Απεβίωσε ο Δημήτριος Χαμακιώτης σε ηλικία 96 ετών.Υπήρξε κι αυτός, όπως άλλωστε και εκατοντάδες συμπατριώτες του, θύμα της ναζιστικής θηριωδίας.

Την ιστορία του Δημήτριου Χαμακιώτη, δημοσίευσε στο Facebook, το Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος.

Στην ανάρτησή του αναφέρει:

 Στις 13-12-1943 ο πατέρας του Θεόδωρος Χαμακιώτης και τα αδέλφια του Πάνος και Γιάννης Χαμακιώτης εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς στο χωράφι του Καπή μαζί με όλους τους συμπατριώτες του Καλαβρυτινούς[...]

Φτάνοντας εκεί πάνω, τι να δούμε! Τα πτώματα ενάμιση μέτρο. Ψάχνουμε και βρίσκουμε τον αδερφό μου τον Γιάννη που ήταν μέσα στα πολλά πτώματα και τον είχε πάρει το πολυβόλο στην κοιλιά. Φαίνεται ότι δεν πέθανε αμέσως. Κάπου τον είχε πάρει μια σφαίρα… δεν ξέρω, πάντως άργησε να πεθάνει. Και όταν τον είδα νόμιζα ότι ήταν άρρωστος δέκα χρόνια. Είχε ξεματώσει, είχε ταλαιπωρηθεί πολύ. Τον αδερφό μου τον Πάνο τον βρήκα στην επάνω μεριά τελευταίο και τον είχε πάρει η σφαίρα στο μάτι ακριβώς, ήταν λες σαν να σου μίλαγε. Ο πατέρας μου ήταν στο λαγκάδι. Γονατιστός. Τον είχαν σηκώσει και του είχαν δώσει χαριστική. Και ήταν γονατιστός. Τους μαζέψαμε και τους αφήσαμε εκεί, γιατί νύχτωσε. Γυρίσαμε κάτω και πήγαμε σε μια χαμοκέλα της Γιώτας του Μπρε. Εκεί μαζευτήκανε δέκα πέντε γυναίκες και κάτι παιδάκια. Αλλά δεν είχαμε τίποτα. Ούτε ψωμί, ούτε κρασί, μόνο ακούγαμε τα σκυλιά και τα χαροπούλια. Τίποτα. Χάλαγε ο κόσμος. Μια μαυρίλα, ένα κακό. Δεν θα το ξεχάσω αυτό! Παναγία μου, αυτό δεν θα το ξεχάσω.Ξενυχτήσαμε εκεί. Πρωί-πρωί αχάραγο ξεκινήσαμε για την εκτέλεση. Βγάλαμε και πήραμε μαζί μας τη μία πόρτα του φουρναριού μας, για να μεταφέρουμε τους νεκρούς μας στο νεκροταφείο. Και αφού μεταφέραμε τους δικούς μας, μέχρι το βράδυ μεταφέραμε και όσους άλλους μπορούσαμε. .[Μαρτυρία]