06/04/2024 13:00
Για τον Άρη, η διαδκασία των πλέι οφ είναι στην πραγματικότητα η προετοιμασία για τον μεγάλο φετινό στόχο: Τον τελικό κυπέλλου στις 18 Μαΐου (που εξακολουθούμε να μην γνωρίζουμε πού και πώς ακριβώς θα διεξαχθεί...) στον οποίο το κλαμπ βλέπει ένα «σημείο ιστορικής καμπής».
Πενήντα τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία φορά, η ομάδα της Θεσσαλονίκης φιλοδοξεί να κατακτήσει τον τίτλο που δεν μπόρεσε να βάλει στην τροπαιοθήκη της στις προσπάθειες των 2003, 2005, 2008 και 2010.
Δεκατέσσερα χρόνια μετά την απόπειρα του ΟΑΚΑ, σε μια βραδιά που θυμόμαστε κυρίως για την ιστορικά ογκωδέστερη μετακίνηση οπαδών στην ελληνική επικράτεια, ο Άρης ευελπιστεί ότι θα το κάνει, κόντρα στον ίδιο αντίπαλο.
Άρης και Παναθηναϊκός αναμετρήθηκαν ήδη δυο φορές φέτος. Νίκες 2-0 για κάθε γηπεδούχο. Μία νίκη για κάθε μονομάχο αλλά σε διαφορετικές «φάσεις». Και οι δυο ομάδες έχουν αλλαγές από τον πρώτο στο δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος, σε πρόσωπα που αγωνίζονται, αλλά η μεγαλύτερη αλλαγή είναι αυτή στον πράσινο πάγκο με την έλευση του Φατίχ Τερίμ αντί του Ιβάν Γιοβάνοβιτς
Ο Τερίμ έκανε γρήγορα πολλές αλλαγές στο προφίλ του Παναθηναϊκού Ο Τούρκος προπονητής παρενέβη δραστικά στη φυσιογνωμία του τριφυλλιού, μεταμορφώνοντας το παιχνίδι του.
Πριν από την πρώτη «πρόβα τελικού», σημειώστε όσα πρέπει να προσέξετε. Είναι όσα άλλαξαν στο ππράσινο στρατόπεδο, κάποια εκ των οποίων είδαμε στην αναμέτρηση ΠΑΟ - Άρης στη Λεωφόρο στην κανονική διάρκεια του πρωταθήματος και πλέον πιστοποιούνται μέσα από όλα τα ματς που ακολούθησαν.
Κρατήστε όμως και μια παθογένεια που δεν άλλαξε. Και αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα, την οποία ο Άρης γνωρίζει, τη σημάδεψε με επιτυχία στη νίκη του στο Κλεάνθης Βικελίδης (στην ήττα της Λεωφόρου, με πολλές αλλαγές σε πρόσωπα και το 1-0 μόλις στο 2', δεν δοκίμασε καν) και ευελπιστεί ότι θα το επαναλάβει στις 18 Μαΐου, για να φέρει το κύπελλο στο Λευκό Πύργο.
Ο Παναθηναϊκός άλλαξε πρώτα απ' όλα τερματοφύλακα με την έλευση του Τερίμ. Τη θέση του Μπρινιόλι πήρε ο Ντραγκόφσκι.
Ο Μπρινιόλι, συμμετείχε πολύ στο παιχνίδι ως πρώτος αμυντικός στο build up, έχοντας πολλές επαφές. Συχνά τον είδαμε να παίρνει ρίσκα και σε απόσταση από το τέρμα. Ένα τέτοιο, θυμηθείτε ότι, σημάδεψε και εκμεταλεύτηκε ο Άρης, πιέζοντάς τον με τον Μορόν να κλέβει μπάλα και να ανοίγει το σκορ στο Χαριλάου. Ο Ντραγκόσφγκι δεν ρισκάρει «με τα πόδια».
Πολύ σημαντική για τη φυσιογνωμία όλης της ομάδας του Παναθηναϊκού είναι η έλευση και τοποθέτηση του Τάσου Μπάκασέτα στον άξονα, όπως και η αλλαγή θέσης του Μπερνάρ, τον οποίο ο Τούρκος επίσης «έφερε μέσα», από τις πτέρυγες που τον προτιμούσε ο προκάτοχός του. Και είναι αλήθεια ότι ατομικά... δείχνει άλλος παιχτης.
