Αύγουστος ο Πενταφάς και Συκολόγος, ο Καλός και Τραπεζοφόρος, στην ελληνική παράδοση συγκαταλέγεται στους μήνες της καρποφορίας και της ευδαίμονος ζωής. Στη σύγχρονη ετήσια περιοδικότητά μας, ο Αύγουστος ταυτίζεται με τις διακοπές εργασίας, υπάρχει δεν υπάρχει, την επιβεβλημένη και αμειβόμενη ραστώνη και στη χώρα μας με το «ελληνικό καλοκαίρι», έννοια μοναδική που δύσκολα καταφέρνεις να την ορίσεις αλλά και να την περιορίσεις.

Ο Αύγουστος είναι ο μήνας που κατά τον Ουμπέρτο Εκο δεν υπάρχουν ειδήσεις γιατί πρωταγωνιστεί αυτοπροσώπως η Ζωή. Εξαιτίας των φετινών θερινών εκλογών, ο ελληνικός Αύγουστος παράγει ειδήσεις απευθείας προερχόμενες από την αδιάλειπτη λειτουργία της Βουλής.

Με το ένα μάτι λοιπόν στις αποχρώσεις του μπλε των ελληνικών θαλασσών και το άλλο στις πρώτες κινήσεις της καινούργιας κυβέρνησης, προσπαθώ να μετρήσω το αποτύπωμα των πολιτικών παρεμβάσεων στις παράκεντρες γωνιές αυτής της ευλογημένης χώρας, που τις θυμόμαστε και τις επισκεπτόμαστε κάθε Αύγουστο, για να τις αφήσουμε στη φροντίδα των λίγων κατοίκων τους τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου. 

Έτσι κι αλλιώς, ο Ιούλιος και ο Αύγουστος είναι οι μόνοι μήνες που η ελληνική εστίαση των ειδήσεων μετατοπίζεται από το τετράγωνο του Κολωνακίου. Η δυνατότητα να χαρείς τις αμέτρητες παραλίες, τα λιαστά χταπόδια και τις εκδοχές της ρακής υποβαθμίζουν κάθε είδηση μείωσης του ΕΝΦΙΑ και αύξησης των δόσεων στα ασφαλιστικά Ταμεία.

Ο Αύγουστος, όπως κάθε χρόνο, θα τελειώσει και θα παραχωρήσει τη θέση του στο φθινόπωρο της συλλογικής και ατομικής μας καθημερινότητας. Και τότε θα μετρήσουμε αν η πολιτική παραγωγικότητα του καλοκαιριού έβαλε τις βάσεις για κάτι περισσότερο ελπιδοφόρο ή υπήρξε μια ακόμα επανάληψη μιας άγονης εναλλαγής προσώπων, κομματικά ιδιοτελών αλλαγών και ήσσονος σημασίας νομοθετικών παρεμβάσεων. 

Γιατί, ανεξαρτήτως των αντιλήψεών μας για το άσυλο, δεν είναι αυτό το μείζον θέμα των ελληνικών Πανεπιστημίων. Ανεξαρτήτως των αναγκών μας για μειώσεις φορολογικών συντελεστών, δεν είναι οι σημειακές παρεμβάσεις που μπορούν να ανατρέψουν τα δεδομένα της απαράδεκτης πολυνομίας. 

Και παρά τις δεσμεύσεις για τις εμβληματικές επενδύσεις, δεν είναι εθνικός στρατηγικός σχεδιασμός ο διαγκωνισμός σημερινής και προηγούμενης κυβέρνησης για το ποιος προχωρά γρηγορότερα τους φακέλους δύο ή τριών έργων. Ανεξαρτήτως της σημασίας της ΔΕΘ για τη Θεσσαλονίκη, δεν αρκεί αυτή η ελάχιστη αναφορά στις προγραμματικές δηλώσεις για τη δεύτερη σε μέγεθος πόλη που έχει ανάγκη μεγάλης κλίμακας ανασχεδιασμού. 

Και βέβαια λίγες εξαγγελίες αγγίζουν τη συνοριακή Ελλάδα που αντέχει με ένα παιδί στους Αρκιούς να κρατάει ζωντανή την οριογραμμή του πελάγους. Ωστόσο ο Αύγουστος δεν έχει ακόμα τελειώσει και είναι πράγματι νωρίς να κρίνουμε και να επικρίνουμε. Ας μείνουμε προς το παρόν με τα λόγια του ποιητή του Αιγαίου ««Μπροστά στη ράχη της Σέριφος, όταν ανεβαίνει ο ήλιος, τα πυροβόλα όλων των μεγάλων κοσμοθεωριών παθαίνουν αφλογιστία». Καλή συνέχεια στις διακοπές μας!

