Το Τάε Κβον Ντο είναι μία από τις πιο διαδεδομένες πολεμικές τέχνες παγκοσμίως. Είναι από τα πιο θεαματικά αθλήματα αφού δίνει μεγάλη έμφαση στη σωματική αντοχή, στην ταχύτητα, στην ακρίβεια των λακτισμάτων και την ευλυγισία του σώματος.

Οι δίδυμες αδελφές Μαριάννα και Δήμητρα Ανδριέλη γεννήθηκαν στη Θεσσαλονίκη, τον Φεβρουάριο του 2008. Σε ηλικία τεσσάρων ετών μετακόμισαν στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. Οι γονείς τους Άννα Χαραλαμπίδου και Χάρης Ανδριέλης, τις έγραψαν στον αθλητικό σύλλογο ΑΤΛΑ Ωραιοκάστρου για να μάθουν Τάε Κβον Ντο.

Οι μικρές αγάπησαν το άθλημα και περνούσαν καθημερινά πολλές ώρες στο σύλλογο, σε προπονήσεις με τις συναθλήτριες τους. Στα 6 τους πήραν το πρώτο τους μετάλλιο σε διασυλλογικούς αγώνες και έβαλαν στόχο να ακολουθήσουν τα βήματα του δασκάλου τους και να γίνουν μέλη της εθνικής ομάδας TKD ITF.

Κατάφεραν να διακριθούν και να φτάσουν σε τελικούς όπου η μία έπρεπε να αντιμετωπίσει την άλλη… Σήμερα, μαθήτριες της πρώτης λυκείου, κατάφεραν να γίνουν παγκόσμιες πρωταθλήτριες κατακτώντας ένα χρυσό στις εναέριες τεχνικές και δύο χάλκινα μετάλλια στις κατηγορίες των 45 και 50 κιλών νεανίδων.

Πώς ασχοληθήκατε με το Τάε Κβον Ντο;

Δήμητρα: Με το Τάε Κβον Ντο ασχολήθηκα στην ηλικία των τεσσάρων ετών όταν η μητέρα μου μας πήγε στο σύλλογο του Άτλα Ωραιοκάστρου για να δούμε εάν μας αρέσει και να αθληθούμε. Όμως καθώς περνούσε ο καιρός αισθανόμουν ότι είμαι γεννημένη γι’ αυτό και ότι πλέον δεν είναι για μένα ένα απλό άθλημα αλλά το δεύτερο σπίτι μου.

Μαριάννα: Το ξεκινήσαμε από περιέργεια. Θυμάμαι πήγαμε με τη μητέρα μας στο σύλλογο του Άτλα Ωραιοκάστρου για δοκιμαστική προπόνηση. Τελικά όμως αυτή η προπόνηση καθόρισε τη ζωή μας. Ο δάσκαλός μας Γιάννης Συμεωνίδης μας έκανε να αγαπήσουμε το Τάε Κβον Ντο και μέχρι τώρα μας στηρίζει σε κάθε αγώνα.

Οι γονείς σας φοβόντουσαν μήπως τραυματιστείτε ή σας ενεθάρρυναν να συνεχίσετε;

Δήμητρα: Οι γονείς μου όχι μόνο δεν ήταν επιφυλακτικοί με το άθλημα αλλά ήταν δίπλα μας σε όλη την πορεία μέχρι και σήμερα. Όσον αφορά τους τραυματισμούς δε φοβόντουσαν, διότι τραυματισμοί υπάρχουν σε όλα τα αθλήματα. Πρέπει να σφίγγεις τα δόντια, να τους ξεπερνάς και να συνεχίζεις πιο δυνατός. Οι γονείς μου ήταν και είναι το στήριγμα μου. Όταν πέφτω με ξανασηκώνουν και είναι δίπλα μου σε κάθε τουρνουά που παίρνω μέρος μέχρι τώρα. Το πιο σημαντικό είναι ότι με ενθάρρυναν από μικρή να συνεχίσω και να μη σταματήσω να κάνω κάτι που κυλάει στο αίμα μου.

