"Είμαι εδώ ένα μήνα και έχω δει την ομάδα μου να είναι μπροστά στο σκορ μόνο για μερικά αγωνιστικά λεπτά". Με αυτή τη φράση ο Άλαν Πάρντιου, είπε σε όλους όσοι αρέσκονται να παρατηρούν την πορεία ενός προπονητή με τριψήφιο αριθμό αγώνων στην Premier League που ήρθε να εργαστεί στην Ελλάδα, πόσο μακριά είναι αυτό που παρουσιάζει από αυτό που θέλει να παρουσιάζει στο γήπεδο ως "ομάδα του".

Ο Άρης νίκησε τον Ιωνικό με τον τρόπο που το έκανε και απέναντι στον Ολυμπιακό, στο ντεμπούτο του Άγγλου: Με ένα κακό πρώτο μέρος, τις ίδιες παθογένειες που παρατηρούνται στο παιχνίδι του από τα ματς με τη Γκόμελ για το Κόνφερενς Λιγκ και μια αντίδραση που αρκούσε για να κατακτηθεί το αποτέλεσμα στο δεύτερο ημίχρονο με έναν συνδυασμό ενστίκτου επιβίωσης και ώθησης από τις αλλαγές που έγιναν.

Το τίμημα των δοκιμών

Ο Άρης απογοήτευσε εαυτόν και αλλήλους κόντρα στην ΑΕΚ. Το 4-3-3 με έναν ανασταλτικό χαφ (που δεν ήταν 6άρι) ήταν η πόρτα από την οποία το επιθετικό τρανζίσιον της Ένωσης μετά τις παγίδες στον Νταμπό, οδήγησε σε εμφάνιση που κατέστησε τιμητικό το 0-2 της ήττας και οδήγησε τον προπονητή σε παραδοχές λόγων, με δηλώσεις για "προσωπικό λάθος" στις επιλογές και πράξεων, με αλλαγή σχηματισμού (ξανά 4-2-3-1) και προσώπων (με πέντε νέους) στην ενδεκάδα.

Όλο αυτό είναι αυτονόητο ότι έχει ένα τίμημα: Ο Άρης δεν είναι ακόμη ομάδα. Δεν γίνεται να είναι για όποιον θέλει να βλέπει την αντικειμενική αλήθεια: Είναι ένα γκρουπ που ξεκίνησε με άλλα πρόσωπα στο ρόστερ και τον πάγκο προετοιμασία και ευρωπαϊκά παιχνίδια, συνειδητοποιήθηκε ότι όδευε σε μια προβληματική σεζόν λόγω κατασκευαστικής ατέλειας και κακής καθοδήγησης, άλλαξε προπονητή (προπονητές, αν μπει στην εξίσωση και η ενδιάμεση παρουσία Τερζή στη μεταβατική κατάσταση μεταξύ Μπούργος και Πάρντιου) και έκανε διορθωτικές κινήσεις μέχρι την τελευταία μέρα της μεταγραφικής περιόδου.

Τα λέει όλα το εξής: Ο Πίτερ Ετέμπο, ο παίκτης που εν τέλει αποκτήθηκε για να είναι το βασικό 6άρι της ομάδας, έπαιξε πρώτη φορά την 8η αγωνιστική. Χωρίς προετοιμασία και με τελευταίο του ματς πέρσι την άνοιξη.

Ο Πάρντιου κάνει δοκιμές. Έχουν τίμημα και προφανώς το ξέρει, αλλά είναι ο τρόπος που επέλεξε για να γνωρίσει το ρόστερ και να κατασταλάξει στο τι ακριβώς έχει στα χέρια του. 

Το σημαντικό πια είναι να βγάλει ένα οριστικό συμπέρασμα, να προχωρήσει με παραδοχές στο ποιοι είναι αυτοί που συνιστούν τον αγωνιστικό κορμό που μπορεί να αποδώσουν καλύτερα αυτό που σκέφτεται και να δουλέψουν για να αποκτήσουν συνοχή, χαρακτήρα και ταυτότητα.

Δεν φοβήθηκε την αλλαγή στην αλλαγή

Αν μπορούσε, εκ των υστέρων, μοιάζει ότι θα επέλεγε στα δυο τελευταία ματς να παίξει "ανάποδα". 4-2-3-1 με την ΑΕΚ, θέλοντας να είναι πιο συμπαγής στο κέντρο και πίσω και 4-3-3 με τον Ιωνικό, θέλοντας να είναι πιο δημιουργικός και από τον άξονα απέναντι σε αντίπαλο που ήταν πιο προσεκτικά στημένος και τακτοποιημένος στο γήπεδο απέναντι στον Άρη.  

Δίκαιο, πάντως, είναι να του πιστωθεί ότι δεν δίστασε να αλλάξει πράγματα. Όχι μόνο στους αγώνες με ΑΕΚ και Ιωνικό, αλλά κυρίως μέσα στον αγώνα με τον Ιωνικό: Είδε τι δεν δουλεύει και το διόρθωσε, επαναφέροντας το 4-3-3 και τους παίκτες που είχαν τα ταιριαστά χαρακτηριστικά για να γυρίσει το ματς.

