Tην ώρα που Αμερική και Ευρώπη δίνουν δισεκατομμύρια για να αποκωδικοποιήσουν τα μυστικά του Σύμπαντος, μα κυρίως να βρουν ζωή εκτός του δικού μας πλανήτη (για ευνόητους λόγους μιας και τα... ψωμιά του τελειώνουν), υπάρχει ένα μέρος της Γης όπου δεν υπάρχει ζωή. Τουλάχιστον όσο μπορούν να το ξέρουν οι επιστήμονες.

Σύμφωνα με το History of Yesterday, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι σε μία γεωθερμική περιοχή της Γης, οι περιβαλλοντικές συνθήκες είναι τόσο σκληρές που δεν μπορούν να διατηρήσουν καμία μορφή ζωής, παρά τις προηγούμενες έρευνες που θα μπορούσαν να υποδείξουν το αντίθετο. 

Η μελέτη θα μπορούσε να είναι σχετική για τον προσδιορισμό των περιοριστικών συνθηκών ζωής ακόμη και όπου υπάρχει υγρό νερό. Είναι ένα από τα πιο σκληρά περιβάλλοντα στη Γη, καθώς η γεωθερμική περιοχή Dallol είναι μία εξαιρετικά ζεστή, αλμυρή και όξινη περιοχή. 

Οι λίμνες εκτείνονται κατά μήκος ενός ηφαιστειακού κρατήρα που βρίσκεται στο Depression Danakil στην Αιθιοπία, όπου οι θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια της ημέρας ξεπερνούν τους 45 βαθμούς Κελσίου ακόμη και το χειμώνα. Ορισμένες από τις δεξαμενές αλατιού υπεροξέων έχουν εξαιρετικά αρνητικές τιμές pH. Μετά από μια σειρά δοκιμών, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχει ζωή στις λίμνες, ούτε καν μικροοργανισμοί. 

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Nature Ecology & Evolution.

Κάποιοι διαφωνούν

Αντίθετα, στις περιοχές της ερήμου και στα αλμυρά φαράγγια γύρω από τη γεωθερμική περιοχή, υπάρχει ζωή με τη μορφή μιας ποικιλίας πρωτόγονων μικροοργανισμών προς τους οποίους το αλατούχο περιβάλλον είναι φιλικό. 

Ο άνεμος και οι επισκέπτες μεταδίδουν μια μεγάλη ποικιλία μικροβίων στις λίμνες και τις λίμνες του Danakil Depression, αλλά εκείνο παραμένει άψυχο, λένε οι επιστήμονες, οι οποίοι κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα μετά από διάφορους τύπους δοκιμών.

Για τον εντοπισμό πιθανών μικροοργανισμών, χρησιμοποιήθηκαν μικροβιακές καλλιέργειες, κυτταρομετρία για την ανίχνευση μεμονωμένων κυττάρων, χημική ανάλυση αλατούχου νερού, καθώς και ηλεκτρονική μικροσκοπία σε συνδυασμό με φασματοσκοπία ακτίνων Χ. 

Οι δοκιμές τούς επέτρεψαν να διαφοροποιήσουν τα γνήσια μικροβιακά κύτταρα και τα πλούσια σε πυρίτιο σωματίδια ορυκτών που θα μπορούσαν να τα μιμηθούν, καθώς τα τελευταία θα μπορούσαν να «ερμηνευθούν ως απολιθωμένα κύτταρα, ενώ στην πραγματικότητα σχηματίζονται αυθόρμητα σε αλατούχο διάλυμα, ακόμη και απουσία οποιασδήποτε μορφής ζωής», είπε ο ερευνητής López García.

Οι ερευνητές έχουν συνήθως χρησιμοποιήσει στοιχεία για ζωή σε ακραία περιβάλλοντα στη Γη ως σημείο αναφοράς για να εντοπίσουν παρόμοιες περιβαλλοντικές συνθήκες που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη ζωή σε πλανήτες εντός ή πέρα ​​από το ηλιακό μας σύστημα. 

Αλλά οι ερευνητές προειδοποιούν ότι σε αυτή την περίπτωση, όπου έχουμε ένα ακραίο περιβάλλον που θα μπορούσε να είναι μόνο φαινομενικά δυσμενές για τη ζωή, δεδομένου ότι υπάρχει υγρό νερό ή όπου βρίσκουμε κάτι που μοιάζει με κύτταρα ή κάτι βιολογικό, αυτός ο τρόπος να προχωρήσουμε κατ' αναλογία δεν είναι σωστός. «Η μελέτη μας δείχνει ότι υπάρχουν μέρη στη Γη όπως αυτές οι λεκάνες Dallol που είναι αποστειρωμένα παρά την παρουσία υγρού νερού», είπε ο συγγραφέας της μελέτης, εξηγώντας ότι η ζωή δεν είναι δυνατή σε αυτές τις λεκάνες, καθώς υπάρχουν χημικά εμπόδια όπως τα χαοτροπικά άλατα μαγνησίου. που συμβάλλουν στην αποσύνθεση του υδρογόνου. 

Ο συνδυασμός τους με το αλμυρό, όξινο και ζεστό περιβάλλον κάνει τη ζωή αφόρητη. «Δεν περιμένουμε να ανακαλύψουμε σε άλλους πλανήτες μορφές ζωής που επιβιώνουν σε παρόμοια περιβάλλοντα, ή τουλάχιστον όχι εάν έχουμε να κάνουμε με βιοχημεία παρόμοια με την επίγεια», κατέληξε ο López García.