Μαριάννα: Ευτυχώς οι γονείς μας δεν ήταν καθόλου επιφυλακτικοί με το άθλημα αυτό γιατί γνώριζαν πως όλα τα αθλήματα επιφυλάσσουν τραυματισμούς. Ο περισσότερος κόσμος στις μέρες μας πιστεύει πως επειδή είναι ένα μαχητικό άθλημα επιφυλάσσει αρκετούς τραυματισμούς. Ωστόσο επειδή φοράμε προστατευτικά, οι τραυματισμοί είναι λιγοστοί και δεν υπάρχει μεγάλος κίνδυνος χτυπήματος.

Ποιες ήταν οι πρώτες διακρίσεις σας;

Δήμητρα: Οι πρώτες μου διακρίσεις ήταν το 2014 μόλις έξι ετών σε ένα διασυλλογικό πρωτάθλημα που είχα κατακτήσει την πρώτη θέση στην κατηγορία παγκορασίδων 6-7 ετών. Από εκεί και πέρα ακολούθησαν πολλοί αγώνες εντός Ελλάδος μέχρι που στην ηλικία των οκτώ ετών έπαιξα τους πρώτους μου αγώνες στο εξωτερικό, συγκεκριμένα σε ένα open στη Βουλγαρία. Εκεί έπρεπε να αντιμετωπίσω το γεγονός ότι έφτασα να παίζω τελικό με την αδερφή μου… Από εκείνη την ημέρα είπα μέσα μου ότι θέλω να γίνω παγκόσμια πρωταθλήτρια.

Μαριάννα: Και εγώ το 2014 έπαιξα τον πρώτο διασυλλογικό αγώνα Τάε Κβον Ντο στην ηλικία των έξι ετών όπου κατέκτησα το χρυσό μετάλλιο. Από εκείνη τη μέρα πήρα μέρος σε πολλούς αγώνες οι οποίοι θα μου μείνουν αξέχαστοι μια ζωή. Όσο μεγάλωνα οι κατηγορίες δυσκόλευαν και ήξερα πως θα πρέπει να προπονηθώ σκληρά καθώς τα πρωταθλήματα θα ήταν περισσότερα και πιο σημαντικά. Ο αγώνας που θα μου μείνει αξέχαστος ήταν στην Βουλγαρία το 2016 όπου έπαιξα τελικό με την αδερφή μου και ανεβήκαμε και οι δύο στο βάθρο σε μία ξένη χώρα…

Αλήθεια, πώς νιώσατε όταν βρεθήκατε αντίπαλες μεταξύ σας;

Mαριάννα: Με την αδερφή μου έχουμε βρεθεί αρκετές φορές έως τώρα σε τελικούς μαζί, ακόμη και σε μεγάλα πρωταθλήματα όπως το πανευρωπαϊκό στην Κροατία. Στην αρχή το γεγονός αυτό με τρόμαζε καθώς ποτέ δεν την έβλεπα ως αντίπαλο εφόσον προπονούμαστε μαζί για όλους τους αγώνες. Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα καθώς ήμουν πολύ υπερπροστατευτική με την αδερφή μου και δίσταζα πολύ να παίξω κανονικά στον αγώνα έχοντας άγχος μην την τραυματίσω. Με τα χρόνια κατάλαβα πως θα πρέπει να αγωνίζομαι σαν να είναι ένας κανονικός αγώνας διότι είτε έτσι, είτε αλλιώς μία θα είναι η νικήτρια. Μέχρι και σήμερα έχουμε παίξει πάρα πολλούς τελικούς μεταξύ μας οι οποίοι θα μου μείνουν αξέχαστοι για όλη μου τη ζωή.

