Έναν εφιάλτη δίχως τέλος ζουν καθημερινά οι Αφγανοί, με μικρά παιδιά να πεθαίνουν ουσιαστικά από την πείνα.

Η πείνα τους εμποδίζει ακόμα και να κοιμηθούν, με γονείς να καταφεύγουν σε ριψοκίνδυνες μεθόδους για να τα βοηθήσουν να κοιμηθούν.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με ρεπορτάζ του BBC, Αφγανοί δίνουν φάρμακα σε πεινασμένα παιδιά για να τα ναρκώσουν ενώ άλλοι πουλάνε ακόμα και τις κόρες τους και τα όργανά τους για να τα βγάλουν πέρα.

«Τα παιδιά μας κλαίνε συνέχεια και δεν κοιμούνται. Δεν έχουμε φαγητό. Πηγαίνουμε λοιπόν στο φαρμακείο, παίρνουμε δισκία και τα δίνουμε στα παιδιά μας για να τα ναρκώσουμε», δηλώνει ο Αμπντούλ Γουαχάμπ.

Ζει λίγο έξω από το Χεράτ, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, σε έναν οικισμό με χιλιάδες μικρά σπίτια από λάσπη, που είναι γεμάτος με ανθρώπους που έχουν εκτοπιστεί και έχουν πληγεί από τον πόλεμο και τις φυσικές καταστροφές.

Ο Αμπντούλ είναι μόνο ένας από τους γονείς που εφαρμόζει αυτή την πρακτική. Σε ερώτηση δημοσιογράφου του BBC, «πόσοι δίνουν φάρμακα στα παιδιά τους για να τα ναρκώσουν», «πολλοί, όλοι μας», απάντησαν δέκα άνδρες.

Φάρμακα για αγχώδη διαταραχή

Ο Γκουλάμ Χαζράτ έβγαλε από την τσέπη του μια ταμπλέτα με χάπια. Ήταν αλπραζολάμη – ηρεμιστικά που συνήθως συνταγογραφούνται για τη θεραπεία της αγχώδους διαταραχής.

Ο Γκουλάμ έχει έξι παιδιά, το μικρότερο ενός έτους, και όπως είπε, δίνει και σε εκείνο φάρμακα.

Οι γιατροί λένε ότι όταν χορηγούνται σε μικρά παιδιά που δεν λαμβάνουν επαρκή τροφή, φάρμακα όπως αυτά, μπορεί να προκαλέσουν ηπατική βλάβη, μαζί με μια σειρά από άλλα προβλήματα όπως χρόνια κόπωση, διαταραχές ύπνου και συμπεριφοράς.

Έπειτα από έρευνα σε τοπικό φαρμακείο διαπιστώθηκε ότι μπορεί κανείς να αγοράσει πέντε ταμπλέτες από φάρμακα περίπου στην τιμή των δέκα αμερικανικών σεντς όσο δηλαδή πωλείται και ένα κομμάτι ψωμί.

Οι περισσότερες οικογένειες μάλιστα μοιράζονταν μερικά κομμάτια ψωμιού μεταξύ τους κάθε μέρα. Μια γυναίκα μας είπε ότι έτρωγαν ξερό ψωμί το πρωί και το βράδυ το βουτούσαν σε νερό για να γίνει υγρό.

Συνθήκες δουλείας

Ο ΟΗΕ ανέφερε ότι μια ανθρωπιστική «καταστροφή» εκτυλίσσεται τώρα στο Αφγανιστάν.

Η πλειοψηφία των ανδρών στην περιοχή έξω από το Χεράτ εργάζονταν σε πρόχειρες δουλειές απλά για να βγάλουν ένα μεροκάματο.

Αλλά όταν οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την εξουσία τον περασμένο Αύγουστο, τα ξένα κεφάλαια που εισέρρεαν στο Αφγανιστάν πάγωσαν, προκαλώντας μια οικονομική κατάρρευση που άφησε τους άνδρες χωρίς δουλειά τις περισσότερες μέρες. Και στην καλύτερη περίπτωση που θα βρουν δουλειά, βγάζουν κάτι λίγο παραπάνω από ένα δολάριο την ημέρα.

«Πούλησα το νεφρό μου για να βγάλω χρήματα»

Παντού οι άνθρωποι αναγκάζονται να λάβουν ακραία μέτρα για να σώσουν τις οικογένειές τους από την πείνα.

Ο Αμάρ (δεν είναι το πραγματικό του όνομα) είναι 20 ετών και υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση για να αφαιρέσει το νεφρό του πριν από τρεις μήνες.

«Δεν υπήρχε διέξοδος. Είχα ακούσει ότι θα μπορούσα να πουλήσω ένα νεφρό σε τοπικό νοσοκομείο. Πήγα εκεί και τους είπα ότι ήθελα. Μερικές εβδομάδες αργότερα μου τηλεφώνησαν να πάω στο νοσοκομείο», είπε.

«Έκαναν κάποιες εξετάσεις, μετά μου έκαναν ένεση με κάτι που με έκανε να χάσω τις αισθήσεις μου. Φοβήθηκα αλλά δεν είχα άλλη επιλογή», εξηγεί.