Κάποιοι λένε ότι αυτό συνέβη επειδή βρήκε το επόμενο συμβόλαιό του και δεν έχει πια άγχος, η αλήθεια όμως είναι οτι το κλειδί είναι η μεγιστοποίηση των επαφών με την τοποθέτηση του στον άξονα και η δυνατότητα να παίξει με οπτικό πεδίο 180 μοιρών αντί των 90 που αφήνει μια θέση στα φτερά.
Ο Παναθηναϊκός επενδύει πολύ στο παιχνίδι από τον άξονα και τις επιθέσεις που θα δημιουργήσουν δύο μέσοι που μπορούν και να απειλήσουν από μέση και μακρινή απόσταση.
Οι πράσινοι με τον Τερίμ ανεβαίνουν αρκετά ως πολύ ψηλά στο γήπεδο. Αυτό επιτρέπει πολλές επιθέσεις με περισσότερους παίκτες, σε λιγότερα μέτρα, όταν κλέβουν τη μπάλα και με λιγότερους αντιπάλους ως το αντίπαλο τέρμα.
Μια εξαιρετική αποτύπωση όλων αυτών είναι το 1-0 στο ματς της Λεωφόρου απέναντι στους κιτρινόμαυρους: Ο Μπερνάρ γίνεται κάτοχος στο μεσαίο τρίτο και πολύ γρήγορα παίζει κάθετα για τον Μπακασέτα, βλέποντας ότι υποστηρίζουν την κόντρα επίθεση Παλάσιος και Ιωαννίδης ενώ ο Άρης έχει στο χώρο μόνο δύο παίκτες σε αποστάσεις που τους επιτρέπουν να αμυνθούν.
Όταν η μπάλα από την ενέργεια του Μπακασέτα θα «σπάσει» πλάγια στον Παλάσιος, ο Ιωαννίδης ως φορ, ο Μπακασέτας που ακολουθεί την κίνηση από τον άξονα ως δεύτερος επιθετικός, αλλά και ο Μπερνάρ που ξεκίνησε τη φάση και μπαίνει στην περιοχή περιμένουν την πάσα.
Με τόσες επιλογές στο ύψος του πέναλτι, ο Παλάσιος σημάδεψε σωστά και ο Μπακασέτας τέλειωσε τη φάση σκοράροντας.
Ο Τερίμ ήθελε διαφορετικά χαρακτηριστικά στους παίκτες του άξονα που αμύνονται. Καθιέρωσε τον Κώτσιρα σαν αμυντικό χαφ και από τον χώρο αυτό, μετέθεσε τον Αράο στο κέντρο της άμυνας, χρησιμοποιώντας τον (πλην μετρημένων εξαιρέσεων) ως στόπερ.
Θεωρεί προφανώς τον Κώτσιρα απόλυτα συγκεντρωμένο και πειθαρχημένο στο ανασταλτικό μέρος του παιχνιδιού, παίρνοντας από αυτόν και όσα χρειάζεται στην κυκλοφορία της μπάλας.
Επιπλέον, με τον Κώτσιρα στο κέντρο και τον Αράο στα στόπερ (είτε με τον Γέντβαϊ, είτε με τον Ακαϊντίν που είναι ένα ακόμη νέο πρόσωπο και προσωπική επιλογή του) άλλαξε και μια σημαντική παράμετρο του χτισίματος του παιχνιδιού του: Σταμάτησε να φέρνει τρίτο παίκτη -που συνήθως ήταν ο δεξιός μπακ- «εσωτερικά» στο build up.
Ο Παναθηναϊκός με τον Τερίμ χρησιμοποιεί τις επιθετικές στατικές φάσεις, σαν ομάδα... μπάσκετ. Αν σας διέφυγε, παρατηρήστε ότι τα χτυπήματα είναι στοχευμένα για συγκεκριμένες κινήσεις στην αντίπαλη περιοχή. Όποτε πιάνουν, οι παίκτες - στόχοι, έρχονται σε εξαιρετικές θέσεις βολής. Είναι κάτι που κρύβει δουλειά πίσω του και το σκάουτινγκ του Άρη, σίγουρα θα έχει επισημάνει.
