Ο Φάρες Σάϊεχ, κάνοντας ένα διάλειμμα από το δύσκολο πρόγραμμά του και τα καθημερινά χειρουργεία, μιλάει στη «Θ» για τη συναρπαστική ζωή του.

Σπουδάζατε Ιατρική στη Βηρυτό, αλλά αναγκαστήκατε λόγω του πολέμου να τα αφήσετε όλα πίσω σας και να έρθετε στη Θεσσαλονίκη για σπουδές στο ΑΠΘ…

Άρχισα να σπουδάζω στο προϊατρικό πρόγραμμα σπουδών του Αμερικανικού Πανεπιστημίου του Λιβάνου, ένα από τα καλύτερα στο κόσμο. Με την έναρξη του πολέμου αναγκάστηκα να σταματήσω για δύο με τρία χρόνια, ήταν αδύνατο να συνεχίσω. Έτσι, αποφάσισα να βγω από τον Λίβανο, να πάω στη Συρία όπου ο θείος μου ήταν πρεσβευτής. Εκεί, σε μια δεξίωση όλων των προξενικών αρχών, ο πρεσβευτής της Ελλάδος, που ήταν παρών, μου έγραψε μια συστατική επιστολή και μου πρότεινε να έρθω στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη, και να συνεχίσω τις σπουδές μου στην Ιατρική. Πήρα την απόφαση, μπήκα στο αεροπλάνο και ήρθα στη Θεσσαλονίκη χωρίς να ξέρω τη γλώσσα. Στην αρχή ήταν μεγάλο βάσανο, πολύ δύσκολη γλώσσα την οποία έμαθα μόνος μου, αλλά στη συνέχεια τη λάτρεψα. Δεν είναι εύκολο να αφήνεις τη χώρα σου, την κουλτούρα σου, αλλά πολλά πράγματα ταίριαξαν από την αρχή στη ζωή μου.

Μιλήστε μου για τη Θεσσαλονίκη. Τι σας αρέσει και τι θα θέλατε να αλλάξει στην πόλη; Αγαπάω τη Θεσσαλονίκη από τη φοιτητική μου ζωή, από τότε που πρωτοξεκίνησα να κάνω βόλτα στην παραλία. Μου αρέσει η περιοχή της αρχαίας αγοράς, αλλά υπάρχει πρόβλημα στάθμευσης. Όταν θέλω να ξεκουραστώ επιλέγω τα Κάστρα και το Πανόραμα, για να απολαμβάνω τη θέα της πόλης από μακριά. Πλέον ζω λίγο έξω από την πόλη, αλλά το ιατρείο μου είναι στο κέντρο και καθημερινά βρίσκομαι στην καρδιά της Θεσσαλονίκης. Όταν πρωτοήρθα, μου έκανε εντύπωση η ασφάλεια που υπήρχε, που περπατούσαν όλοι ακόμα και τα ξημερώματα χωρίς φόβο, τώρα πια δεν είναι έτσι. Με ενοχλεί η κακή κατάσταση των δρόμων αλλά και η μη ύπαρξη σωστής αστικής συγκοινωνίας.

Έχετε εργαστεί σε πολλά νοσοκομεία της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής. Πως βλέπετε την κατάσταση στα ελληνικά νοσοκομεία;

Το επίπεδο των ελληνικών νοσοκομείων είναι πολύ καλό. Όλοι οι συνάδελφοι κάνουν εξαιρετική δουλειά. Υπηρέτησα 20 χρόνια την Ορθοπεδική Κλινική του "Παπαγεωργίου" και ως διευθυντής και ως καθηγητής. Ίσως η οργάνωσή των νοσοκομείων στο εξωτερικό είναι διαφορετική απ' ό,τι εδώ, αλλά τα νοσοκομεία μας είναι πολύ καλά.

Πριν από λίγες ημέρες το ΑΠΘ σας τίμησε για την προσφορά σας. Γυρίζοντας πίσω το χρόνο, πως βλέπεται όλη αυτήν τη διαδρομή;

Δύσκολη ερώτηση. Μπορώ να σας πω ότι δεν ήταν εύκολος ο δρόμος που έφτασα μέχρι εδώ, ωστόσο με βοήθησαν οι καθηγητές μου σε όλη αυτή την προσπάθεια που έκανα, αναγνώρισαν τις δυνατότητες μου και οι πόρτες άνοιξαν στην αρχή δειλά και σιγά σιγά η μια διαδεχόταν την άλλη. Σ’ όλο αυτό τα παιδιά μου ήταν η κινητήριος δύναμη μου.

Παρακολουθείτε τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή;

Δυστυχώς παρακολουθώ, έχουμε πολλές ταραχές. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο στον Λίβανο η κατάσταση παραμένει δύσκολη. Πιστεύω ότι είναι ειρηνικές διαδηλώσεις, οι πολίτες ζητούν σωστό σύστημα υγείας, καλύτερη παιδεία και συντάξεις για όλους.

Σκεφτήκατε ποτέ να επιστρέψετε πίσω στον Λίβανο;

Ήθελα να επιστρέψω στον Λίβανο για την ειδικότητά μου, ωστόσο η κατάσταση ήταν δύσκολη γιατί βρισκόταν στις αρχές του εμφυλίου πολέμου. Τα πράγματα δρομολογήθηκαν κάπως μόνα τους. Είχα την τύχη και τη χαρά να αρχίσω πρώτος την ειδικότητα μου στην Ορθοπεδική Κλινική του νοσοκομείου "Παπανικολάου", υπό τον καθηγητή κ. Συμεωνίδη. Με την ολοκλήρωση αυτού του κύκλου εργάστηκα στην Αγγλία και στον Λίβανο για περαιτέρω εκπαίδευση, και επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη, όπου εδώ δημιούργησα την οικογένεια μου, με την Ελληνίδα γυναίκα μου και τα δυο παιδιά μας που με κάνουν να αγαπάω ακόμα περισσότερο την Ελλάδα.

Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που κάνουν μια δύσκολη διαδρομή να είναι παράλληλα και ανηφορική;

Η επιμονή, η ειλικρίνεια, η ευγένεια, και οι σπουδές, δηλαδή να υπάρχει καλό επίπεδο. Έχει μεγάλη σημασία να γνωρίζει ο γιατρός εκτός από την επιστήμη του, το πως να συμπεριφέρεται στον ασθενή του.

ID:

•Γεννήθηκε στη Ζάρκα της Ιορδανίας, όπου εργάζονταν οι γονείς

του, αλλά μεγάλωσε στον Λίβανο.

•Αποφοίτησε από το Εθνικό Κολλέγιο της Βηρυτού με βαθμό «άριστα» .

•Άρχισε να σπουδάζει στο προϊατρικό πρόγραμμα σπουδών του Αμερικανικού Πανεπιστημίου της Βηρυτού. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ.

•Τον Ιούνιο του 1989 απέκτησε τον τίτλο της ορθοπεδικής ειδικότητας.

•Μιλάει άριστα Αραβικά, Αγγλικά, Γαλλικά και την Ελληνικά.

•Είναι πατέρας δύο παιδιών.

•Εξασκεί με μεγάλη εμπειρία το επάγγελμα του χειρουργού ορθοπεδικού και ειδικεύεται στα χειρουργεία γονάτων, ισχύων και άκρο ποδός.

Δημοσιεύτηκε στη "Θ" στις 5.12.2019.