«Μάθε τέχνη κι άσ’ τηνε κι αν πεινάσεις πιάσ’ τηνε», λέει η παροιμία που ισχύει και για την οικογένεια Βασιλειάδη. Μόνο που υπάρχει μια μικρή παραλλαγή στο δεύτερο σκέλος της έκφρασης, καθώς οι νεότεροι της οικογενείας «πιάσανε την τέχνη» επειδή αγάπησαν το ξύλο. Η αγάπη αυτή, που κρατάει τρεις γενιές, ξεκίνησε το 1964, με τον Κωνσταντίνο Βασιλειάδη να τη μετατρέπει σε επάγγελμα και να γίνεται επιπλοποιός. Ο παππούς της οικογένειας, που έφυγε από τη ζωή το 2014, άνοιξε το πρώτο του μαγαζί στον Εύοσμο επί της οδού Καραολή και Δημητρίου. Τη σκυτάλη πήρε ο γιος του Ιωάννης, εξελίσσοντας την επιχείρηση με τη δημιουργία εργαστηρίου που αναλαμβάνει ό,τι φτιάχνεται από ξύλο. Στα μέσα του 2017 άρχισε να πιάνει στα χέρια της το ξύλο και η τρίτη γενιά της οικογένειας.

Ο 28χρονος Κωνσταντίνος Βασιλειάδης τελείωσε το τμήμα φυσικής στο πανεπιστήμιο στα Ιωάννινα, όμως η ιδέα ενός ξύλινου παπιγιόν τον οδήγησε να βαδίσει μαζί με τον αδελφό του, Νίκο, σε οικογενειακά μονοπάτια. «Η πρώτη τους ουσιαστική επαφή με το ξύλο ήταν όταν κατασκευάσαμε ένα αεροπλάνο για τις ανάγκες του μαθήματος της τεχνολογίας στο γυμνάσιο. Τους άρεσε που ασχοληθήκαμε με λεπτομέρεια για την κατασκευή. Αλλά ίσως να είναι και κληρονομικό…» λέει χαμογελώντας ο 58χρονος πατέρας τους για τον τρόπο που τους πέρασε την ίδια αγάπη που μετέδωσε σε αυτόν και ο δικός του πατέρας. «Άρχισα από τα 15 μου να σκαλίζω το ξύλο» αφηγείται ο Ιωάννης Βασιλειάδης «τα πρώτα αντικείμενα που έφτιαξα ήταν ένα μπουζούκι και παιδικά παιχνίδια. Κάθε καλοκαίρι, θυμάμαι, πήγαινα στο μαγαζί του πατέρα μου και έβλεπα πώς δουλεύει. Το σημαντικό ήταν όμως ότι αυτό που έβλεπα μου άρεσε, δεν πήγαινα από υποχρέωση. Με εντυπωσίαζε ότι μπορείς να πάρεις ένα κομμάτι ξύλο και να του δώσεις ό,τι μορφή επιθυμείς». Αν και ο ίδιος απέκτησε πτυχίο ηλεκτρολόγου, μετά τη θητεία αφοσιώθηκε μόνο στην ξύλινη τέχνη.

Πριν από 3,5 χρόνια ο κ. Ιωάννης βάλθηκε να φτιάξει ένα ξύλινο παπιγιόν. Το έδειξε στα παιδιά του και αμέσως ενθουσιάστηκαν, με αποτέλεσμα να ανοίξουν το νέο κύκλο στην οικογενειακή επιχείρηση, ονόματι «Brotherwood». «Όταν μας το έδειξε, είπαμε με τον Κώστα ότι είναι πολύ ωραίο προϊόν, για να το προωθήσουμε εμείς. Έτσι, ξεκινήσαμε να το δείχνουμε σε φίλους και γνωστούς και είχε μεγάλη αποδοχή» αναφέρει ο Νίκος, τονίζοντας πως τους κέρδισε ότι με το ξύλο μπορούν να φτιάξουν από ένα μικρό αξεσουάρ έως μεγάλα αντικείμενα. «Είναι ένα υλικό διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Πέρα από ντουλάπες, κρεβάτια και πατώματα που το έχουμε συνηθίσει, μπορεί να γίνει κόσμημα, ρολόι και γυαλιά» εξηγεί ο Κωνσταντίνος.

O Νίκος έχει αναλάβει το κατασκευαστικό κομμάτι για τα παπιγιόν και τα αξεσουάρ που ετοιμάζουν. Μαζί με το ξύλο έχουν αναμείξει ρητίνες, υφάσματα και αλυσίδες. Εκτός από τα παπιγιόν, κατασκευάζουν κολιέ και τσάντες. «Η τεχνική από αυτήν που έμαθε ο πατέρας μας σίγουρα διαφέρει, γιατί έχουν αλλάξει και τα εργαλεία σήμερα. Πλέον όλα γίνονται πολύ πιο γρήγορα» δηλώνει ο 26χρονος, λέγοντας όμως πως ό,τι φτιάχνουν είναι χειροποίητο. Χαρακτηριστικό είναι πως για την κατασκευή ενός παπιγιόν του παίρνει περίπου 1,5 ώρα. «Ο πατέρας μου ήταν καλός μάστορας και μας το πέρασε. Όμως πάντα υπάρχει εξέλιξη στον τομέα της κατασκευής. Τώρα τα παιδιά πάντρεψαν τη νέα τεχνολογία με την παλιά κλασική δουλειά του επιπλοποιού» λέει από την πλευρά του ο 58χρονος. Ωστόσο, οι τρεις γενιές έχουν ένα κοινό στον τρόπο κατασκευής, που προσφέρει στον κόσμο ένα μοναδικό πλεονέκτημα. «Όπως ο πατέρας μου, που έκανε ό,τι του παρήγγελλαν, έτσι και εμείς μπορούμε να κάνουμε για τον καθένα ξεχωριστό σχέδιο, όπως το επιθυμεί» σχολιάζει ο Κωνσταντίνος.

Το επάγγελμα του επιπλοποιού «κάθισε» από το 2007, σύμφωνα με τον κ. Ιωάννη. Τα παιδιά ξεκίνησαν σε δύσκολες εποχές το εγχείρημά τους, αλλά, όπως λένε, βρήκαν τον κόσμο εξοικειωμένο με τα ξύλινα προϊόντα. «Δυστυχώς, σήμερα για τους κατασκευαστές είναι δύσκολα. Το κράτος δεν βοηθάει στη δημιουργία βιοτεχνιών, αλλά ευνοεί περισσότερο το εμπόριο, γι’ αυτό και όλοι φέρνουν τα προϊόντα έτοιμα από το εξωτερικό» αναφέρει ο 28χρονος. Από την άλλη, ο Νίκος τονίζει πως πρέπει να συμβαδίζουν με τα νέα δεδομένα που έχουν φέρει τα social media. «Σημαντικό ρόλο πλέον παίζει το marketing. Μπορεί στο κατασκευαστικό κομμάτι να είχαμε τη βοήθεια του πατέρα μας, αλλά στην προώθηση το παλεύουμε μόνοι μας» σημειώνει. Ο πατέρας τους θαυμάζει την όρεξή τους και τη διαχείριση νέων τεχνολογιών κι ας διαφωνούν καθημερινά σε πολλά, αλλά, όπως λέει, «χωρίς διαφωνία δεν υπάρχει σωστό αποτέλεσμα».

* Δημοσιεύτηκε στη "Θεσσαλονίκη" στις 31.10.2019.