Πριν από τους αγώνες στην ελληνική Superleague οι προπονητές των ομάδων κάνουν δηλώσεις στις κάμερες των συνδρομητικών καναλιών για τις προσεχείς αναμετρήσεις. Η ανάγνωση του Μαρίνου Ουζουνίδη ήταν τελείως... to the point. Και όσα κατέθεσε μετά την λήξη του αγώνα, περιέγραψαν την πιο βασική έλλειψη του Άρη. Όχι μόνο στην Τρίπολη, χθες, αλλά συνολικά (μάλλον διαχρονικά και σίγουρα και) σε όλη τη σεζόν που εξελίσσεται.

ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Είπε ο προπονητής του Άρη: «Αυτό που είναι σημαντικό για μένα σ' αυτό το παιχνίδι είναι ο χαρακτήρας που θα δείξουμε. Κυρίως στο διάστημα που ο αντίπαλος θα προσπαθήσει να πιέσει. Όλες οι ομάδες έχουν διαστήματα μέσα στο παιχνίδι που ελέγχουν το ρυθμό, για μένα εκείνο είναι το πιο σημαντικό διάστημα. Πρέπει να δείξουμε την κατάλληλη νοοτροπία και τον κατάλληλο χαρακτήρα σ' εκείνο το διάστημα. Αν το καταφέρουμε αυτό, έχουμε και την ποιότητα και την ικανότητα να πετύχουμε το στόχο μας».

Όλα τα παιχνίδια είναι must win για ομάδες σαν εμάς που έχουν στόχους. Ποτέ δεν ξέρεις πως θα βγει ένα παιχνίδι, ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες και οι συγκυρίες. Αυτό που πρέπει να χτίσουμε είναι η νοοτροπία και ο χαρακτήρας και κυρίως πνευματικά για να αντιμετωπίζουμε τέτοιου είδους παιχνίδια».

Με όλο αυτό... μπροστά στη σκέψη του, καθώς πέρασαν μέρες από τη στιγμή που ειπώθηκαν αυτά, δύσκολα μπορεί κανείς να βρει λόγια που να απαντούν πιο περιεκτικά και σύντομα στο «τί πήγε στραβά για τον Άρη και το ματς που είχε στα χέρια του στην Τρίπολη, κατέληξε στην πλευρά των γηπεδούχων».

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Κρατώ, ολοκληρώνοντας την προσέγγιση του ματς μέσα από δηλώσεις του προπονητή του Άρη, λίγες φράσεις μετά την ήττα: «Μπορείς να βρεις πολλές δικαιολογίες αν θέλεις αλλά θα είναι τεράστιο λάθος για τη δικιά μας την ομάδα να ψάξουμε δικαιολογίες. Θέλω να σταθώ στην νοοτροπία που δείξαμε στο δεύτερο ημίχρονο. 

Στο δεύτερο ημίχρονο δεν είχε σημασία αν θα παίξουμε ποδόσφαιρο, ήταν λογικό με το βαρύ γήπεδο και τον αέρα να μην μπορούμε να παίξουμε ποδόσφαιρο. Τί θα έπρεπε να κάνουμε; Να αμυνθούμε καλύτερα. Εμείς δυστυχώς χάσαμε σχεδόν όλες τις μονομαχίες στο δεύτερο ημίχρονο. Αφού δεν μπορούμε να παίξουμε, πρέπει να δείχνουμε χαρακτήρα να είμαστε πιο σκληροί για να παίρνουμε τα αποτελέσματα. Σήμερα, στο τέλος της ημέρας, δεν ένοιαζε κανέναν αν έπαιζες καλά ή όχι αλλά οι βαθμοί. εμείς δεν πήραμε κανέναν. Προηγηθήκαμε και δεν πήραμε κανέναν. Φταίμε εμείς μόνο για το αποτέλεσμα και είναι κάτι που αν θέλουμε να πάμε ψηλά πρέπει να το βελτιώσουμε. Δεν φτάνει να έχεις καλούς παίκτες, καλή ομάδα, πρέπει να είσαι σκληρός σαν χαρακτήρας. πρέπει να γίνουμε σκληροί σαν χαρακτήρες, πρέπει να μάθουμε να κερδίζουμε και όταν δεν μπορούμε να παίξουμε όπως θέλουμε».

ΕΧΕΙ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Άρης χάνει ματς το οποίο έφερε στα μέτρα του αλλά δεν κατάφερε να διατηρήσει εκεί. Αυτοί οι χαμένοι βαθμοί (η στιγμή δεν είναι κατάλληλη για αναγωγές επί των εξωγενών σφαλμάτων που του ψαλίδισαν επιπλέον πόντους) είναι ακριβώς η απόσταση από την παρουσία του στο γκρουπ των πρώτων ομάδων με 32-34 βαθμούς στην κατάταξη.