Η ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΣ ΤΗΛΟΣ

Αφηγούμενη σε έναν αγαπημένο επιστήμονα της σύγχρονης ξενιτιάς την πρόσφατη επίσκεψή μου στα μικρά Δωδεκάνησα, με ρώτησε πόσες ανεμογεννήτριες συνάντησα. 

Θυμήθηκα, μεταξύ των ελαχίστων, την εγκατάσταση της Τήλου. Αυτού του μικρού νησιού που αποδεικνύει ότι λίγοι και αποφασισμένοι μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Το πρόγραμμα “TILOS” που διακρίθηκε σε ευρωπαϊκή κλίμακα έχει στόχο τη μέγιστη κάλυψη των ηλεκτρικών αναγκών του νησιού από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. 

Με πρότυπο υβριδικό σταθμό παραγωγής και αποθήκευσης ενέργειας. Με μεσαίας κλίμακας ανεμογεννήτρια, μικρής κλίμακας φωτοβολταϊκό πάρκο, σύστημα αποθήκευσης ενέργειας συσσωρευτών και «έξυπνους» μετρητές. Για να ανατραπεί η πρωτόγονη, κοστοβόρα και ενεργοβόρα πρακτική ηλεκτροδότησης του νησιού μέσω υποβρύχιας διασύνδεσης με την Κω όπου λειτουργεί πετρελαϊκός σταθμός.

ΚΑΘΑΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ

Σε έρευνα που πραγματοποίησε η WWF Ελλάς αποτυπώνεται η προσδοκία της πλειοψηφίας των κατοίκων δεκαπέντε νησιών του Αιγαίου για ενεργειακή αυτονομία, κατά το πρότυπο της Τήλου, και η απόρριψη της λύσης του πετρελαίου. Νησιά της ίδιας περίπου έκτασης και δυναμικού ΑΠΕ, αποδέχονται στροφή στην καθαρή ενέργεια. 

Από την Αμοργό, τη Μήλο, την Αστυπάλαια, τη Νίσυρο μέχρι το Καστελόριζο αλλά και τη Σκύρο και την Ικαρία οι νησιώτες αναζητούν μιαν άλλη ποιότητα ζωής αποδεικνύοντας πολλές φορές ότι είναι περισσότερο έτοιμοι να την διεκδικήσουν, από όσο θέλουμε να πιστεύουμε στα οικοδομικά τετράγωνα των πολιτικών αποφάσεων της Αττικής.

Σύμφωνα με την έρευνα το 73,7% των κατοίκων την νησιών προτιμά την ηλεκτροδότηση από υβριδικό σύστημα ΑΠΕ και μόλις το 11,8% επιλέγει τη λύση του πετρελαϊκού σταθμού. Με ανάλογο τρόπο εκφράζονται και οι κάτοικοι της Ρόδου που έχει άλλης κλίμακας ανάγκες και όπου λειτουργεί πετρελαϊκός σταθμός.

ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ

Και μιας και αναφέρθηκα στη Ρόδο, δεν μπορώ, δυστυχώς, να αποφύγω την καταγραφή της αλγεινής εντύπωσης που προκαλεί η εικόνα μιας ατελείωτης και αναιδούς λαϊκής αγοράς πλίνθων και κεράμων που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της μοναδικής παλιάς μεσαιωνικής πόλης. 

Καταστήματα με σουβενίρ της δεκαετίας του 80, περικεφαλαίες και χιτώνες, μαϊμούδες ρούχα κρεμασμένα και εκτεθειμένα στους δρόμους, ακαλαίσθητες και παράνομες ταμπέλες παντού, κράχτες έξω από καφέ και εστιατόρια- αδιανόητα πολλοί και απαράδεκτα ενοχλητικοί στους περαστικούς. Δεν μπορώ να καταλάβω ποιον αναπτυξιακό τουριστικό σχεδιασμό μπορεί να εξυπηρετεί αυτή η κατάσταση του εμπορικού αχταρμά και της περιφρόνησης των νόμων. Κρίμα! Γιατί πρόκειται για μοναδικής ομορφιάς νησί!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 11 Αυγούστου 2019