Δήμητρα: Όταν βρεθήκαμε με την αδερφή μου στο τελικό υπήρχαν περίεργα συναισθήματα. Αρχικά δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα να βιώνει κάποιος αθλητής διότι τόσο εγώ όσο και εκείνη φοβόμαστε να μην τραυματίσει η μία την άλλη. Είχα μεγάλο άγχος και μεγάλη δυσκολία να διαχειριστώ την κατάσταση. Τα τέσσερα αυτά λεπτά που διαρκεί ο αγώνας μου φάνηκαν αιώνας… Προσπαθήσαμε και οι δύο πάρα πολύ και στην πορεία καταλάβαμε ότι είναι μία κατάσταση την οποία ενδέχεται να την αντιμετωπίσουμε και άλλες φορές από τη στιγμή που παίζουμε στην ίδια κατηγορία. Ευτυχώς αυτό τα τελευταία δύο χρόνια άλλαξε γιατί παίζουμε πλέον σε διαφορετικές κατηγορίες κιλών.

Τι παίζει το σημαντικότερο ρόλο στο Τάε Κβον Ντο; Η σωματική αντοχή, η ταχύτητα, η ακρίβεια των λακτισμάτων, η ευλυγισία του σώματος;

Mαριάννα: Γενικότερα είναι ένα άθλημα το οποίο απαιτεί σε μεγάλο βαθμό σημαντικούς παράγοντες έτσι ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της νίκης. Βασίζεται κυρίως στη διάσταση της ταχύτητας. Η ταχύτητα είναι ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του αθλήματος καθώς οι περισσότερες τεχνικές και κινήσεις που περιλαμβάνονται όπως γυριστά λακτίσματα ή αντίστοιχα γρήγορα εναέρια λακτίσματα απαιτούν την ταχύτητα του αθλητή όπου αυτή μπορεί να καθορίσει έναν ολόκληρο αγώνα.

Δήμητρα: Κατά τη γνώμη μου το σημαντικότερο ρόλο παίζει η σωματική αντοχή, η αντίληψη και η ταχύτητα. Εάν το σώμα σου δεν αντέχει την κούραση του αγώνα δεν θα είναι εφικτή η νίκη. Η αντίληψη παίζει σημαντικό εξίσου ρόλο καθώς κατά τη διάρκεια του αγώνα πρέπει να πάρεις γρήγορες αποφάσεις για τον τρόπο που πρέπει να παίξεις με τον εκάστοτε αντίπαλο. Επίσης το να κινείσαι γρήγορα μέσα στο τερέν είναι το ίδιο σημαντικό. Με λίγα λόγια είναι ένα άθλημα που συνδυάζει πολλά χαρακτηριστικά. Το λένε και οι λέξεις TAE KWON DO σημαίνει χέρι, πόδι και μυαλό.

Εσάς προσωπικά γιατί σας αρέσει το συγκεκριμένο άθλημα;

Mαριάννα: Το Τάε Κβον Ντο πέρα από μία πολεμική τέχνη παρέχει βασικές αρχές οι οποίες βοηθούν το άτομο σε ολόκληρη τη ζωή του γι’ αυτό κι εμάς μας κέντρισε τόσο το ενδιαφέρον. Αρχικά ο σεβασμός και η ευγένεια είναι από τις βασικές αρχές του αθλήματος όπου οι αθλητές μαθαίνουν να φέρονται σωστά στην κοινωνία. Επιπλέον ο αυτοέλεγχος είναι εξαιρετικά σημαντική αρχή ως προς το πως συμπεριφέρεται ο αθλητής είτε στον αγώνα είτε στις προσωπικές του υποθέσεις. Το Τάε Κβον Ντο μου έχει διδάξει απίστευτα πράγματα τόσο για το ίδιο το άθλημα όσο και για την κοινωνική ζωή. Θεωρώ πως είναι ένα ολοκληρωμένο άθλημα όπου ο καθένας μέσω αυτού έχει τη δυνατότητα να πάρει σημαντικά εφόδια τα οποία θα του είναι χρήσιμα για ολόκληρη τη ζωή του.

