Οι καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία, αυτή η πρωτοφανής θεομηνία που δεν λέει να κοπάσει κι’ ακολούθησε την πύρινη επέλαση των πυρκαγιών που κατάκαψαν τον Έβρου, άλλαξε το πρόγραμμα του πρωθυπουργού ο οποίος θα επισκεφθεί τις πληγείσες από τις πλημμύρες περιοχές, κάτι απόλυτα αναμενόμενο, αν συλλογιστεί κάποιος το μέγεθος της καταστροφής και το φόβο που υπάρχει για περισσότερες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.

Ωστόσο, η αλλαγή στο πρόγραμμα του πρωθυπουργού έδειξε με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο, ότι η Έκθεση του Σεπτεμβρίου, χωρίς το πολιτικό γεγονός και πιο συγκεκριμένα, χωρίς τους πολιτικούς, απογυμνώνεται και το μεγάλο γεγονός της Θεσσαλονίκης, συρρικνώνεται σε μία αναιμική διοργάνωση που δεν είναι καν σημαντικό εκθεσιακό γεγονός.

Ως το προχθεσινό βράδυ, της Τετάρτης, όλο και νέες εκδηλώσεις προστίθεντο στο βαρύ πρόγραμμα του τετραημέρου, από τις 8 ως τις 11 Σεπτεμβρίου, ένας ασύλληπτα μεγάλος αριθμός εκδηλώσεων, παρουσιάσεων, ημερίδων, εγκαινίων, επίσημων γευμάτων, εγκαινίων εταιρικών περιπτέρων αλλά και εκλογικών κέντρων υποψηφίων με τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αυτή η τεράστια φούσκα των εκδηλώσεων, ξεφούσκωσε αίφνης όταν οι διοργανωτές πληροφορήθηκαν το «απαγορευτικό» που βγήκε από το Μαξίμου για τις συμμετοχές υπουργών σε εκδηλώσεις και, «στο καπάκι», την απόφαση Μητσοτάκη να μην ανεβεί στη ΔΕΘ για τα εγκαίνια της Έκθεσης.

Μέσα σε διάστημα λίγων ωρών, οι ακυρώσεις πήγαν σύννεφο, ακόμη και αυτές που ήταν καθαρά επιχειρηματικού χαρακτήρα και θα μπορούσαν κάλλιστα να υλοποιηθούν στο πλαίσιο της ΔΕΘ, άλλωστε η χώρα δεν είχε κηρυχθεί σε εθνικό πένθος και η Έκθεση θα ανοίξει το Σάββατο το πρωί. Αυτή η πλημμυρίδα των ακυρώσεων, προφανώς και δεν συνδέεται πρώτιστα με τα καταστροφικά γεγονότα των τελευταίων ημερών καθώς εκδηλώθηκε με το που ανακοινώθηκε η αλλαγή στο πρόγραμμα του πρωθυπουργού και του κυβερνητικού επιτελείου.

Δεν έρχονται οι υπουργοί; Δεν γίνονται εκδηλώσεις, δεν γίνονται εγκαίνια, δεν γίνονται παρουσιάσεις, δεν γίνονται ημερίδες και συνέδρια. Και ήταν τέτοια η βιασύνη για ακυρώσεις, που το γεγονός της πόλης, δηλαδή η ΔΕΘ, υποβαθμίστηκε βίαια. Δυστυχώς ακόμη και αρκετές εκδηλώσεις, που θα μπορούσαν να γίνουν, ακυρώθηκαν.

Οι ακυρώσεις, θα περιορίσουν την κίνηση στην πόλη, τους αναμενόμενους τζίρους αρκετών επιχειρήσεων αν και όχι σημαντικά. Αλλά η οικονομική επίπτωση δεν είναι η σημαντικότερη. Το σημαντικό είναι να καταλάβουμε ότι η Έκθεση πρέπει να «ανεβεί κατηγορία» ως οικονομικό και πολιτικό γεγονός, ενώ επιτέλους, ο τρόπος που αντιμετωπίζεται από τους κυβερνώντες και το πολιτικό σύστημα γενικότερα, όπως και από την αφρόκρεμα του εγχώριου επιχειρείν, επιβάλλεται να αλλάξει. Η δε Θεσσαλονίκη, πρέπει να αποβάλλει τον επαρχιωτισμό της και να μάθει να διεκδικεί προβολή και αναγνώριση στη διάρκεια και των 12 μηνών του χρόνου κι’ όχι μόνο για μετρημένες ημέρες, ενός πανηγυριού σε ρυθμού κιτσάτου γκλάμουρ.