Ο Άρης στη Λαμία ήταν ποιοτικά κακός, αλλά πήρε το αποτέλεσμα που είχε απόλυτη ανάγκη μετά από ένα (ακόμη) στραβοπάτημα στην έδρα του. Κρίνοντας με ορόσημο τη χρονική στιγμή που συνέβη, είναι σαφές ότι αυτή την αναλογία είχε ανάγκη όλο το κλαμπ. Μια νίκη περισσότερο από μια εμφάνιση.

Οι ποδοσφαιριστές το έδειξαν με μια μεγάλη, για την ποιοτική διαφορά των δύο ρόστερ και το αριθμητικό τους πλεονέκτημα στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, ανασφάλεια: Επέλεξαν να περιχαρακώσουν το 0-1 και να μην εξαντλήσουν τις με το μέρος τους πιθανότητες για ένα δεύτερο τέρμα που θα έβαζε τα πράγματα οριστικά στη θέση τους πριν το κάνει το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή.

Ο Άκης Μάντζιος αισθάνθηκε καλύτερα όταν στο τέλος οι βαθμοί ήταν στο ενεργητικό του, θα του ήταν μάλλον άχρηστο και άρα αδιάφορο στο τέλος της βραδιάς να έχει π.χ. επιπλέον τρία τετ α τετ ένα δοκάρι αλλά το σκορ στο 1-1, αν π.χ. ο Καραμάνος ευστοχούσε στη μεγαλύτερη ευκαιρία των γηπεδούχων.

Ακόμη και ο ίδιος ο Θόδωρος Καρυπίδης το έδειξε με την παρουσία του δίπλα στον πάγκο της ομάδας και όχι στην κερκίδα του γηπέδου, ότι το ματς της Λαμίας ήταν κομβικό και για τον ίδιο.

Ο Άρης αύξησε τη συγκομιδή του στους 11 βαθμούς (στα χαρτιά έχει 5) δηλαδή τρεις λιγότερους από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό και στα περισσότερα από τα ματς έπαιξε μέτρια ως άσχημα.

Θα υποδεχτεί την Κυριακή τον Παναιτωλικό, όταν όλοι στην πρώτη ταχύτητα της λίγκας έχουν ματς από τα οποία μπορεί να (ένα είναι ντέρμπι και σίγουρα θα) προκύψουν απώλειες.

Τα πράγματα, με λίγα λόγια, ως εδώ δεν είναι τόσοι άσχημα όσο θα ήταν με άλλο αποτέλεσμα στο ΔΑΚ της Λαμίας.

Το ζητούμενο, πια, είναι να δούμε αυτό για το οποίο άπαντες δηλώνουν βέβαιοι: Ότι το γκρουπ αυτό μπορεί να παίξει κάτι πολύ πιο κοντά στην ποιότητά που αθροίζουν οι μονάδες του.

Είναι αλήθεια και δεν πρέπει να την αρνηθεί όποιος πιστεύει ότι παρακολουθεί ποδόσφαιρο, ότι ο Άρης έχει ελλείψεις στο κομμάτι της παραγωγής του παιχνιδιού.

Αμύνεται καλά, συνήθως προστατεύει το σκορ όταν το έχει και στο ανοιχτό γήπεδο μπορεί να γίνει πολύ απειλητικός.

Δεν έχει δείξει όμως ακόμη ότι απέκτησε τον τρόπο, τις ιδέες, τις επιλογές, να πάρει ένα παιχνίδι στο οποίο ο αντίπαλός του θα παίξει από τη μεσαία γραμμή και πίσω. Αυτό που συνάντησε με αντιπάλους τον ΟΦΗ και τον Απόλλωνα και το οποίο πιθανότατα θα αντιμετωπίσει και το μεσημέρι της Κυριακής από τον Παναιτωλικό.

Είναι βέβαιο ότι θα δούμε ένα ασφυκτικά πιεστικό δεκάλεπτο – τέταρτο. Πάντα συμβαίνει στο Χαριλάου, όλες οι μεγάλες ομάδες στην έδρα τους μπαίνουν να πιέσουν για κάθε μπάλα στο ξεκίνημα και με τη δύναμη της έδρας ζητούν το γκολ που καταρρίπτει το αρχικό πλάνο του αντιπάλου τους και απλοποιεί τα πράγματα.

Δεν δούλεψε φέτος μέχρι τώρα και μοιάζει πιθανό να εξακολουθήσει να συμβαίνει αν δεν ξεκαθαρίσουν ρόλοι, ευθύνες και προτεραιότητες μέσα στο γήπεδο για τις μονάδες, όπως και μια «τακτοποίηση» στο μυαλό όλων των τρόπων που εφαρμόζει στη διάρκεια του ματς το γκρουπ. Με τρεις λέξεις; Χρειάζεται τακτική βελτίωση.

Αλλά είναι σημαντικό, να επισημανθεί και πάλι ότι αυτή η αγχωτική, δύσκολη, «φτωχή» νίκη της Λαμίας, εάν και εφόσον ο χρόνος αξιοποιηθεί προς την επιβεβαίωση της τακτικής βελτίωσης, θα είναι από τις πιο σημαντικές της σεζόν κι ας ήρθε μόλις την έκτη αγωνιστική.