Ο Αμάρ πληρώθηκε περίπου 3.100 δολάρια για αυτό, τα περισσότερα από τα οποία πήγαν στην αποπληρωμή χρημάτων που είχε δανειστεί για να αγοράσει τρόφιμα για την οικογένειά του.

«Αν φάμε το ένα βράδυ, το άλλο θα μείνουμε νηστικοί. Αφότου πούλησα το νεφρό μου, νιώθω ότι είμαι μισός άνθρωπος. Αισθάνομαι απελπισμένος. Εάν η ζωή συνεχίσει έτσι, νιώθω ότι μπορεί να πεθάνω», είπε.

Η πώληση οργάνων για χρήματα δεν είναι κάτι καινούργιο στο Αφγανιστάν. Συνέβαινε και πριν από την κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν. Αλλά τώρα, ακόμα και μετά από μια τόσο επίπονη επιλογή, οι άνθρωποι διαπιστώνουν ότι και πάλι δεν μπορούν να βρουν τα μέσα για να επιβιώσουν.

Πουλάνε ακόμη και τις κόρες τους

Μια νεαρή μητέρα αφηγείται ότι πούλησε το νεφρό της πριν από επτά μήνες. Έπρεπε να εξοφλήσουν το χρέος που δημιουργήθηκε όταν δανείστηκαν χρήματα για να αγοράσουν ένα κοπάδι πρόβατα. Τα ζώα πέθαναν εξαιτίας μιας πλημμύρας πριν από μερικά χρόνια και έτσι έχασαν τα μέσα που τους εξασφάλιζαν τα προς το ζην.

Τα 2.700 δολάρια που πήρε για το νεφρό δεν είναι αρκετά.

«Τώρα αναγκαζόμαστε να πουλήσουμε τη δίχρονη κόρη μας. Οι άνθρωποι από τους οποίους έχουμε δανειστεί μας παρενοχλούν καθημερινά, λέγοντας δώσε μας την κόρη σου αν δεν μπορείς να μας το ξεπληρώσεις», είπε.

«Νιώθω τόση ντροπή για την κατάστασή μας. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι είναι καλύτερο να πεθάνω παρά να ζήσω έτσι», είπε ο σύζυγός της.

Και αυτή δεν είναι η μοναδική ιστορία. Παντού ακούς για ανθρώπους που πούλησαν τις κόρες τους.

«Κατανοούμε ότι είναι ενάντια στους ισλαμικούς νόμους και ότι θέτουμε τη ζωή των παιδιών μας σε κίνδυνο, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος», είπε ο Αμπντούλ Γκαφάρ ένας από τους επικεφαλής της κοινότητας.

Ένα άλλο κορίτσι, η 4χρονη Νάζια πουλήθηκε για να παντρευτεί ένα αγόρι από οικογένεια στη νότια επαρχία Κανταχάρ. Στα 14 της θα την στείλουν μακριά. Μέχρι στιγμής ο πατέρας της Χαζρατουλάχ έχει λάβει δύο πληρωμές για αυτήν.

Δεν έχουν λεφτά για φαγητό και φάρμακα

«Χρησιμοποίησα το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων για να αγοράσω φαγητό και τα υπόλοιπα για να πάρω φάρμακα για τον μικρότερο γιο μου», δηλώνει.

Η εκπληκτική αύξηση των ποσοστών υποσιτισμού είναι απόδειξη του αντίκτυπου που έχει ήδη η πείνα στα παιδιά κάτω των πέντε ετών στο Αφγανιστάν.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν δει το ποσοστό εισαγωγών υποσιτισμένων ανθρώπων στις εγκαταστάσεις τους σε ολόκληρη τη χώρα να αυξάνεται έως και 47% φέτος σε σχέση με το προηγούμενο έτος.

Σε ερώτηση προς τον Χαμεντουλάχ Μοταγουακίλ, εκπρόσωπο της επαρχιακής κυβέρνησης των Ταλιμπάν στο Χεράτ, σχετικά με το τι κάνουν για να αντιμετωπίσουν την πείνα, απάντησε πως «η κατάσταση είναι αποτέλεσμα των διεθνών κυρώσεων στο Αφγανιστάν και της δέσμευσης αφγανικών περιουσιακών στοιχείων. Η κυβέρνησή μας προσπαθεί να προσδιορίσει πόσοι έχουν ανάγκη. Πολλοί λένε ψέματα για τις συνθήκες τους επειδή πιστεύουν ότι μπορούν να λάβουν βοήθεια», είπε.

Πρόσθεσε ότι οι Ταλιμπάν προσπαθούν να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, κάτι που όμως είναι απίθανο να συμβεί σύντομα.

Οι άνθρωποι δηλώνουν ότι αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι από την κυβέρνηση των Ταλιμπάν και τη διεθνή κοινότητα.

Η πείνα είναι ένας αργός και σιωπηλός δολοφόνος, τα αποτελέσματά της δεν είναι πάντα άμεσα ορατά.

Και από ό,τι φαίνεται, μακριά από την προσοχή του κόσμου, το μέγεθος της κρίσης στο Αφγανιστάν μπορεί να μην φανεί ποτέ αληθινά, γιατί κανείς δεν ασχολείται.