Δήμητρα: Μέσα από αυτό το άθλημα μαθαίνουμε να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, να έχουμε αυτοπεποίθηση αλλά και αυτοσυγκέντρωση, να γυμναζόμαστε, να γινόμαστε γρήγοροι και δυνατοί αλλά το πιο σημαντικό να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Ποια ήταν η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή που θυμάστε από τη μέχρι τώρα καριέρα σας;

Mαριάννα: Η χειρότερη στιγμή που θυμάμαι χαρακτηριστικά ήταν φέτος την άνοιξη όπου δεν κατάφερα να μπω στην εθνική η οποία θα πήγαινε στην Ιταλία για το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Εκείνη τη στιγμή ήμουνα πάρα πολύ στεναχωρημένη καθώς παρόλη την προσπάθεια και τις άπειρες προπονήσεις δυστυχώς δεν τα κατάφερα. Παρόλα αυτά γνωρίζω πως το Τάε Κβον Ντο και γενικότερα τα αθλήματα επιφυλάσσουν και ήττες όποτε θα πρέπει να γινόμαστε καλύτερες την επόμενη φορά. Η καλύτερη στιγμή που έχω ζήσει μέχρι τώρα ήταν όταν κατέκτησα το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Καζακστάν όπου ήταν ένα όνειρο το οποίο το είχα από μικρό παιδί και πλέον έχει γίνει πραγματικότητα να φτάσω στην κορυφή του κόσμου. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι όλη η προσπάθεια μου ανταμείφθηκε. Ωστόσο η προσπάθεια δεν τελειώνει εδώ καθώς έχω πάρα πολλά χρόνια ακόμα μπροστά μου και εύχομαι να ξαναζήσω πολλές τέτοιες εμπειρίες.

Δήμητρα: Σε όλα τα πράγματα πάντα υπάρχουν καλές και κακές στιγμές. Έζησα ήττες αλλά αυτές με έκαναν πιο δυνατή στην πορεία. Η χειρότερη στιγμή όμως που έζησα ήταν όταν τον Απρίλιο του 2023 που συμμετείχα στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο JESOLO της Ιταλίας πήγα χωρίς την αδερφή μου. Είναι το στήριγμά μου και πιστεύω και εγώ το δικό της.

Η καλύτερη στιγμή που έχω ζήσει στην πορεία μου σε αυτό το άθλημα μέχρι και σήμερα είναι στις 22 Αυγούστου 2023 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Αστάνα του Καζακστάν που κατάφερα να ανέβω στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στις εναέριες τεχνικές και χάλκινη στις μάχες στην κατηγορία 14-15 ετών, στα 45 κιλά.

Τελικά τι καταφέρατε να πετύχετε μέχρι σήμερα;

Δήμητρα: Οι διακρίσεις που έχω μέχρι και σήμερα είναι τρεις φορές πανελλήνια πρωταθλήτρια το 2021, το 2022 και το 2023, στην κατηγορία μου, τρεις φορές πανευρωπαϊκή πρωταθλήτρια ως μέλος της εθνικής Ελλάδος και το 2023 παγκόσμια πρωταθλήτρια στις εναέριες τεχνικές και χάλκινη παγκόσμια πρωταθλήτρια στις μάχες .

Μαριάννα: Εγώ μέχρι τώρα έχω κατακτήσει δύο πανελλήνια πρωταθλήματα στην κατηγορία μου το 2021 και το 2022. Επίσης έχω καταφέρει να μπω τρεις φορές την εθνική Ελλάδος το 2021, 2022 και το 2023.Όταν το 2022 πραγματοποιήθηκε το πανευρωπαϊκό στην Κροατία κατέκτησα τη δεύτερη θέση και η μεγαλύτερη ως τώρα διάκρισή μου είναι να κατακτήσω το χάλκινο μετάλλιο στις μάχες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα που πραγματοποιήθηκε στην Αστανά του Καζακστάν.

