Δεκάδες και πολλά τα προβλήματα της δυτικής πλευράς της πόλης, μιας περιοχής με προοπτικές, με νέο κόσμο σε ηλικία, με ανθρώπους της βιοπάλης και που δυστυχώς, έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη της, παρά τις υποσχέσεις που διαχρονικά δίνονται, με αποτέλεσμα η… ζυγαριά να γέρνει πάντα υπέρ της ανατολικής Θεσσαλονίκης, εκεί όπου δίνεται έμφαση εδώ και πολλές δεκαετίες.

Προβλήματα που άπτονται με την ποιότητα ζωής, την απουσία υποδομών, την απουσία μεγάλων επιχειρήσεων, την έλλειψη καλής αστικής συγκοινωνίας, απουσία χώρων πρασίνων και πάρκων και γενικότερα την καθημερινότητα των κατοίκων που επέλεξαν να ζήσουν, να δραστηριοποιηθούν και τα μεγαλώσουν τα παιδιά τους σε κάποιο δήμο της δυτικής Θεσσαλονίκης.

Οι περιοχές της δυτικής πλευράς της πόλης είναι κατά γενική ομολογία «εργατουπόλεις». Η πλειονότητα των εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων τους είναι άνθρωποι της βιοπάλης, της εργασίας, που εδώ και χρόνια με δυσκολία βγάζουν τα προς το ζην. Η διαχρονική αδιαφορία της Πολιτείας για ισομερή ανάπτυξη της πλευράς αυτής, όπως συνέβη στα ανατολικά του νομού, δημιούργησε ανισότητες.

Τα ποσοστά ανεργίας στις περιοχές δυτικά αυξάνονται, ενώ η απουσία μεγάλων παραγωγικών μονάδων και επιχειρήσεων, όπως συνέβαινε στο παρελθόν, είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας. Την περίοδο δε, της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων δεκάδες εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στην Βιομηχανική Περιοχή της Σίνδου έβαλαν «λουκέτο» και άλλες… μετανάστευσαν σε γειτονικές χώρες με ευνοϊκότερο φορολογικό σύστημα.

Η αποβιομηχάνιση βέβαια της Θεσσαλονίκης και συνολικότερα της Βόρειας Ελλάδας ξεκίνησε νωρίτερα, πολύ πριν έρθει η τρόικα και οι δανειστές, από τη δεκαετία του ’90 και μετά, όταν η μια εταιρεία έκλεινε μετά την άλλη αφήνοντας στο δρόμο η καθεμιά δεκάδες και εκατοντάδες ανέργους. Για την κατάσταση αυτή, μπορούν να ειπωθούν πολλά: λάθος επιχειρηματικές αποφάσεις, ανταγωνιστικά κίνητρα που υπήρχαν στο εξωτερικό, την απουσία ουσιαστικής αποκέντρωσης στην Ελλάδα κ.ά.

Σήμερα, την ώρα που μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες βάζουν στο στόχαστρό τους την πόλη, αναπτύσσονται και επενδύουν στα ανατολικά -ίσως γιατί δεν τους παρουσιάστηκαν οι προοπτικές της δυτικής πλευράς- οι κάτοικοι των δυτικών συνοικιών περιμένουν στην στάση το αστικό, το οποίο συνήθως φτάνει με καθυστέρηση, για να μπορέσουν να προσεγγίσουν τον χώρο εργασίας τους. Ακόμα και η επέκταση του Μετρό Θεσσαλονίκης στα δυτικά, παραμένει μία εξαγγελία από τα πρωθυπουργικά χείλη από το βήμα της τελευταίας ΔΕΘ, καθώς δεν υπάρχει καμία επίσημη ενημέρωση για την πορεία των μελετών και των σχεδιασμών του αρμόδιου υπουργείου και της «Αττικό Μετρό».

Την ίδια ώρα, απουσιάζουν από την περιοχή τα έργα υποδομής που θα δώσουν πνοή, θα εμπνεύσουν και θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής.

Οι δήμοι της Δυτικής Θεσσαλονίκης αποτελούν για οικονομικούς λόγους κυρίως, τόπο επιλογής για να ζήσουν και να δημιουργήσουν τις οικογένειές τους τα νέα ζευγάρια. Η νέα γενιά λοιπόν έχει και θα εξακολουθήσει να έχει στην περιοχή έντονη παρουσία. Θα πρέπει λοιπόν να υπάρξει μέριμνα των αρμοδίων για τη δημιουργία πάρκων, σχολείων, ασφαλών γειτονιών κ.ά.

Ο θυμόσοφος λαός λέει «κάλλιο αργά παρά ποτέ». Έστω και τώρα λοιπόν, καθυστερημένα, να σηκώσουμε όλοι τα μανίκια και να εργαστούμε σε ένα πρότζεκτ για τη δυτική Θεσσαλονίκη. Πολιτεία, αυτοδιοίκηση, επιχειρηματίες, πανεπιστήμια, επιστήμονες, επαγγελματικοί και κοινωνικοί φορείς. Για να σταματήσει να αποτελεί η δυτική πλευρά την «χαβούζα» της πόλης, όπως έχει ειπωθεί πολλές φορές μέχρι σήμερα.