Κανείς προπονητής δεν μπορεί μέσα σε δυόμισι προπονήσεις να αλλάξει τη φυσιογνωμία μιας ομάδας. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης είναι και σοβαρός σαν προσωπικότητα, για να το τολμήσει (ακόμη) και για να το υπαινιχθεί επειδή ο Άρης νίκησε τον Πανσερραϊκό, έχοντας ένα διαφορετικό σε (αυτο)διάθεση από το γκρουπ δεύτερο ημίχρονο και μία αλλαγή από όσες έκανε σφράγισε ένα δύσκολο αλλά πολύ σημαντικό τρίποντο.

Μια πιο προσεκτική παρατήρηση, πάντως, της εικόνας του Άρη μέσα από τις παρεμβάσεις του νέου προπονητή, φανερώνει πράγματα. Αν η ερώτηση είναι «τι διαφορετικό είδατε από τον Άρη στο πρώτο ματς με τον Ουζουνίδη στο τιμόνι», να οι απαντήσεις:

Η ομάδα της Θεσσαλονίκης πίεσε καλύτερα στο δεύτερο μέρος και το έκανε συνολικά. Δεν πίεσαν μόνο οι επιθετικοί, όλο το γκρουπ ανέβηκε αρκετά μέτρα, πολλές φορές η άμυνα βρέθηκε στη μεσαία γραμμή και οι άλλες δυο γραμμές είχαν, σε μικρότερο χώρο, καλύτερες πιθανότητες να ανακτήσουν κατοχή, μόλις χάλασαν αυτοματισμούς που εμφάνισαν οι φιλοξενούμενοι και τους έφεραν στο πρώτο κομμάτι του παιχνιδιού στο αμυντικό τρίτο των κιτρινόμαυρων με καλές προϋποθέσεις να εκδηλώσουν τελική προσπάθεια.

Ο Άρης επιτέθηκε με περισσότερους από όσους το έκανε μέχρι την Κυριακή. Σε ένα σύνολο 13 τελικών προσπαθειών, οι 9 από αυτές ήρθαν μέσα από την αντίπαλη περιοχή και μόνο μία από όλες τις προσπάθειες ήρθε από τον προφανή επιθετικό πυλώνα, το Λόρεν Μορόν. Τέλειωσε φάση με εξαιρετικό τρόπο πατώντας την περιοχή παίκτης από την «πίσω ζώνη» (Νταρίντα), πήραν ενέργειες στην πλάτη της άμυνας οι γουίνγκερς, δοκίμασαν ακόμη (μια φορά) και οι στόπερ σε στατικές μπάλες.

Κωδικός... false nine

Αυτά σε γενικές γραμμές. Ένας ταιριαστός τίτλος για ότι έκρινε το ματς και τελικά ήταν και το νέο στοιχείο, είναι «σκηνές από τα προσεχώς». Ότι ακολουθεί ως ανάλυση, οπτικοποιείται εξαιρετικά από ένα κομμάτι του βίντεο της «παρακάμερας» του allaboutaris.gr που έπιασε πολύ χαρακτηριστικές εικόνες. Δείτε (από το 07':30'' και ως το 08':46'') τις οδηγίες του Κόλα και του Ουζουνίδη πρώτα στον Άλβαρο Σαμόρα και κατόπιν στον Μανού Γκαρθία για την αλλαγή θέσεων και προσανατολισμού στο τελευταίο κομμάτι του ματς.

Ζητούμενο του Ουζουνίδη όπως τον γνωρίσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια είναι η επιθετικογενής νοοτροπία, η αναζήτηση του τρόπου να φτάσει η ομάδα του απέναντι στην αντίπαλη εστία με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Ο κωδικός είναι... «false nine» και έτσι ξεκλείδωσε μια άμυνα που είχε βρει τον τρόπο να ματσάρει την αρχική επιθετική του διάταξη.

