ΑΠΟΨΕΙΣ

Βομβαρδιζόμαστε για πολλές εβδομάδες τώρα καθημερινά με εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, σε σημείο που, αν βλέπει κάποιος ξένος συστηματικά τα ελληνικά δελτία ειδήσεων, να νομίζει ότι έρχεται πόλεμος. Το μότο για την τουρκική πλευρά είναι οι «απειλές της Άγκυρας», ενώ εμείς… «παρακολουθούμε με ψυχραιμία».

Αν το ψάξει κανείς καλύτερα, η Άγκυρα δεν έχει καμία όρεξη για θερμό επεισόδιο, ζωτικό χώρο ψάχνει, γιατί βρίσκεται εκτός νυμφώνος στην έρευνα υδρογονανθράκων. Κι εμείς (με ψυχραιμία πάντα) στέλνουμε αρκετά πολεμικά πλοία δυτικά της Κύπρου, είχαμε ετοιμάσει και μια απειλή… την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης. Αυτήν όμως φρόντισε ο Νίκος Κοτζιάς να την κάψει, αποκαλύπτοντας τα σχέδια την ώρα που παρέδιδε το υπουργείο του.

Ελλάδα και Τουρκία, στην πραγματικότητα, επιδίδονται σε ένα μπρα ντε φερ ενόψει δύσκολων διαπραγματεύσεων, που θα καταλήξουν σε συνάντηση κορυφής με σκληρή ατζέντα. Αν ο ένας από τους δύο αυτής της συνάντησης θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας, θα εξαρτηθεί από τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις που είναι ήδη πυκνές. Θα το επιδιώξει όμως να γίνει μέσα στη θητεία του. Όταν βρεθούν ενώπιος - ενωπίω έλληνας πρωθυπουργός και τούρκος πρόεδρος, το ζητούμενο δεν θα είναι απλά ακόμη ένα σύμφωνο σταθερότητας. Θα τεθούν θέματα ουσίας και θα επιδιωχθεί να γίνει ένα σοβαρό βήμα στο πρόβλημα των ΑΟΖ.

Μέχρι να συμβούν όλα αυτά, τόσο ο «Πορθητής» όσο και το «Μπαρμπαρός» θα ασχολούνται με τις έρευνες στον κόλπο της Αττάλειας. Το πολύ πολύ να κάνουν καμιά βόλτα στα όρια της κυπριακής ΑΟΖ, για να θυμίζουν την ύπαρξή τους. Και οι λεονταρισμοί του κ. Ερντογάν είναι στην πραγματικότητα μια κραυγή αγωνίας να συμμετάσχει και αυτός στις συμφωνίες που έχουν γίνει στην Ανατολική Μεσόγειο. Συμφωνίες των οποίων μπορούσε, αν ήθελε, να είναι μέρος τους. Αλλά τότε πίστευε ότι θα γίνει το αφεντικό όλης της Μέσης Ανατολής. Η Ελλάδα από την άλλη δεν έχει κανέναν πραγματικό λόγο να επιδιώξει γρήγορη λύση στο πρόβλημα. Τα κοιτάσματα με τα οποία μπορεί να ασχοληθεί στο οπτό μέλλον, στο Ιόνιο και ανοιχτά της Κρήτης (και πάντως μακριά από την Κύπρο) είναι τόσα, που θα την κρατούν για καιρό απασχολημένη.

Ο άλλος παράγοντας - κλειδί στις εξελίξεις, ο αμερικανικός, έχει ξεκαθαρίσει ότι θέλει ηρεμία στην περιοχή. Business as usual. Αμερικανικών συμφερόντων εταιρείες δραστηριοποιούνται στις κυπριακές έρευνες, αμερικανικών συμφερόντων και η πρώτη εταιρεία που ενδιαφέρθηκε για τις έρευνες ανοιχτά τις Αττάλειας. Και τα αμερικανικά πολεμικά πλοία που περιπολούν στη Μεσόγειο δεν βρίσκονται εκεί για να πάρουν το μέρος της Ελλάδας ή της Τουρκίας. Τα συμφέροντα των εταιρειών τους προστατεύουν. Και όλα τα δολάρια που έπεσαν σε επενδύσεις για έρευνες υδρογονανθράκων στην περιοχή δεν νομίζω να αφήσει η Ουάσιγκτον να γίνουν σκόνη σε μία άγονη αντιπαράθεση.