Λίγο καιρό μετά την επαναλειτουργία τους, οι σχολές χορού έχουν προσαρμοστεί πλήρως στα νέα δεδομένα που επέβαλλαν τα μέτρα προστασίας από τον κορονοϊό. Με ανοιχτά παράθυρα και πόρτες, σωστή υγιεινή στους χώρους της σχολής, αποστάσεις τουλάχιστον ενάμιση μέτρου και ολιγάριθμα τμήματα, δάσκαλοι και μαθητές προσπαθούν να μην εγκαταλείψουν την αγαπημένη τους ασχολία.

Και ενώ εύκολα μπορούμε να φανταστούμε λίγα άτομα να χορεύουν ξεχωριστά και συντονισμένα σε ένα ομαδικό πρόγραμμα εκγύμνασης, τα πράγματα περιπλέκονται όταν φέρνουμε στο μυαλό μας χορούς όπως το lindy hop και τους παραδοσιακούς που βασίζονται στην σχέση καβαλιέρου-ντάμας και στο συλλογικό βηματισμό αντίστοιχα, με το άγγιγμα να αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση και στα δύο αυτά είδη.

H Ιωάννα, συντονίστρια στον πολιτιστικό οργανισμό «Swing Academy», προσάρμοσε το μάθημά της στις νέες συνθήκες και το Lindy Hop «μετατράπηκε» σε Authentic Jazz Dance. Όπως αναφέρει και η ίδια, στο δεύτερο είδος συνηθίζεται ο χορευτής ή χορεύτρια να εκτελεί solo τις κινήσεις του επομένως πρόκειται για μία ιδανική επιλογή χωρίς μάλιστα να ξεφεύγουμε από το swing άκουσμα. Έτσι, οι μαθητές μπορούν να διατηρούν τις προβλεπόμενες αποστάσεις και να προστατεύονται επαρκώς χωρίς να θυσιάζουν το πάθος τους. 

Τι γίνεται όμως με τους παραδοσιακούς χορούς; Σε τι θα μετατραπεί ο τσάμικος, ο πεντοζάλης, ο συρτός, ο καλαματιανός, ο Ικαριώτικος και πολλοί άλλοι χοροί που απαιτούν το πιάσιμο χέρι-χέρι και την κοντινή απόσταση μεταξύ των χορευτών; Την απάντηση δίνουν ο Στέργιος Κύρινας και η Άννα Σίσκου από το «Χορόδεντρο»:

«Ο κύριος όγκος των ελληνικών παραδοσιακών χορών ταυτίζεται με τον κυκλικό χορό, τον δεμένο χέρι-χέρι αλλά υπάρχουν και άλλοι χοροί, πιο ατομικοί. Προσαρμοστήκαμε λοιπόν σε αυτά τα δεδομένα. Στο μάθημα ασχολούμαστε είτε με τους πιο ατομικούς ή με κάποιους κυκλικούς στους οποίους όμως επικεντρωνόμαστε στο να μάθουμε το τεχνικό κομμάτι, να φτιάξουμε κάποιες φιγούρες κλπ. χωρίς όμως να ακουμπάμε ο ένας τον άλλο.» 

Καταστροφικό ένα πιθανό δεύτερο κύμα του ιού – Εξετάζονται και τα χειρότερα σενάρια

Με τους αντικριστούς να κατέχουν τα πρωτεία της διδασκαλίας, τα τμήματα που λειτουργούν αποτελούνται από τους ήδη υπάρχοντες μαθητές με τους αρχάριους αλλά και τα παιδιά να μένουν δυστυχώς εκτός:

«Το ευτύχημα είναι ότι μας πετυχαίνει όλο αυτό στο τέλος της εκπαιδευτικής χρονιάς οπότε όσοι μαθητές της σχολής ήταν ήδη εδώ έχουν μία βάση. Για αυτό δεν δεχθήκαμε και αρχάριους τώρα, γιατί δε θα μπορούσαν να ξεκινήσουν υπό αυτές τις συνθήκες και να πάρουν την αίσθηση της ελληνικής παραδοσιακής κουλτούρας.

Επίσης δεν ανοίξαμε τα παιδικά τμήματα. Όταν δε μπορούμε να μοιραστούμε αντικείμενα, όταν πρέπει να κρατάμε αυστηρά τις αποστάσεις και έρχεται το παιδί στη σχολή για να εκφραστεί, να πάρει ερεθίσματα και να ανταποκριθεί δεν μπορείς να του λες συνέχεια “μη” και “όχι”. Τα παιδιά πέρασαν ήδη μία δύσκολη περίοδο απαγόρευσης και το να τα φέρεις σε κάτι που τους αρέσει και εκφράζονται μέσα από αυτό και συνεχώς να τα περιορίζεις δεν έχει νόημα.»

Με το καλοκαίρι να αποτελεί μία νεκρή περίοδο για τις σχολές χορού, κυρίως λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας, ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι ελπίζουν στην γνώριμη ανάκαμψη του χειμώνα. Ένα πιθανό δεύτερο κύμα του ιού χαρακτηρίζεται καταστροφικό καθώς οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις βασίζονται κατ’ αποκλειστικότητα στην παροχή υπηρεσίας στον κόσμο. Αν οι περιορισμοί γίνουν αυστηρότεροι και αναγκαστούν να ξανακλείσουν θα μετρούν 6-7 μήνες απουσίας από την αγορά, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στο σενάριο του λουκέτου.

Από την πλευρά τους πάντως οι μαθητές δηλώνουν πως τους λείπει η επαφή, ειδικά μετά την εμπειρία της καραντίνας και του εγκλεισμού, και περίμεναν να την αποκτήσουν ξανά με την επιστροφή στο χορό. Παρόλα αυτά, η θέλησή τους για το λατρεμένο τους χόμπι παραμένει ασίγαστη και θα συνεχίσουν να δηλώνουν παρόντες σε κάθε μάθημα μέχρι το Lindy Hop, οι παραδοσιακοί και άλλοι χοροί να επιστρέψουν στην καθιερωμένη μορφή τους.