Ο Τούρκος επικρίνεται γι αυτό μέχρι σήμερα, κυρίως γιατί ο Παναθηναϊκός -ως το σημείο του δρόμου που βρισκόμαστε- οπισθοχώρησε βαθμολογικά: Δεν φοβάται μεγάλες, δομικές, αλλαγές μέσα σε ένα παιχνίδι. Αν αυτό που έχει σχεδιάσει δεν του βγαίνει θα παρέμβει. Και θα το κάνει αλλάζοντας όχι μόνο πρόσωπα αλλά και διατάξεις. Είναι αλήθεια ότι αυτό το είδαμε να λειτουργεί μόλις στο τελευταίο ματς απέναντι στην ΑΕΚ, με την «ανατροπή» της εικόνας και τελικά του σκορ.
Έτσι, το να χαλάσεις γρήγορα το σχέδιο του Τερίμ είναι βέβαιο ότι θα τον φέρει σε περίσκεψη να τα αλλάξει ακόμη και όλα, αν πιστέψει ότι το ματς στραβώνει.
Μόνο ένα μοιάζει να μην μπορεί να αλλάξει, πιθανότατα επί των ημερών του, σε αυτό ο Παναθηναϊκός είναι ακόμη χειρότερος από ότι πριν, με το Γιοβάνοβιτς στο τιμόνι:
Είναι κακός στις αμυντικές μεταβάσεις και το πληρώνει συχνά, απέναντι σε αυτούς που το κυνηγούν. Το να ανεβαίνεις πολύ ψηλά στο γήπεδο είναι ευχή όταν κατέχεις και κατάρα όταν χάσεις τη μπάλα.
Έτσι ο Άρης έκανε το 2-0 στο Χαριλάου, καταφέρνοντας να βάλει τρεις και τέσσερις παίκτες «μέσα» στο χώρο ευθύνης του κεντρικού αμυντικού διδύμου του αντιπάλου.
Ο Μορόν δεν μπόρεσε στην πρώτη τελική, αλλά ο Μενέντες με καθαρό οπτικό πεδίο στη δεύτερη, σκόραρε και τέλειωσε το ματς.
Αρκετά αργότερα χρονικά (και επί Τερίμ, πια) έτσι ακριβώς έδρασε -πρόσφατα- ο ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο, βάζοντας το ματς στον δρόμο προς το τελικό 2-3 από τα... 80 δευτερόλεπτα.
Ο Μπράντον Τόμας έτρεξε με τη μπάλα όλη τη δεξιά πλευρά του ΠΑΟ και στη μετάβαση κανένας δεν τον σταμάτησε στο μεσαίο τρίτο.
Επιπλέον, υπήρξε ανισορροπία στις θέσεις που παίρνουν οι επιτιθέμενοι στην αδύναμη -για την περίσταση- πλευρά του αμυνόμενου.
Έτσι ενώ οι στόπερ και ο δεξιός μπακ προσπαθούν να κλείσουν δεξιά τους Τόμας και Σοάρες, ο αριστερός μπακ Μλαντένοβιτς δεν παρακολουθεί καν οπτικά την κίνηση του Ντεσπόντοφ στην πλάτη του, ο Βούλγαρος με κίνηση φορ ελευθερώνεται πλήρως, πλασάρει και τα υπόλοιπα είναι γνωστά...
Γενικό συμπέρασμα είναι ότι ο Παναθηναϊκός είναι ευάλωτος απέναντι σε ομάδα που δεν θα κάνει λάθος στην πίεση του ψηλά και θα τον χτυπήσει γρήγορα στην πλάτη της άμυνας του σε δική της άμεση μετάβαση.
Περισσότερα... σε τρεις δόσεις: Αύριο (Κυριακή) στο Κλεάνθης Βικελίδης στην πρώτη πρόβα τελικού, στη Λεωφόρο στις 28 Απριλίου στη δεύτερη και τελική, μα τελικά και κυρίως στις 18 Μαΐου. Τη βραδιά του μεγάλου τελικού.
Μια τελευταία παράμετρος, για το αυριανό ματς. Ο Άρης, ο Άκης Μάντζιος αν προτιμάτε, έχει την πολυτέλεια κάποιου τρικ: Να προφυλάξει κάποιους παίκτες ή και να μην δοκιμάσει κάτι που δεν θέλει να δείξει στον αντίπαλο του ότι μελετά για τον τελικό. Ο Παναθηναϊκός είναι ακόμη μαθηματικά σε απόσταση που καλύπτεται από την κορυφή της βαθμολογίας και δεν μπορεί να ποντάρει σε τίποτε λιγότερο από το δικό του 100%.