 Τα συμπτώματα λοιπόν έχουν επανεμφανιστεί. Η διάγνωση είναι -προφανώς- σωστή και αυτό που λείπει είναι η θεραπεία. Ο Ουζουνίδης έδειξε ότι δεν αρέσκεται σε δικαιολογίες. Θα χρειαστεί βοήθεια για αυτό, είναι προφανές: Πρώτα απ' όλα πρέπει να υπάρξει από όλο τον οργανισμό το καθαρό μυαλό για να χαραχτεί και να ακολουθηθεί μια στρατηγική στην ολοκλήρωση του ρόστερ. Υπάρχουν ελλείψεις και πρέπει να καλυφθούν, υπάρχουν και βαρίδια και πρέπει να αποχωρήσουν.

 Το κλαμπ, κατόπιν, έχοντας τα βασικά, δηλαδή την πεποίθηση ότι έχει παίκτες με ποιότητα και ένα σχέδιο στο οποίο άπαντες (διοίκηση, τεχνική ηγεσία και παίκτες) συμφωνούν ότι είναι ο οδικός χάρτης προς την επιτυχία, θα κληθεί να απαιτήσει από τον εαυτό του τη βελτίωση, αγώνα με τον αγώνα, την αποτελεσματικότητα και όταν χρειάζεται τον κυνισμό που απλά θα του επιτρέψει να απαντά μερικές φορές στο «τί κάνατε;» ισοπεδωτικά μονολεκτικά: «Νικήσαμε».

Αξιολογώντας ως... ταυτοτική ανάγκη, την δημιουργία τέτοιου χαρακτήρα, προκειμένου όχι απλά να μπει - γιατί αυτό έχει συμβεί, αλλά τελικά και σε όχι μακρινό χρόνο να μείνει και να κυριαρχήσει στο γκρουπ των διεκδικητών του τίτλου ο Άρης, δεν θα επεκταθούμε σε καμία άλλη ανάλυση επί των κακώς κειμένων (εξαιρώντας ακόμη και τις πολλές και βασικές απουσίες) στην Τρίπολη. 

Κάθε αναφορά σε (π.χ. διπλή χαμένη από τη μικρή περιοχή στο 0-0) φάση, θα θολώσει ένα συμπέρασμα που κι άλλες φορές αναδείχθηκε, αλλά ποτέ δεν έμεινε γυμνό για να αντιμετωπιστεί ως απόλυτη προτεραιότητα.

Θέλετε ένα τεράστιο παράδειγμα; Στο 51' του περσινού τελικού, ο Κότσιρας αποβάλλεται, το σκορ είναι στο 0-0 και ο Άρης έχει μπροστά του 40 λεπτά αγώνα με παίκτη παραπάνω. Είκοσι λεπτά αργότερα, το σκορ παρέμενε 0-0 και ο Παναθηναϊκός είχε παίκτη παραπάνω (!) με τη γνωστή συνέχεια, αφού οι κιτρινόμαυροι έδωσαν τέτοιο δικαίωμα...

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΝΙΚΗΤΗΣ

Όποιος θέλει να είναι δίκαιος, πρέπει να αναγνωρίσει ότι αυτό στην Τρίπολη ήταν ένα ματς στο οποίο υπάρχει δίκαιος νικητής και μάλιστα σε παιχνίδι που θα μπορούσε -με τη νοοτροπία του έλληνα παράγοντα- να είναι ακόμη και κομβικό για το μέλλον της δουλειάς του. Ο Σάββας Παντελίδης κοουτσάρισε άψογα, έκανε όλες τις σωστές αλλαγές σε πρόσωπα, θέσεις, σχηματισμό, αλλά και στην τακτική στόχευση για να γυρίσει το ματς και το πέτυχε.

Και η στόχευση του Φρίντεκ στο πρώτο μέρος του έδωσε φάσεις και η είσοδος του Γιαμπλόνσκι ήταν κομβική αφού (εκτός του γκολ) αύξησε τις κερδισμένες κατοχές και συνέβαλε στην άμεση μεταφορά της μπάλας στην περιοχή του Άρη με στόχο τον Μακέντα. Και η τοποθέτηση του -παίκτη του ματς- Μπαρτόλο στο φτερό άνοιξε το πλάτος του δύσκολου γηπέδου της Τρίπολης και είχε άμεσο αποτέλεσμα και στο τέλος ο μετασχηματισμός σε 5-4-1 κλείδωσε το 2-1. 

Η «πιάτσα», όχι άδικα κατά την κρίση μας, λέει ότι οι τρεις καλύτεροι Έλληνες προπονητές είναι (αλφαβητικά) Δώνης, Ουζουνίδης, Παντελίδης και χθες στην Τρίπολη ο Παντελίδης «πήρε» το ματς γιατί ενώ η ομάδα του υστερούσε ποιοτικά αξιοποίησε τον τομέα στον οποίο πλεονεκτούσε: Είχε πιο πολλές εναλλακτικές επιλογές ταιριαστές σε ένα ματς φτιαγμένο για μονομαχίες. Οι παίκτες του ήταν εκτός από πιο δυνατοί σωματικά, πιο αποφασιστικοί πνευματικά και στο τέλος της ημέρας πιο εύστοχοι στις τελικές της προπάθειες.