Στο ιδιόμορφα γοητευτικό νησί της Σαμοθράκης διοργανωνόταν κάθε χρόνο -μέχρι να φτάσει η κρίση- πανελλήνιο δημοσιογραφικό συνέδριο με ευθύνη των Ενώσεων Συντακτών. Με αυτή την ευκαιρία, το μικρό αυτό κομμάτι γης απέναντι από την Αλεξανδρούπολη έβριθε εφημεριδάδων, ραδιοφωνικών παραγωγών αλλά και τηλεοπτικών –και απείρως πιο δημοφιλών- δημοσιογράφων.

Στα τέλη του Ιουνίου -και ενώ δεν είχε αρχίσει ακόμη για τα καλά η τουριστική περίοδος- οι δημοσιογράφοι και οι προβληματισμοί τους ήταν ευπρόσδεκτοι από τους λιγοστούς κατοίκους, όχι όμως και από τα θρυλικά αγριοκάτσικα, σημαντικοί πληθυσμοί των οποίων εξαφανίζονταν σε ένα τριήμερο βραδινών εφορμήσεων στον Προφήτη Ηλία.

Μεταξύ των προβληματισμών του συνεδρίου ήταν κατά καιρούς και η κακή συγκοινωνία του νησιού που δεν του επιτρέπει -λέγαμε τότε- να αναπτυχθεί περαιτέρω τουριστικά.

Όχι πως οι Σαμοθρακίτες έβλεπαν με ιδιαίτερη ζέση μια τέτοια εξέλιξη.

Κάποια από τις μετρημένες στα δάκτυλα φορές που συμμετείχα στις εργασίες του συνεδρίου και είχα την έμπνευση να το συνδυάσω με λίγες επιπλέον ημέρες διακοπών, έσπασε ο διάολος το ποδάρι του κι έπρεπε να φύγω νωρίτερα λόγω εκτάκτων συνθηκών που ευτυχώς δεν σχετίζονταν με θέμα υγείας. Δεν υπήρχε απολύτως καμία περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο. Η πεποίθηση ότι κανείς δεν φεύγει αν δεν υπάρχει, ανέμου επιτρέποντος, προγραμματισμένο δρομολόγιο του ΣΑΟΣ, είχε τόσο βαθιές ρίζες μεταξύ των κατοίκων που θεωρούσαν ανέκδοτο τη φράση «Είναι ανάγκη, μήπως υπάρχει κάποιος τρόπος;»

Το μοναδικό καράβι που ξέραμε μεταβαίνοντας μέσω Αλεξανδρούπολης στο νησί των Καβειρίων Μυστηρίων ήταν το ΣΑΟΣ. Μ’ αυτό πηγαίναμε, μ’ αυτό γυρίζαμε κάθε καλοκαίρι, γι’ αυτό ακούγαμε κάθε χειμώνα στις ειδήσεις ότι δεν θα αποπλεύσει από (ή για τη) Σαμοθράκη λόγω πολλών μποφόρ.

Έχει δέκα και πλέον χρόνια που εξαιτίας των πενιχρών οικονομικών των Ενώσεων Συντακτών (και της πλειονότητας των μελών τους) το συνέδριο δεν πραγματοποιείται. Το ΣΑΟΣ όμως παρέμεινε η μοναδική επαφή των Σαμοθρακιτών με την ηπειρωτική Ελλάδα. Όλα αυτά μέχρι τις 6 Αυγούστου 2019, που το ΣΑΟΣ, υπό το βάρος της πολύχρονης θητείας του στη θάλασσα, εγκατέλειψε. Μαζί εγκατέλειψε και η λογική τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Σαμοθράκης. 

Από τότε εγκλωβίστηκαν εκεί, περιμένοντας το θαύμα που θα τους επέτρεπε να μετακινηθούν. Είδαμε εικόνες εξαθλιωμένων και εξαντλημένων τουριστών που το μόνο τους λάθος ήταν ότι επέλεξαν ένα εναλλακτικό νησί. 

Άλλοι γιατί δεν θυμίζει Μύκονο και Σαντορίνη κι άλλοι μαγεμένοι από τις βάθρες, την άγρια ομορφιά και τις μυρωδιές της. Προφανώς δεν θα το ξανακάνουν αν δεν βεβαιωθούν ότι κάτι άλλαξε στ’ αλήθεια μετά την κυβερνητική σύσκεψη της περασμένης Δευτέρας (19 Αυγούστου) που έγινε για να βάλει τα επιτέλους τα πράγματα στη θέση τους.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 25 Αυγούστου 2019