Τα καλλιγραφένια στρωσίδια βγήκαν από τα μπαούλα, απλώθηκαν σαν «νύφες» στα μπαλκόνια των σπιτιών, ενώ οι αργαλειοί πήραν και πάλι μπρος για να υποδεχτούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους επίσημους καλεσμένους. Για ένα διήμερο, η τέχνη της υφαντικής ξεδίπλωσε όλη την ομορφιά της στο Παλαιοχώρι και την Ουρανούπολη της Χαλκιδικής αφήνοντας άφωνους τους Σουηδούς πανεπιστημιακούς που έκαναν το μακρινό ταξίδι από τη σχολή Τεχνών, Χειροτεχνίας και Σχεδιασμού, KONSTAFCK της Στοκχόλμης και του Σουηδικού Ινστιτούτου Αθηνών.

Οι γυναίκες, άλλωστε, από το Παλαιοχώρι είναι γνωστές υφάντρες με την τέχνη να περνά από γενιά σε γενιά παραμένοντας αναλλοίωτη μέχρι και σήμερα. Τα γεωμετρικά σχέδια αλλά και τα πολύχρωμα τριαντάφυλλα, η κύρια διακόσμηση στα ξακουστά καλλιγραφένια, «μάγεψαν» τους Σουηδούς που …έπλεξαν το εγκώμιο της υφαντικής τέχνης.

Οι πανεπιστημιακοί από τη Σουηδία βρέθηκαν στον δήμο Αριστοτέλη είδαν, θαύμασαν, έπιασαν στα χέρια τους τα χειροποίητα στρωσίδια και χαλιά, που αποτελούσαν μέρος της προίκας των γυναικών. Με μεγάλη προσοχή τα ψηλάφησαν για να διαπιστώσουν το μεράκι και την έμπνευση που έβαλαν οι τεχνίτριες της βόρειας Χαλκιδικής για την κατασκευή τους.

Περισσότερα από 45 διαφορετικά σχέδια προερχόμενα από τον 19ο αιώνα έως και τη δεκαετία του ’80 έχουν καταφέρει να διασωθούν και αυτό το διάστημα βρίσκονται στη συλλογή του Ιερού Ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών Παλαιοχωρίου, μετά από δωρεές γυναικών και των οικογενειών τους.

Τα γεωμετρικά σχέδια που δημιουργήθηκαν είναι πανομοιότυπα και συμμετρικά, ενώ αντίθετα οι τριανταφυλλιές επέτρεπαν σε κάθε υφάντρα να βάλει την αισθητική και το αρχέτυπο που κουβαλάει, να προσθέσει το δικό της στίγμα, γεγονός που έκανε το καθένα ξεχωριστό, όπως δήλωσε στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ – ΜΠΕ «Πρακτορείο 104,9Fm» η Φωτεινή Μιχαλέου, αντιπρόσωπος του Ιερού Ναού.

Επιθυμία των γυναικών της περιοχής είναι να διασωθεί η παράδοση και παράλληλα η υφαντική τέχνη να προσαρμοστεί στις σημερινές συνθήκες. Με αυτό τον σκοπό έγινε και η συνεργασία με τους πανεπιστημιακούς της Στοκχόλμης, ενώ σε δεύτερο χρόνο θα υπάρξει και συνέχεια, με νέες συναντήσεις μεταξύ των δύο πλευρών και ανταλλαγή φοιτητών.

«Θέλουμε η υφαντική εκείνης της εποχής να μεταφερθεί στο σήμερα. Να βρούμε λύσεις, να βγουν από τα μπαούλα τα καλλιγραφένια και παράλληλα να χτίσουμε μια νέα παραγωγή, προσαρμόζοντας την παράδοση στις συνθήκες της σημερινής ζωής», πρόσθεσε η κ.Μιχαλέου, τονίζοντας πως γίνονται προσπάθειες για συμμετοχή σε προγράμματα ώστε να διασωθεί η τέχνη, η παράδοση και η μεγάλη κληρονομιά του τόπου της Χαλκιδικής.