Ζούμε στην εποχή της μόδας της «κωλοτούμπας» σε όλη τη γεωπολιτική σκακιέρα. Οι χθεσινοί εχθροί πολύ εύκολα γίνονται «κολλητάρια» για να μην πούμε ότι ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις και προχωρούν σε αμοιβαία συμφέρουσες συνεργασίες.

Ζούμε στην εποχή της ελαστικής ηθικής, της «ρεαλιστικής» διπλωματίας που ουσιαστικά αποθεώνει το δίκιο του ισχυρότερου και όχι σπάνια ;ξεπλένει την κάθε βρωμιά στο βωμό της «σωφροσύνης» και της «λογικής».

Τι περίμεναν δηλαδή και τι θέλουν ο Πούτιν και οι επιτελείς του στη Ρωσία; Να πουν οι νέοι άνθρωποι, που στην εποχή του Διαδικτύου και των ανοιχτών συνόρων ενημερώνονται για τα πάντα και που επιστρατεύονται για να ριχθούν στη μάχη απέναντι στα κανόνια, ότι είναι έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους σ´ αυτόν τον συγκεκριμένο πόλεμο;

Έτσι μόνο έκπληξη δεν προκαλεί η είδηση ότι και στην Αλάσκα έφτασαν για να γλιτώσουν την επιστράτευση και το Ουκρανικό μέτωπο Ρώσοι πρόσφυγες.

Συγκεκριμένα δύο Ρώσοι που έφυγαν για να γλιτώσουν από την επιστράτευση στη χώρα τους ζήτησαν άσυλο στις ΗΠΑ, αφού έφτασαν με βάρκα στη νήσο Σεντ Λόρενς που ανήκει στην Αλάσκα, σύμφωνα με ανακοίνωση των τοπικών αρχών. Όπως ανέφερε το BBC, οι δύο Ρώσοι κατέφθασαν στο χωριό Γκάμπελ, που αριθμεί λίγο περισσότερους από 500 κατοίκους και βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του νησιού στη Βερίγγειο Θάλασσα. Από τις ακτές του Γκάμπελ μπορεί να δει κανείς τις ακτές της Σιβηρίας απέναντι.

Σύμφωνα με τον Πούτιν η επιστράτευση γίνεται «για την προστασία της κυριαρχίας, της ασφάλειας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ρωσίας».

Το γενικευμένο όμως «όπου φύγει φύγει» των νέων δείχνει το πόσο πειστικός είναι.

Μέχρι την πρώτη εβδομάδα του Οκτωβρίου είχαν εγκαταλείψει τη χώρα πάνω 700.000 πολίτες. Μόνο το Καζακστάν είχε υποδεχθεί 200.000 άτομα. Βέβαια είναι πολύ δύσκολο να υπολογισθεί ο αριθμός αυτών που φεύγουν για τουριστικούς λόγους.

Πάντως σύμφωνα με έκθεση του Βρετανικού υπουργείου Άμυνας οι πιο ευκατάστατοι και καλά μορφωμένοι είναι η μεγάλη πλειονότητα μεταξύ εκείνων που προσπαθούν να εγκαταλείψουν τη Ρωσία.