26/11/2023 22:30
28/02/2024 22:54
Για τον Άρη, η διαδκασία των πλέι οφ είναι στην πραγματικότητα η προετοιμασία για τον μεγάλο φετινό στόχο: Τον τελικό κυπέλλου στις 18 Μαΐου (που εξακολουθούμε να μην γνωρίζουμε πού και πώς ακριβώς θα διεξαχθεί...) στον οποίο το κλαμπ βλέπει ένα «σημείο ιστορικής καμπής».
Πενήντα τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία φορά, η ομάδα της Θεσσαλονίκης φιλοδοξεί να κατακτήσει τον τίτλο που δεν μπόρεσε να βάλει στην τροπαιοθήκη της στις προσπάθειες των 2003, 2005, 2008 και 2010.
Δεκατέσσερα χρόνια μετά την απόπειρα του ΟΑΚΑ, σε μια βραδιά που θυμόμαστε κυρίως για την ιστορικά ογκωδέστερη μετακίνηση οπαδών στην ελληνική επικράτεια, ο Άρης ευελπιστεί ότι θα το κάνει, κόντρα στον ίδιο αντίπαλο.
Άρης και Παναθηναϊκός αναμετρήθηκαν ήδη δυο φορές φέτος. Νίκες 2-0 για κάθε γηπεδούχο. Μία νίκη για κάθε μονομάχο αλλά σε διαφορετικές «φάσεις». Και οι δυο ομάδες έχουν αλλαγές από τον πρώτο στο δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος, σε πρόσωπα που αγωνίζονται, αλλά η μεγαλύτερη αλλαγή είναι αυτή στον πράσινο πάγκο με την έλευση του Φατίχ Τερίμ αντί του Ιβάν Γιοβάνοβιτς
Ο Τερίμ έκανε γρήγορα πολλές αλλαγές στο προφίλ του Παναθηναϊκού Ο Τούρκος προπονητής παρενέβη δραστικά στη φυσιογνωμία του τριφυλλιού, μεταμορφώνοντας το παιχνίδι του.
Πριν από την πρώτη «πρόβα τελικού», σημειώστε όσα πρέπει να προσέξετε. Είναι όσα άλλαξαν στο ππράσινο στρατόπεδο, κάποια εκ των οποίων είδαμε στην αναμέτρηση ΠΑΟ - Άρης στη Λεωφόρο στην κανονική διάρκεια του πρωταθήματος και πλέον πιστοποιούνται μέσα από όλα τα ματς που ακολούθησαν.
Κρατήστε όμως και μια παθογένεια που δεν άλλαξε. Και αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα, την οποία ο Άρης γνωρίζει, τη σημάδεψε με επιτυχία στη νίκη του στο Κλεάνθης Βικελίδης (στην ήττα της Λεωφόρου, με πολλές αλλαγές σε πρόσωπα και το 1-0 μόλις στο 2', δεν δοκίμασε καν) και ευελπιστεί ότι θα το επαναλάβει στις 18 Μαΐου, για να φέρει το κύπελλο στο Λευκό Πύργο.
Ο Παναθηναϊκός άλλαξε πρώτα απ' όλα τερματοφύλακα με την έλευση του Τερίμ. Τη θέση του Μπρινιόλι πήρε ο Ντραγκόφσκι.
Ο Μπρινιόλι, συμμετείχε πολύ στο παιχνίδι ως πρώτος αμυντικός στο build up, έχοντας πολλές επαφές. Συχνά τον είδαμε να παίρνει ρίσκα και σε απόσταση από το τέρμα. Ένα τέτοιο, θυμηθείτε ότι, σημάδεψε και εκμεταλεύτηκε ο Άρης, πιέζοντάς τον με τον Μορόν να κλέβει μπάλα και να ανοίγει το σκορ στο Χαριλάου. Ο Ντραγκόσφγκι δεν ρισκάρει «με τα πόδια».
Πολύ σημαντική για τη φυσιογνωμία όλης της ομάδας του Παναθηναϊκού είναι η έλευση και τοποθέτηση του Τάσου Μπάκασέτα στον άξονα, όπως και η αλλαγή θέσης του Μπερνάρ, τον οποίο ο Τούρκος επίσης «έφερε μέσα», από τις πτέρυγες που τον προτιμούσε ο προκάτοχός του. Και είναι αλήθεια ότι ατομικά... δείχνει άλλος παιχτης.
