«Όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε…», τραγουδούν οι παίκτες, οι προπονητές και όλοι οι άνθρωποι που συμμετείχαν στον θρίαμβο της ανδρικής ομάδας χάντμπολ της Πυλαίας στην Κοζάνη. Μια παρέα κατά βάση ερασιτεχνών αθλητών κατάφερε να υποτάξει τους επαγγελματίες του ΠΑΟΚ στον ημιτελικό και της ΑΕΚ στον τελικό, αποδεικνύοντας ότι στον αθλητισμό μετράνε πρωτίστως η ψυχή και η καρδιά και δευτερευόντως τα μπάτζετ.

Είναι εκπληκτικό, μάλιστα, εάν σκεφτεί κανείς ότι αυτή η ομάδα δημιουργήθηκε πριν μια δεκαπενταετία από μία παρέα παιδιών σε σχολείο της περιοχής, που έπαιζε χάντμπολ, συμμετείχε μετά από μια επταετία στα εθνικά πρωταθλήματα και μετά από άλλα τόσα χρόνια βρέθηκε στην κορυφή της Ελλάδας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά όπως φέτος έτσι και τη χρονιά που ακολουθεί η Πυλαία θα είναι παρούσα στα ευρωπαϊκά σαλόνια σε πείσμα των καιρών, που θέλει πολλούς συλλόγους να μην συμμετέχουν σε εκτός συνόρων διοργανώσεις λόγω οικονομικών δυσκολιών.

Η «ΜτΚ» και το makthes.gr μίλησαν με κάποιους από τους πρωταγωνιστές της μεγάλης αυτής επιτυχίας όχι μόνο του αθλήματος του χάντμπολ αλλά και εν γένει του ελληνικού αθλητισμού, που ο κάθε ένας έβαλε το δικό του λιθαράκι για την επίτευξή της.

Αλατσατιανός: «Είχαμε άγνοια κινδύνου»

Ο αρχηγός της ομάδας, Γιάννης Αλατσατιανός, αποτελεί ένα από τα «ιδρυτικά» μέλη, καθώς βρίσκεται από την αρχή στην ομάδα. «Είμαι μεταξύ εκείνων των παιδιών που ήμασταν μαζί στο σχολείο. Ξεκινήσαμε στη Β’ δημοτικού πριν αρκετά χρόνια, ενώ το 2014 δημιουργήθηκε η ανδρική ομάδα. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως εκείνη η παρέα, που είχαμε δημιουργήσει τότε, θα έφτανε στο σημείο να στεφθεί κυπελλούχος Ελλάδας. Μέχρι πρόσφατα, όποια επιτυχία και εάν είχαμε πανηγυρίσει ήταν στα ηλικιακά πρωταθλήματα, όπου υπολογίζαμε ότι ήταν μέσα στις δυνατότητές μας».

Αναφερθείς στο ονειρικό διήμερο που έζησαν ο ίδιος και οι συμπαίκτες του στην Κοζάνη πριν λίγες ημέρες, λέει: «Ήταν κάτι πολύ ξαφνικό και συνάμα ευχάριστο σε όλους. Για εμάς το ματς με τον ΠΑΟΚ ήταν ο μεγάλος στόχος, ένα παιχνίδι για το οποίο προετοιμαζόμασταν περίπου ένα μήνα. Αφού ξεπεράσαμε το εμπόδιο του ΠΑΟΚ και ο πρώτος στόχος είχε επιτευχθεί δεν φανταζόμασταν ότι μπορούσαμε να κερδίσουμε και την ΑΕΚ στον τελικό. Η πρώτη σκέψη για την κατάκτηση της κούπας ήρθε περίπου στο 40ό-45ο λεπτό του τελικού, όπου ήμασταν πάνω με 1-2 γκολ και σκέφτηκα ότι το όνειρο μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Δεν νομίζω ότι μας υποτίμησε ο αντίπαλος, γιατί υπήρχε ανταγωνισμός από το πρώτο λεπτό. Έβλεπες, όμως, ότι οι παίκτες της ΑΕΚ ήταν νευρικοί. Θεωρώ ότι απλά ο τίτλος του φαβορί που είχαν τους άγχωσε, ενώ εμείς είχαμε άγνοια κινδύνου».

Παπαγεωργίου: «Είμαστε μια παρέα εντός και εκτός γηπέδου»

Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου, όπως και ο Γιάννης Αλατσατιανός, είναι από τους αθλητές που προέρχονται από τα «σπλάχνα» της ομάδας. «Είμαστε 4-5 παιδιά που είμαστε μαζί από την Α’ Γυμνασίου μέχρι σήμερα. Πιστεύω ότι αυτό ήταν το νούμερο ένα κλειδί για την επιτυχία: Αρχικά ξεκινήσαμε ως μία παρέα -εγώ προσωπικά πήγα όχι για να παίξω χάντμπολ, αλλά για την παρέα- και αυτό είναι ένα στοιχείο που έχουμε διατηρήσει αναλλοίωτο μέχρι σήμερα. Παρότι κάποιοι παίκτες έφυγαν και ήρθαν κάποιοι άλλοι, όλοι οι νέοι μπαίνουν αμέσως στην παρέα. Είμαστε τόσο δεμένοι που κάνουμε παρέα και εκτός γηπέδου», σχολιάζει.

