Η Πανεπιστημιακή Φοιτητική Λέσχη του ΑΠΘ τελεί υπό κατάληψη από προχθές Δευτέρα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην λειτουργεί, άρα να μην σιτίζονται οι χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες του πανεπιστημίου. Τα αιτήματα των καταληψιών είναι να παρέχεται δωρεάν σίτιση για όλους, φοιτητές ή μη, να μην γίνεται κανένας έλεγχος, να μην υπάρχουν κάρτες σίτισης και να επαναπροσληφθούν οι έντεκα εργαζόμενοι των οποίων ο ανάδοχος που έχει αναλάβει τη λειτουργία της ΠΦΛ δεν ανανέωσε τις συμβάσεις μετά το Πάσχα. 

Χθεσινοβραδινές πληροφορίες ήθελαν τους καταληψίες να είναι πρόθυμοι να αποχωρήσουν ώστε η ΠΦΛ να λειτουργήσει κανονικά από σήμερα. Έχει ενδιαφέρον όμως να δούμε πως δημιουργήθηκε το όλο πρόβλημα.

Αφορμή για την κατάληψη ήταν η μη ανανέωση των συμβάσεων των έντεκα από τους περίπου εξήντα και κάτι εργαζόμενους που απασχολεί ο ανάδοχος. Η αιτιολογία για τη μείωση του προσωπικού είναι ότι η δουλειά στη Λέσχη μειώθηκε σημαντικά. Συγκεκριμένα, ενώ η σύμβαση προβλέπει τη χορήγηση περίπου έξι χιλιάδων γευμάτων και μάλιστα επί τρία την ημέρα (πρωί, μεσημέρι, βράδυ), αυτά δεν ξεπερνούν τα τέσσερις χιλιάδες. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι κάρτα σίτισης έσπευσαν να εκδώσουν μόνον 4.250 φοιτητές, ενώ οι δικαιούχοι είναι αρκετοί περισσότεροι. Αναφέρω ενδεικτικά ότι δικαίωμα για κάρτα σίτισης έχει για παράδειγμα κάθε φοιτητής ή φοιτήτρια που το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα μιας τετραμελούς οικογένειας δεν υπερβαίνει τα 55.000 ευρώ. Δεν το λες και αμελητέο. 

Αλλά ακόμη και εάν υπάρχουν φοιτητές/τριες με υψηλότερο οικογενειακό εισόδημα, η Λέσχη διαθέτει άλλες περίπου 600 κάρτες σίτισης προκειμένου να ικανοποιεί τέτοιου είδους ανάγκες κατά περίπτωση.

Όπως προείπα, η σύμβαση με τον εργολάβο προβλέπει τη σίτιση περίπου 6.000 φοιτητών. Συνεπώς υπολείπονται περί τους 1.750 οι οποίοι πληρούν τις προϋποθέσεις, αλλά δεν έχουν φροντίσει να εκδώσουν την κάρτα. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι η κάρτα είναι κατ' ουσία περιττή διότι απλούστατα δεν γίνεται κανείς έλεγχος κατά την είσοδο. Τελικά, όμως, όλη αυτή η κατάσταση έχει γυρίσει μπούμερανγκ. Λιγότερες κάρτες, λιγότερα (αποδεδειγμένα) γεύματα, άρα μικρότερες ανάγκες σε προσωπικό. Φαύλος κύκλος...

Η Λέσχη λειτουργούσε υπό καθεστώς αυτοδιαχείρισης, δηλαδή με ευθύνη του πανεπιστημίου, ως το 2012-13. Οι παλαιότεροι θυμούνται ότι οι συνθήκες δεν ήταν οι καλύτερες. Ούτε φυσικά η ποιότητα του φαγητού. Μόνο δύο γεύματα την ημέρα, μόνο ένα είδος φαγητού, μόνο πέντε μέρες την εβδομάδα, κλειστή σαββατοκύριακα και αργίες. Από το 2013 η λειτουργία της ανατέθηκε σε ιδιώτη. 

Πλέον χορηγείται και πρωινό, η Λέσχη λειτουργεί και τα σαββατοκύριακα και χορηγεί καθημερινά τρία διαφορετικά φαγητά. Η βελτίωση της εικόνας της και της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών κέρδισε την εμπιστοσύνη των φοιτητών. 

Είναι ενδεικτικό ότι προ covid η Λέσχη είχε φτάσει να σιτίζει περί τα 7.500 άτομα. Με τα ίδια χρήματα που ξόδευε και πριν, αλλά παρ' όλα αυτά, κατάφερε να δημιουργήσει αποθεματικό της τάξης των 15 εκατ. ευρώ περίπου. Αυτό κάτι δείχνει για τον τρόπο διαχείρισης των κονδυλίων όταν η Λέσχη ήταν... αυτοδιαχειριζόμενη. Με την εξοικονόμιση αυτών των χρημάτων δόθηκε η δυνατότητα να γίνει και μια αναγκαία ανακαίνιση του χώρου καθώς και προμήθεια νέου εξοπλισμού.

Είναι προφανές ότι στην Λέσχη του πανεπιστημίου δεν μπορεί παρά να σιτίζονται μόνον φοιτητές και φοιτήτριες. Είναι επίσης γνωστό πως κανείς φοιτητής δεν έχει αποκλειστεί, ακόμη και αυτοί οι οποίοι δεν πληρούν τα τυπικά οικονομικά κριτήρια. Ωστόσο, η κάρτα σίτισης (συνεπώς και ο έλεγχός της) είναι αναγκαία διότι μόνον έτσι αποδεικνύεται η παροχή υπηρεσίας από τον ανάδοχο προς το πανεπιστήμιο. 

Για το λόγο αυτό, πληροφορούμαι, το πανεπιστήμιο απέστειλε χθες μία επιστολή, μέσω mail προς όλους τους φοιτητές και τις φοιτήτριες και τους/τις καλεί να σπεύσουν να εκδώσουν κάρτα σίτισης, η οποία μάλιστα, εκδίδεται ηλεκτρονικά, ακόμη και από το κινητό τηλέφωνο. 

Όπως εξηγείται στην επιστολή “η δαπάνη για τη δωρεάν σίτιση στην ΠΦΛ, εξασφαλίζεται με βάση τον αριθμό των ενδιαφερόμενων φοιτητών. 

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, η χρηματοδότηση για σίτιση εξαρτάται άμεσα από τον αριθμό των ενδιαφερόμενων φοιτητών. Μικρός αριθμός ενδιαφερόμενων φοιτητών, σημαίνει και μικρή χρηματοδότηση”. Άρα και λιγότερους εργαζόμενους. 

Γι' αυτό και η λύση δεν είναι η κατάληψη αλλά η έκδοση της κάρτας σίτισης που έτσι κι αλλιώς τη δικαιούνται οι φοιτητές και οι φοιτήτριες. 

Απλά πράγματα...