Κάποιοι λένε ότι αυτό συνέβη επειδή βρήκε το επόμενο συμβόλαιό του και δεν έχει πια άγχος, η αλήθεια όμως είναι οτι το κλειδί είναι η μεγιστοποίηση των επαφών με την τοποθέτηση του στον άξονα και η δυνατότητα να παίξει με οπτικό πεδίο 180 μοιρών αντί των 90 που αφήνει μια θέση στα φτερά.
Ο Παναθηναϊκός επενδύει πολύ στο παιχνίδι από τον άξονα και τις επιθέσεις που θα δημιουργήσουν δύο μέσοι που μπορούν και να απειλήσουν από μέση και μακρινή απόσταση.
Οι πράσινοι με τον Τερίμ ανεβαίνουν αρκετά ως πολύ ψηλά στο γήπεδο. Αυτό επιτρέπει πολλές επιθέσεις με περισσότερους παίκτες, σε λιγότερα μέτρα, όταν κλέβουν τη μπάλα και με λιγότερους αντιπάλους ως το αντίπαλο τέρμα.
Μια εξαιρετική αποτύπωση όλων αυτών είναι το 1-0 στο ματς της Λεωφόρου απέναντι στους κιτρινόμαυρους: Ο Μπερνάρ γίνεται κάτοχος στο μεσαίο τρίτο και πολύ γρήγορα παίζει κάθετα για τον Μπακασέτα, βλέποντας ότι υποστηρίζουν την κόντρα επίθεση Παλάσιος και Ιωαννίδης ενώ ο Άρης έχει στο χώρο μόνο δύο παίκτες σε αποστάσεις που τους επιτρέπουν να αμυνθούν.
Όταν η μπάλα από την ενέργεια του Μπακασέτα θα «σπάσει» πλάγια στον Παλάσιος, ο Ιωαννίδης ως φορ, ο Μπακασέτας που ακολουθεί την κίνηση από τον άξονα ως δεύτερος επιθετικός, αλλά και ο Μπερνάρ που ξεκίνησε τη φάση και μπαίνει στην περιοχή περιμένουν την πάσα.
Με τόσες επιλογές στο ύψος του πέναλτι, ο Παλάσιος σημάδεψε σωστά και ο Μπακασέτας τέλειωσε τη φάση σκοράροντας.
Ο Τερίμ ήθελε διαφορετικά χαρακτηριστικά στους παίκτες του άξονα που αμύνονται. Καθιέρωσε τον Κώτσιρα σαν αμυντικό χαφ και από τον χώρο αυτό, μετέθεσε τον Αράο στο κέντρο της άμυνας, χρησιμοποιώντας τον (πλην μετρημένων εξαιρέσεων) ως στόπερ.
Θεωρεί προφανώς τον Κώτσιρα απόλυτα συγκεντρωμένο και πειθαρχημένο στο ανασταλτικό μέρος του παιχνιδιού, παίρνοντας από αυτόν και όσα χρειάζεται στην κυκλοφορία της μπάλας.
Επιπλέον, με τον Κώτσιρα στο κέντρο και τον Αράο στα στόπερ (είτε με τον Γέντβαϊ, είτε με τον Ακαϊντίν που είναι ένα ακόμη νέο πρόσωπο και προσωπική επιλογή του) άλλαξε και μια σημαντική παράμετρο του χτισίματος του παιχνιδιού του: Σταμάτησε να φέρνει τρίτο παίκτη -που συνήθως ήταν ο δεξιός μπακ- «εσωτερικά» στο build up.
Ο Παναθηναϊκός με τον Τερίμ χρησιμοποιεί τις επιθετικές στατικές φάσεις, σαν ομάδα... μπάσκετ. Αν σας διέφυγε, παρατηρήστε ότι τα χτυπήματα είναι στοχευμένα για συγκεκριμένες κινήσεις στην αντίπαλη περιοχή. Όποτε πιάνουν, οι παίκτες - στόχοι, έρχονται σε εξαιρετικές θέσεις βολής. Είναι κάτι που κρύβει δουλειά πίσω του και το σκάουτινγκ του Άρη, σίγουρα θα έχει επισημάνει.