Ο ίδιος σπουδάζει πολιτικός μηχανικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αλλά οι πολύωρες προπονήσεις δεν του αφήνουν πολύ χρόνο να ασχοληθεί με τις σπουδές του. «Λόγω των πολλών ωρών προπονήσεων δεν έχω ολοκληρώσει τις σπουδές μου, αν και είμαι στο έκτο έτος. Θα ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το χάντμπολ, αλλά στην Ελλάδα δεν μπορείς ως επί το πλείστον να ζεις μόνο από αυτό. Θα ήθελα να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ».

Μπαμπατζανίδης: «Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα»

Ο MVP του τελικού και τερματοφύλακας της Πυλαίας, Δημήτρης Μπαμπατζανίδης, είδε μέσα σε ένα διήμερο να νικάει τις δύο πρώην ομάδες του, με τον ίδιο μάλιστα να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Αρχικά, τον ΠΑΟΚ από τα τμήματα υποδομής του οποίου ξεκίνησε και εν συνεχεία την ΑΕΚ, στην οποία ανήκει την τελευταία διετία και στην οποία δεν πήρε τις ευκαιρίες που άξιζε.

«Το συναίσθημα είναι ακόμα και σήμερα μαγικό. Δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Σκέφτομαι τι έγινε και προσπαθώ να καταλάβω εάν είναι αλήθεια», λέει και αναφέρεται στη δική του απόδοση:

«Το μόνο που σκεφτόμουν είναι πώς θα σώσω το επόμενο σουτ. Δεν σκεφτόμουν ότι μπορεί να πάρω εγώ τον τίτλο του MVP. Αυτή η σκέψη μού ήρθε μετά τον τελικό. Είναι περίεργο το συναίσθημα και ευχαριστώ τους συμπαίκτες μου. Αφιερώνω το κύπελλο και τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη στην οικογένειά μου και τη γιαγιά μου».

Αμπατζίδης: «Η προσοχή στις ακαδημίες μας»

Ο έφορος των ομάδων ανδρών και γυναικών, Γιάννης Αμπατζίδης, στέκεται στη σημασία των ακαδημιών, που μπορούν να κάνουν μια ομάδα μεγάλα. «Για την Πυλαία είναι πολύ σημαντικές οι υποδομές της. Ξεκίνησε ως ομάδα με τις ακαδημίες της, οι οποίες την περίοδο της πανδημίας παραμελήθηκαν και ο πρώτος στόχος ήταν, σε συνεργασία με τον Μιχάλη τον Αντωνιάδη, να βρούμε δύο νέους, ελπιδοφόρους προπονητές με όρεξη, μεράκι και κέφι, να οργανώσουμε τις υποδομές μας και να ξαναγεμίσουν οι ακαδημίες μας παιδιά. Οι μικρές ομάδες δεν επιβιώνουν εάν δεν προσέξουν τις υποδομές τους».

Επιπλέον, θίγει το θέμα της έλλειψης έδρας στον δήμο: «Υπάρχει μόνο ένα γήπεδο, αυτό στο 2ο ΓΕΛ Πυλαίας, όπου οι ακαδημίες μας προπονούνται. Μέχρι πέρσι είχαμε και το ΔΑΚ Πυλαίας, το οποίο έκλεισε για ανακαίνιση και εάν δεν είναι έτοιμο μέχρι τα τέλη Αυγούστου, τότε θα έχουμε πρόβλημα».

Μπαμπαράτσας: «Προμελέτη για τη δημιουργία του ‘σπιτιού του χάντμπολ’ στην Πυλαία»

Ο πρόεδρος του συλλόγου και αντιδήμαρχος τεχνικών υπηρεσιών του δήμου Πυλαίας, Γιώργος Μαπαμπαράτσας, αναφέρθηκε στις βάσεις της ομάδας και την εξέλιξή της: «Η ομάδα δημιουργήθηκε μέσα από το 2ο Γυμνάσιο-Λύκειο της περιοχής μας. Ξεκίνησε ως σχολική ομάδα, που συμμετείχε στο σχολικό πρωτάθλημα και γρήγορα η μία επιτυχία διαδέχτηκε την άλλη. Όλα αυτά έγιναν το 2007, ενώ το 2014 η ομάδα έλαβε μέρος για πρώτα φορά στα εθνικά πρωταθλήματα».

Σχετικά με τη συνδρομή του δήμου Πυλαίας, λέει: «Ο δήμος βοηθάει όσο μπορεί, όπως κάνει και με τα περισσότερα σωματεία ανάλογα με την κατηγορία στην οποία αγωνίζονται. Το αρνητικό για την περιοχή μας είναι ότι δεν υπάρχουν γήπεδα χάντμπολ και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για τον σύλλογο. Σκεφτείτε να είχαμε την έδρα μας στην Πυλαία, πόσα παιδιά θα υπήρχαν στις υποδομές. Η ανδρική και η γυναικεία ομάδα χρησιμοποιεί το ‘σπίτι του χάντμπολ’ στη Μίκρα, ενώ οι υποδομές μας κάνουν προπονήσεις σε ένα σχολείο της περιοχής μας, όπου το γήπεδο είναι πολύ μικρών διαστάσεων.