Υπάρχει μυστικό στην επιτυχίας σας;

Δήμητρα: Το μυστικό της δικής μου επιτυχίας είναι να βάζεις στόχους… Να έχεις τη θέληση να κατακτήσεις τους στόχους σου. Να κάνεις σωστή και σοβαρή προπόνηση και να ακούς προσεκτικά τις οδηγίες που σου δίνει ο δάσκαλος σου.

Μαριάννα: Και εγώ αυτό που κάνω είναι να βάζω στόχους. Προσπαθώ να τελειώνω τις υποχρεώσεις μου με το σχολείο και έπειτα να πηγαίνω στην προπόνηση κάθε μέρα. Μέσω των προπονήσεων πίστεψα στον εαυτό μου θέτοντας στόχο να γίνω και εγώ κάποια μέρα παγκόσμια πρωταθλήτρια και έτσι έγινε. Για να φτάσω ως εδώ βέβαια ηττήθηκα αρκετές φορές σε αγώνες όμως δεν τα έβαλα κάτω και συνέχισα την σκληρή δουλειά.

Πόσο συμβάλουν στις επιτυχίες ο προπονητής ή ο σύλλογος;

Δήμητρα: Χωρίς το δάσκαλό μας, τον Γιάννη Συμεωνίδη, προπονητή του Άτλα Ωραιοκάστρου, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα ήταν εφικτό. Ήταν και θα είναι μεγάλο πρότυπο για μένα πρώτον ως αθλητής και δεύτερον ως άνθρωπος. Ο δάσκαλος μου πέρα από την τέχνη του Τάε Κβον Ντο, μου δίδαξε ότι μέσα από τις ήττες μας γινόμαστε καλύτεροι και ότι η σωστή συμπεριφορά του αθλητή μέσα στο τερέν δείχνει το χαρακτήρα και το ήθος του. Χωρίς αυτόν δεν θα ήταν η Δήμητρα Ανδριέλη, παγκόσμια πρωταθλήτρια.

Μαριάννα: Για να φτάσω σ’ αυτό το επίπεδο σημαντικό ρόλο έπαιξε ο δάσκαλός μου, ο κ. Συμεωνίδης. Χωρίς την υποστήριξή του δεν θα έφτανα ως εδώ. Ο σύλλογος μου Ατλας Ωραιοκάστρου είναι η δεύτερη οικογένεια μου καθώς περνάμε πάρα πολλές ώρες εκεί. Είμαστε ευγνώμονες που έχουμε έναν τέτοιο δάσκαλο ο όποιος όχι μόνο μας διδάσκει το άθλημα αυτό, αλλά μας έχει διαμορφώσει το χαρακτήρα μας και τον ευχαριστούμε δίπλα γι’ αυτό.

Τώρα τι στόχους έχετε;

Δήμητρα: Ο άμεσος στόχος για το 2024 είναι το πανελλήνιο πρωτάθλημα που θα γίνει το Φεβρουάριο η είσοδός μου στην εθνική και στη συνέχεια το πανευρωπαϊκό. Πρέπει να προσπαθήσω ακόμη περισσότερο να παραμείνω στην κορυφή της κατηγορίας μου. Και να μην ξεχνάμε ότι πρέπει να παραμείνω σε ένα υψηλό επίπεδο και σαν μαθήτρια της πρώτης λυκείου.

Μαριάννα: Αρχικά πρώτος στόχος είναι να ξανάμπω στην εθνική ομάδα του Τάε Κβον Ντο και έπειτα να κατακτήσω πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα και φυσικά το επόμενο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Η προσπάθεια δε σταματάει εδώ. Έχω ακόμα πάρα πολλά χρόνια μπροστά μου και θέλω να εκμεταλλεύομαι κάθε ευκαιρία που μου δίνεται…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 09-10.09.2023