Για να μην χαϊδεύουμε τα αφτιά μας, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Και δεν αναφέρομαι σε μερικές βδομάδες ή σε δυο- τρεις μήνες, αλλά μέχρι το τέλος της επόμενης άνοιξης, οπότε και θα έχει- σύμφωνα με όλους τους προγραμματισμούς- ξεκινήσει και προχωρήσει σε ικανοποιητικό βαθμό ο εμβολιασμός επιτρέποντας την ανθρωπότητα να περιορίσει δραματικά τον κορονοϊό.

Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια.

Μέχρι τότε, θα ακούμε για κρούσματα, για διασωληνωμένους, για θανάτους.

Θα μαθαίνουμε για δικούς μας ανθρώπους που βρέθηκαν θετικοί, που νόσησαν και το ξεπέρασαν ή που έχασαν την μάχη.

Θα διαβάζουμε τις δραματικές ιστορίες της… διπλανής πόρτας για γιατρούς και νοσηλευτές που κόλλησαν από ασθενείς τους στην προσπάθειά τους να τους σώσουν, για ανθρώπους που πέθαναν μόνοι τους ύστερα από βδομάδες νοσηλείας στη διάρκεια των οποίων δεν μπορούσαν ούτε να δουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, για άλλους που έφυγαν μόνοι χωρίς να έχουν έναν να τους σφίξει το χέρι.

Θα ακούμε για τις τύψεις νέων που νιώθουν υπεύθυνοι για τον θάνατο των γονέων ή των παππούδων τους επειδή τους κόλλησαν τον ιό τον οποίο κουβάλησαν από ένα… πάρτι.

Ας το πάρουμε απόφαση. Με τα σημερινά δεδομένα- ανυπαρξία εμβολίου και όχι απόλυτα αποτελεσματική νοσηλεία- δύο είναι οι δυνατότητες που έχουμε μπροστά μας:

Είτε η πλήρης απομόνωση με ένα νέο lockdown που θα πρέπει να διατηρηθεί μέσες- άκρες για οκτώ μήνες, είτε η πιστή εφαρμογή των μέσων προστασίας που έχουμε και η επιβολή κανόνων που περιορίζουν τον συγχρωτισμό και την εύκολη μετάδοση του ιού.

Στην πρώτη περίπτωση, σωζόμαστε από τον ιό και πεθαίνουμε από οικονομική ανέχεια, καθώς διαλύεται η κοινωνία και δεν υπάρχουν εισοδήματα, αγαθά και υπηρεσίες. Όσοι υποστηρίζουν την επιλογή καθολικού lockdown, θα πρέπει να αναλογιστούν τις επιπτώσεις που θα έχει στην κοινωνία η εργασιακή απραξία και η οικονομική καταστροφή. Εν πάση περιπτώσει αυτοί, μπορούν να επιβάλλουν την απομόνωση στους εαυτούς τους, παραμένοντας κλεισμένοι στο σπίτι τους. Ουδείς τους παρεμποδίζει.

Η δεύτερη επιλογή, καθίσταται πλέον αναγκαστική- ουσιαστικά είναι μονόδρομος- για την χώρα μας και όλον τον κόσμο.

Ας την ακολουθήσουμε χωρίς μεμψιμοιρίες και ναι μεν αλλά…

* Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 25 Οκτωβρίου 2020