Ακόμα, όμως, και υπό αυτές τις συνθήκες είμαστε ο μόνος δήμος που έχει τρεις ομάδες στην Α1 (σ.σ. ανδρική και γυναικεία της Πυλαίας και η γυναικεία ομάδα του Πανοράματος). Είμαστε ένας χαντμπολικός δήμος! Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, κάτι προσπαθούμε να κάνουμε. Έχει γίνει ήδη μια προμελέτη για να δημιουργήσουμε ένα σπίτι του χάντμπολ στην Πυλαία. Με την ιδιότητά μου ως αντιδήμαρχος τεχνικών υπηρεσιών ψάχνω ένα πρόγραμμα για να εντάξω το έργο και να προχωρήσει. Αλλά θέλει ακόμα δουλειά».

Επίσης, δεν παραλείπει να ευχαριστήσει και τους τρεις βασικούς χορηγούς της ομάδας, των οποίων η συμβολή είναι πολύτιμη: «Θέλω να ευχαριστήσω τον Αντώνη Τσαλόπουλο, ο οποίος είναι προσωπικός μου φίλος, τον Κώστα Αμοιρίδη και τον Σάκη Χρυσόπουλο, οι οποίοι είχαν πολύτιμη συμβολή στη φετινή πορεία της ομάδας».

Τέλος, η Πυλαία είναι μια ομάδα που βασίζεται στις ακαδημίες της, με τον πρόεδρο να κάνει λόγο για τη συνδρομή, που πρέπει να έχει η πολιτεία: «Θέλουμε η πολιτεία να βοηθήσει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, όπως έκανε πέρυσι για πρώτη φορά στην ιστορία. Δεν μας άρεσε που σύμφωνα με το νέο αθλητικό νόμο, που ισχύει από 1η Ιανουαρίου του 2022, δίνεται το ελεύθερο σε έναν παίκτη, όταν συμπληρώσει το 19ο έτος, να πάει όπου θέλει. Έτσι, καταστρέφονται οι μικρές ομάδες και όλα αυτά λειτουργούν εις βάρος των υποδομών».

Ανανιάδης: «Να μη γίνουμε ένα πυροτέχνημα»

Ο «αρχιτέκτονας» της επιτυχίας, ο προπονητής Μπάμπης Ανανιάδης, δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα την μεγάλη αυτή επιτυχία. «Δεν έχουμε ηρεμήσει ακόμα. Προσπαθούμε να το συνειδητοποιήσουμε. Δεχόμαστε από παντού συγχαρητήρια, από αθλητές, ομάδες, φιλάθλους, που μέχρι χθες δεν μας ήξεραν. Δεχτήκαμε συγχαρητήρια ακόμα και από αντίπαλες ομάδες, γεγονός που δείχνει το σεβασμό, την προσπάθεια και την έκταση της επιτυχίας μας. Κάναμε την Ελλάδα να μιλάει για εμάς, να ξέρουν τα ονοματεπώνυμα των πρωταγωνιστών. Δώσαμε πνοή στις υπόλοιπες ερασιτεχνικές και ‘μικρές’ ομάδες να πιστέψουν ότι μπορούν με δουλειά και αφοσίωση να πετύχουν τους στόχους τους», σχολιάζει.

Για το αν αυτή η επιτυχία δημιουργεί πίεση για το επόμενο βήμα, λέει: «Μας προβληματίζει, δεν μας αγχώνει. Υπάρχουν και καλά και κακά παράδειγμα από τον αθλητισμό. Έχουμε δει άλλες ομάδες να φτάνουν στην επιτυχία και στη συνέχεια να διαλύονται. Δεν θέλουμε να είμαστε ένα πυροτέχνημα. Θέλουμε κάθε χρόνο να υπάρχει βελτίωση. Να σταθεροποιηθούμε στο πρωτάθλημα μέσα στις έξι πρώτες ομάδες. Αναμφισβήτητα, το μυαλό μας είναι στην επόμενη ημέρα και πώς θα εκμεταλλευτούμε αυτήν την επιτυχία. Νομίζω ότι πρωτίστως το βάρος πρέπει να πέσει στις ακαδημίες. Μας ενδιαφέρει πολύ η ανάπτυξη».

Τέλος, σε ερώτηση για το αν αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία για τον ίδιο, απαντάει: «Παρότι έχω κατακτήσει και πρωταθλήματα και κύπελλα ως παίκτης, αυτό το κύπελλο είναι διαφορετικό. Εκεί έμπαινε το ‘εγώ,’ ήταν προσωπική η επιτυχία. Τώρα ουσιαστικά νιώθω την επιτυχία όλων. Κακά τα ψέματα, η επιτυχία αναγνωρίζεται στους πρωταγωνιστές και οι προπονητές χρεώνονται συνήθως τις αποτυχίες. Καλό είναι να χαρώ και για τους 18 αθλητές μου».