασικές της δουλειές είναι άλλες. Ξεκίνησε να ασχολείται με το μόντελινγκ στα 16 της χρονιά, με το οποίο ασχολείται μέχρι σήμερα, και παράλληλα σπούδασε αισθητική, στην οποία αφιερώνει επίσης πολύ χρόνο μέσα στη μέρα της». Η 24χρονη σήμερα μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στην Ευρώπη και την Ασία και κρυφός της πόθος είναι μια καριέρα στην Αμερική. «Δυστυχώς, πέρυσι το ξέσπασμα της πανδημίας δεν της επέτρεψε να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο της όνειρο, να πάει στην Αμερική. Είχε βγάλει τα εισιτήρια, ήταν έτοιμη, αλλά έμεινε στη μέση η προσπάθεια», λέει ο υπερήφανος πατέρας. Όσο για το αν της δίνει συμβουλές παραδέχεται: «Δεν δίνω γενικά σαν άνθρωπος συμβουλές. Ούτε ακόμα και όταν ήταν αθλήτρια το έκανα. Είχε τους προπονητές της και την άφηνα σε αυτούς να την καθοδηγήσουν», ενώ συμπληρώνει για το αν στενοχωριέται που η Μιχαέλα δεν ασχολήθηκε επαγγελματικά με το βόλεϊ: «Όταν ήταν μικρή, είχαμε δει ότι ήταν καλή στον αθλητισμό και την ωθήσαμε προς τα εκεί. Μεγαλώνοντας ασχολήθηκε με κάτι άλλο, αλλά δεν με πειράζει. Κάθε παιδί βρίσκει τον δρόμο του. Θεωρώ, όμως, ότι ο αθλητισμός μπορεί να σε βοηθήσει σε όλες τις δουλειές που θέλεις να κάνεις, αφού σου δίνει ενέργεια, καθαρό μυαλό, παιδεία».

Η ΤΡΟΧΑΙΑ, ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟΝ ΦΡΕΝΤΙ

Ο Κράβαρικ έβαλε τέλος στη μεγάλη αθλητική του καριέρα το 2012 και λίγα χρόνια μετά ξεκίνησε να εργάζεται στη Διεύθυνση Τροχαίας Θεσσαλονίκης, δηλώνοντας ότι τού αρέσει πολύ. «Είμαι πολιτικός υπάλληλος στο τμήμα εσωτερικής λειτουργίας από τον Φεβρουάριο του 2016. Κάνω δουλειά γραφείου, κάτι τελείως διαφορετικό απ’ ότι είχα μάθει τα προηγούμενα χρόνια. Όμως, υπάρχει ένα φανταστικό περιβάλλον εκεί, έχω εξαιρετικούς συναδέλφους και μου αρέσει πολύ».

Τα απογεύματα που δεν εργάζεται βρίσκει χρόνο, ώστε να ασχοληθεί με το αγαπημένο του άθλημα. «Παράλληλα με τη βασική μου δουλειά, τα απογεύματα έχω χρόνο να ασχοληθώ με το βόλεϊ. Αυτό έκανα και τα προηγούμενα χρόνια στις άλλες ομάδες που εργάστηκα, αυτό θα κάνω από του χρόνου και στον Ηρακλή», σχολιάζει σχετικά και αποκαλύπτει ένα άλλο, αγαπημένο του χόμπι: «Μου αρέσει να πηγαίνω για ψάρεμα είτε κάπου κοντά στη Θεσσαλονίκη είτε στη Χαλκιδική. Συχνά πηγαίνουμε μαζί με τον Φρέντι (σ.σ. Μπρουκς) και παράλληλα με τις συζητήσεις που κάνουμε για τα ψάρια που πιάσαμε, μιλάμε και για το βόλεϊ».

Εύλογα, λοιπόν, γεννιέται η απορία για το αν θα δούμε και τον νυν Ελληνοκουβανό προπονητή στον Ηρακλή, αποτελώντας ένα αχτύπητο δίδυμο με τον Κράβαρικ, όπως άλλωστε συνέβαινε πριν από λίγα χρόνια στα παρκέ. «Όλα είναι πιθανά», λέει και εξηγεί: «Γενικά, στόχος μας είναι να φέρουμε κοντά στον Ηρακλή όλους όσοι στο παρελθόν έχουν γευτεί επιτυχίες με την ομάδα. Πλέον, ο Φρέντι έχει τη δική του ομάδα ακαδημιών, ασχολείται χρόνια με τα παιδιά, αλλά γιατί όχι; Μπορεί να ανταμώσουμε ξανά μια μέρα στον Ηρακλή!».

* Δημοσιεύτηκε στη «Μακεδονία της Κυριακής» στις 16/5/2021