Οι παθογένειες είναι πια εντοπισμένες

Ο Άρης πρέπει να γίνει ομάδα μέσα από τις προπονήσεις και τους αγώνες του. Χθες έπαιξε ξανά σε μεγάλο μέρος του ματς στατικό παιχνίδι, με κυκλοφορία "στα πόδια" και όχι στο χώρο, δίχως κινήσεις στο χώρο και τα μεσοδιαστήματα. Η μεσαία γραμμή ήταν και πάλι αδύναμη να προωθήσει το παιχνίδι από τον άξονα, οι λύσεις ζητήθηκαν κυρίως με ατομικές ενέργειες από το πλάι κι όταν αυτό δημιούργησε μοιραία μεγάλες αποστάσεις, σε απώλειες κατοχής από μονομαχίες στις οποίες δεν κυριάρχησε αλλά επέτρεψε να μοιραστούν, βρέθηκε εκτεθειμένος. Δέχτηκε ξανά γκολ από στημένη μπάλα με την αμυντική του διάταξη να μην αντιδρά αν και οργανωμένη και πρέπει να μην ξεχνά ότι ο Κουέστα κράτησε το σκορ στο 0-1 και το ματς ζωντανό.

Η ανατροπή, σε 10 από τα τελευταία 30 λεπτά του ματς, επιδρά καταπραϋντικά στο άγχος επιβεβαίωσης που δημιούργησε η εικόνα του απέναντι στην ΑΕΚ. Φανέρωσε και στον προπονητή ότι "είδε και παρενέβη σωστά" αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι το φάρμακο δια πάσα νόσο.

Δεν μπορεί να γυρίζει κάθε φορά το σκορ

Ο Άρης έμεινε πίσω στο σκορ και στα τέσσερα τελευταία ματς. Γύρισε τα δύο, αλλά αν αυτός είναι ο κανόνας, δεν μπορεί να πάει μακριά, δεν γίνεται κάθε φορά να γυρίζει κανείς παιχνίδια.

Χρειάζεται επειγόντως πίσω υγιή τον Μπράμπετς (ίσως εδώ, με τον Ενκουλού πια στην εξίσωση, χρειαστεί και λίγες ανάσες ο Φαμπιάνο γιατί δείχνει αγνώριστος σε σχέση με πέρσι καθώς παίζει 90λεπτα χωρίς σταματημό) και τον Μαντσίνι, τον πιο επιδραστικό του παίκτη, χωρίς πρόβλημα, για να πάει την Κυριακή στη Λεωφόρο να παίξει με τον πρωτοπόρο στο τελευταίο ντέρμπι του πρώτου γύρου. 

Ο Παναθηναϊκός θα έχει το άγχος της επιβεβαίωσης, ο Άρης θα είναι αυτή τη φορά: Με καλύτερη ψυχολογία, με ένα "κανονικό 6άρι" όπως ο Ετέμπο διαθέσιμο για να μπορεί να έχει ισορροπία στις δυο φάσεις του παιχνιδιού, με δυο επιθετικούς (Ζερβινιό και Γκρέι) προερχόμενους από σκοράρισμα, με την καλύτερη "ταυτόχρονη" εμφάνιση των ακραίων αμυντικών του και στις δύο φάσεις του παιχνιδιού. Υπάρχει δηλαδή και ένα μικρό θετικό ταμείο από το Σαββατιάτικο ματς, ως θεμέλιο πάνω στο οποίο θα οικοδομηθεί η προετοιμασία του επόμενου ματς. Πια ο Πάρντιου έχει διαχειριστεί σχεδόν όλους τους παίκτες που λογίζονται επιλογές του βασικού κορμού.

Το βασικό δίλημμα

Το βασικό δίλημμα του Άγγλου θα είναι σίγουρα οι θέσεις του άξονα της μεσαίας γραμμής. Ακριβέστερα το "δίπλα στον Ετέμπο ποιος;" και πιθανότατα αυτή η απάντηση είναι που θα καθορίσει τα σχήματα σε όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια του 2022, μέχρι να αποκτηθεί παίκτης το Γενάρη είτε να βρεθεί λύση από επιστροφή του Ντουκουρέ ή μια θεαματική εξέλιξη βελτίωσης ενός εκ των Νταμπό ή Ντιοπ μέσα από δουλειά που θα τους βάλει περισσότερο στο πνεύμα της ομάδας.

Μέχρι τότε ο Άρης οφείλει να βελτιώσει τουλάχιστον τα επίκτητα: Καλύτερη αμυντική συμπεριφορά στις στημένες μπάλες. Καλύτερη αξιοποίηση στα δικά του χτυπήματα στην περίμετρο της αντίπαλης περιοχής και περισσότερη "προθυμία" για μονομαχίες, περισσότερη αυτοδιάθεση για ανάκτηση της κατοχής, πριν αυτό να υπαγορεύεται από το σκορ του αγώνα ή τη δυσαρέσκεια του κόσμου στην κερκίδα. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό που λείπει περισσότερο από κάθε άλλο σε σχέση με την ομάδα των προηγούμενων τεσσάρων ετών. 

Ο Ιωνικός και το VAR

Καμία ομάδα δεν παίζει μόνη στο γήπεδο: Ο Ιωνικός, ήταν άρτια τακτικά προετοιμασμένος και άγγιξε το αποτέλεσμα σε μια από τις καλύτερες έδρες της λίγκας. Μένει τελευταίος αλλά ίσως μπορεί να παρηγορείται με το ότι δέχτηκε ένα γκολ μόλις έχασε τον βασικό του αμυντικό χαφ με αναγκαστική αλλαγή και το δεύτερο σε φάση με παίκτη λιγότερο. 

Για άλλη μια φορά φέτος, σε μια φάση από αυτές για τις οποίες εφευρέθηκε το VAR, το προφανές δεν απασχολεί καν τους διαιτητές σε έναν αγώνα του Άρη. Στο 25' ο Μύγας κάνει χέρι στην περιοχή του Ιωνικού, δηλαδή πέναλτι. Σ' αυτή τη λίγκα ακόμη και τη μεγαλύτερη τεχνολογική παρέμβαση στο ποδόσφαιρο την χρησιμοποιούμε... κατά την κρίση του διαιτητή.