Από το 67' μέχρι το 97' ο Άρης αλλάζει σταδιακά και το κάνει με έναν τρόπο δύσκολο να προβλέψει κανείς αν δεν ήταν από την αρχή προετοιμασμένος γι αυτό. Συνδυαστικά, πρώτα άλλαξε όλη η αριστερή πλευρά (με Χουάνκαρ και Σίστο) και μετά η δεξιά (με τη μετάθεση Μοντόγια και Σαβέριο και κατόπιν την είσοδο Φετφατζίδη στο «φτερό»). 

 Στο τέλος, στον άξονα με κλασικό «κόφτη» τον Ζουλ, ο Μανού Γκαρθία οπισθοχώρησε σαν 8άρι και πίσω από τον Μορόν, μπήκε ως «ψευτοεννιάρι» ο Σαμόρα.

 Ο Άρης ήθελε -και το πέτυχε - να ανοίξει τους εσωτερικούς κάθετους διαδρόμους στην άμυνα του Πανσερραϊκού όσο περισσότερο μπορούσε.

 Ο Μανού είχε ως επιλογές δυο επιθετικογενείς μπακ στο πλάι, βοήθεια από έναν στόπερ (συνήθως τον Φαμπιάνο) άρα με τον ίδιο, τέσσερις παίκτες στο όριο μεταξύ δευτέρου και τρίτου κομματιού του γηπέδου. Και στο τελευταίο τρίτο, έναν στράικερ με δυο εξτρέμ στο πλάτος και το «ψευτοεννιάρι» για κινήσεις όπου υπήρχε διάδρομος μεταξύ αμυνόμενων μπακ και στόπερ. Περισσότεροι δεν μπορούσε να υπάρχουν. Ο Άρης δικαιώθηκε με το γκολ του Σαμόρα.

Η νέα είσοδος που θα αυξήσει τις εναλλακτικές

Στα «προσεχώς» τώρα: Ο Ουζουνίδης είναι βέβαιο ότι περιμένει και θα αξιοποιήσει -μόλις είναι έτοιμος- τον Ρόμπιν Κουάισον, γιατί ο Σουηδός είναι αυτό ακριβώς και μάλιστα με υψηλές προδιαγραφές για τη θέση στην ελληνική λίγκα. Αν το τόλμησε με τον Σαμόρα, αυτονόητα θα το δούμε και με τον Κουάισον. Αλήθεια είναι μάλιστα οτι δεν υπάρχει ρόλος που κουμπώνει καλύτερα στα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου παίκτη.

 Μια τέτοια επιλογή σε αγώνες που θα απαιτηθεί, θα αφήνει και πιο πολλές επιλογές ελίγμών. Μόντσου και Σιφουέντες που ήταν απόντες, μαζί με τον Νταρίντα, στον άξονα (παρα)γεμίζουν τη δεξαμενή των επιλογών και αυτό αφήνει περιθώριο για κάτι επιπλέον απέναντι σε άμυνες που δεν σπάνε κάθετα. Τον Μανού Γκαρθία (αν και για όσο χρειαστεί) στα φτερά της επίθεσης, με την ικανότητα του να συγκλίνει με τη μπάλα. Ο Άρης, λογικά, θα αλλάξει πιο σύντομα από όσο περιμένουμε. 

Πρώτον γιατί (και ο ίδιος ο Ουζουνίδης είπε ότι) έχει αρκετούς παίκτες υψηλού ποδοσφαιρικού iq που θα μπορέσουν μέσα στη σεζόν να αλλάξουν τη φυσιογνωμία του γκρουπ.

 Δεύτερον γιατί το τέμπο στο παιχνίδι του θα γίνει πιο γρήγορο, πιο κοντά σε αυτό που μεσοεπιθετικά πολλοί παίκτες έχουν μάθει να επιδιώκουν.

 Τρίτον γιατί κάποια στιγμή στο επόμενο διάστημα θα γίνουν και παρεμβάσεις στο ρόστερ που θα υποδείξει ο προπονητής, δίνοντας πια στο δυναμικό μια μορφή κοντά σε αυτή που θα έχει κατά νου ως αντιπροσωπευτική της ομάδας που θέλει να δημιουργήσει.