Ο Τούρκος επικρίνεται γι αυτό μέχρι σήμερα, κυρίως γιατί ο Παναθηναϊκός -ως το σημείο του δρόμου που βρισκόμαστε- οπισθοχώρησε βαθμολογικά: Δεν φοβάται μεγάλες, δομικές, αλλαγές μέσα σε ένα παιχνίδι. Αν αυτό που έχει σχεδιάσει δεν του βγαίνει θα παρέμβει. Και θα το κάνει αλλάζοντας όχι μόνο πρόσωπα αλλά και διατάξεις. Είναι αλήθεια ότι αυτό το είδαμε να λειτουργεί μόλις στο τελευταίο ματς απέναντι στην ΑΕΚ, με την «ανατροπή» της εικόνας και τελικά του σκορ.
Έτσι, το να χαλάσεις γρήγορα το σχέδιο του Τερίμ είναι βέβαιο ότι θα τον φέρει σε περίσκεψη να τα αλλάξει ακόμη και όλα, αν πιστέψει ότι το ματς στραβώνει.
Μόνο ένα μοιάζει να μην μπορεί να αλλάξει, πιθανότατα επί των ημερών του, σε αυτό ο Παναθηναϊκός είναι ακόμη χειρότερος από ότι πριν, με το Γιοβάνοβιτς στο τιμόνι:
Είναι κακός στις αμυντικές μεταβάσεις και το πληρώνει συχνά, απέναντι σε αυτούς που το κυνηγούν. Το να ανεβαίνεις πολύ ψηλά στο γήπεδο είναι ευχή όταν κατέχεις και κατάρα όταν χάσεις τη μπάλα.
Έτσι ο Άρης έκανε το 2-0 στο Χαριλάου, καταφέρνοντας να βάλει τρεις και τέσσερις παίκτες «μέσα» στο χώρο ευθύνης του κεντρικού αμυντικού διδύμου του αντιπάλου.
Ο Μορόν δεν μπόρεσε στην πρώτη τελική, αλλά ο Μενέντες με καθαρό οπτικό πεδίο στη δεύτερη, σκόραρε και τέλειωσε το ματς.
Αρκετά αργότερα χρονικά (και επί Τερίμ, πια) έτσι ακριβώς έδρασε -πρόσφατα- ο ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο, βάζοντας το ματς στον δρόμο προς το τελικό 2-3 από τα... 80 δευτερόλεπτα.
Ο Μπράντον Τόμας έτρεξε με τη μπάλα όλη τη δεξιά πλευρά του ΠΑΟ και στη μετάβαση κανένας δεν τον σταμάτησε στο μεσαίο τρίτο.
Επιπλέον, υπήρξε ανισορροπία στις θέσεις που παίρνουν οι επιτιθέμενοι στην αδύναμη -για την περίσταση- πλευρά του αμυνόμενου.
Έτσι ενώ οι στόπερ και ο δεξιός μπακ προσπαθούν να κλείσουν δεξιά τους Τόμας και Σοάρες, ο αριστερός μπακ Μλαντένοβιτς δεν παρακολουθεί καν οπτικά την κίνηση του Ντεσπόντοφ στην πλάτη του, ο Βούλγαρος με κίνηση φορ ελευθερώνεται πλήρως, πλασάρει και τα υπόλοιπα είναι γνωστά...
Γενικό συμπέρασμα είναι ότι ο Παναθηναϊκός είναι ευάλωτος απέναντι σε ομάδα που δεν θα κάνει λάθος στην πίεση του ψηλά και θα τον χτυπήσει γρήγορα στην πλάτη της άμυνας του σε δική της άμεση μετάβαση.
Περισσότερα... σε τρεις δόσεις: Αύριο (Κυριακή) στο Κλεάνθης Βικελίδης στην πρώτη πρόβα τελικού, στη Λεωφόρο στις 28 Απριλίου στη δεύτερη και τελική, μα τελικά και κυρίως στις 18 Μαΐου. Τη βραδιά του μεγάλου τελικού.
Μια τελευταία παράμετρος, για το αυριανό ματς. Ο Άρης, ο Άκης Μάντζιος αν προτιμάτε, έχει την πολυτέλεια κάποιου τρικ: Να προφυλάξει κάποιους παίκτες ή και να μην δοκιμάσει κάτι που δεν θέλει να δείξει στον αντίπαλο του ότι μελετά για τον τελικό. Ο Παναθηναϊκός είναι ακόμη μαθηματικά σε απόσταση που καλύπτεται από την κορυφή της βαθμολογίας και δεν μπορεί να ποντάρει σε τίποτε λιγότερο από το δικό του 100%.
ΣΧΟΛΙΑ