«Η πνευματική μου μεταπολίτευση έλαβε χώρα στα Εξάρχεια», λέει στη «ΜτΚ» ο Χρήστος Θηβαίος. Είναι η γειτονιά που μεγάλωσε, όπου σήμερα κατοικεί, ο πιο εναλλακτικός ίσως τόπος της Αθήνας, αλλά και το μέρος με το οποίο συνδέθηκαν μερικές από τις σημαντικότερες μορφές της νέας ελληνικής δημιουργίας όπως ο Νικόλας Άσιμος, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, η Κατερίνα Γώγου, η Αρλέτα. Τώρα, αυτή η συνοικία της ελληνικής πρωτεύουσας γίνεται το επίκεντρο της ερμηνείας του γνωστού τραγουδοποιού κι ερμηνευτή, αφού «Βόλτα στα Εξάρχεια» ονομάζει το πρόγραμμά του, που χωρίζεται σε δύο μέρη: το πρώτο περιλαμβάνει τραγούδια που φέρνουν το άρωμα αυτής της γειτονιάς και το δεύτερο δικά του αγαπημένα κομμάτια.

«Θέλω να φρεσκάρω τις δημιουργίες αυτών που χρίστηκαν κατά καιρούς ως ‘Άγιοι των Εξαρχείων’, αλλά και τη σχέση μου μ’ εκείνους. Τους γνώρισα από το 1980 και έζησα μαζί τους -με άλλους λιγότερο και με άλλους περισσότερο. Από εκεί και πέρα ενέταξα στο πρόγραμμα τα δικά μου τραγούδια, τα οποία είναι και άμεσα συνδεδεμένα με την ύπαρξή μου σε αυτήν τη γειτονιά», τονίζει.

Στην περιπλάνηση αυτή τον συνοδεύουν οι εκρηκτικοί «String Demons», ένα ντουέτο αιρετικών εγχόρδων, που ξεχώρισε με τις διασκευές του σε τραγούδια κλασικής, ροκ, δημοτικής και ποπ μουσικής. Ο Κωνσταντίνος και η Λυδία Μπουντούνη θα ηλεκτρίσουν με τον ήχο τους τα τραγούδια των «εξαρχειωτών» δημιουργών. 

«Δεν ήθελα να υπάρχει μια ‘μουσειακή’ αίσθηση παρουσίασης των συγκεκριμένων κομματιών. Ήθελα να εμποτιστούν με φρεσκάδα, δροσιά και φως. Συνήθως έχουμε στο μυαλό μας ότι σ’ αυτά τα τραγούδια και σ’ αυτούς τους τραγουδοποιούς υπάρχει μια σκοτεινιά. Όμως δεν ήταν έτσι. Μπορεί η ζωή να κατέληξε για κάποιους από αυτούς δραματικά, αλλά ήταν και άνθρωποι οι οποίοι χαίρονταν, περνούσαν καλά, γελούσαν, διασκέδαζαν, μιλούσαν. 

Αυτήν τη φωτεινή πλευρά τους ήθελα να αφηγηθώ. Διέξοδο γι’ αυτό μου έδωσαν οι νέοι αυτοί άνθρωποι, όπως και οι μόνιμοι συνεργάτες μου, ο Μάξιμος Δράκος σε ενορχηστρώσεις, πιάνο - πλήκτρα, φωνητικά κι επιμέλεια ενορχήστρωσης και ο Καλλίστρατος Δρακόπουλος σε τύμπανα, κρουστά, φωνητικά και τραγουδοποιία. Κατέληξα στους ‘String Demons’, γιατί ήθελα μια δυνατή συνεργασία. Οι μουσικές και φωνητικές δυνατότητές τους, η παιδεία τους, η εκρηκτική παρουσία τους επί σκηνής ήταν πραγματικά αυτό που με έκανε να θέλω να δω αυτούς τους φωτεινούς ροκάδες να ερμηνεύουν αυτά τα τραγούδια», επισημαίνει ο Χρήστος Θηβαίος.

Ποια είναι η μοναδική πραγματική πολιτική πράξη

Κακόφημα, δημιουργικά, ιδιαίτερα, καλλιτεχνικά, παραμελημένα, τα Εξάρχεια είναι πλέον ένα σύνηθες πεδίο αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων στο κέντρο της Αθήνας. Ωστόσο, ο Χρήστος Θηβαίος ανασκευάζει την εικόνα με την οποία η πλειονότητα του ελληνικού πληθυσμού έχει ταυτίσει αυτήν την περιοχή. «Ζω ως οικογενειάρχης σ’ αυτήν και τη θεωρώ όμορφη. Δεν υπάρχει βράδυ που να μη βγαίνουμε έξω, στα μαγαζιά που είναι ανοιχτά. Κάποιες επιμέρους παρεκτροπές μεγεθύνονται ορισμένες φορές και παίρνουν διαστάσεις από ανθρώπους που δεν ζουν εδώ», λέει.

Η περιοχή λαμβάνει ενίοτε και έναν πολιτικό χαρακτήρα. Η δική του πολιτική θέση ποια είναι; «Θεωρώ ότι η μοναδική πραγματική πολιτική πράξη είναι η προσωπική καθημερινή πρακτική αισθητική του καθένα», τονίζει. Αυτό προσπαθεί να εφαρμόσει και στη δική του καθημερινότητα. «Κυνηγάω οποιονδήποτε παρκάρει στις ράμπες για τα ΑΜΕΑ και είμαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να συμπαρασταθώ σε οτιδήποτε κοινωνικό συμβαίνει γύρω μου ή να καθίσω στο τραπέζι και να συζητήσω με ανθρώπους που έχουν διαφορετική άποψη ή αντίρρηση μ’ εμένα». Με αφορμή τις πρόσφατες αποκαλύψεις του για την απεξάρτησή του από το αλκοόλ, τον ρωτώ πόσο καθημερινή πρακτική είναι η αίσθηση ότι βρήκε τον εαυτό του και ξεπέρασε κάποια πράγματα. «Δεν θα πω αυτό, αλλά ότι σίγουρα προσπαθώ κάθε μέρα να ξεχάσω τον παλιό μου εαυτό και να γεννηθώ καινούργιος», απαντά καταλήγοντας.

Οι συνδεδεμένοι με τα Εξάρχεια δημιουργοί μέσα από τα μάτια του

Έχοντας συγχρωτιστεί στο παρελθόν με τους τέσσερις σημαντικούς τραγουδοποιούς που συνέδεσαν το όνομά τους με τα Εξάρχεια, ο Χρήστος Θηβαίος σκιαγραφεί για τη «ΜτΚ» ένα σύντομο προφίλ των σπουδαίων αυτών τραγουδοποιών, όπως τους είδε ο ίδιος με τα δικά του μάτια.

Νικόλας Άσιμος

«Ερχόμενος από την Κοζάνη, σπούδασε Νομική παρότι μετά θέλησε να επιβάλει μια απεξαρτημένη φιγούρα. Βασανίστηκε στη δικτατορία. Αυτό που έχετε ως εντύπωση για το συγκεκριμένο δημιουργό ότι ήταν ο άγριος των Εξαρχείων γεννήθηκε από την εικόνα ενός επιμελέστατου φιλοσοφημένου φοιτητή Νομικής από την επαρχία».

Παύλος Σιδηρόπουλος

«Σπούδασε στο Μαθηματικό Θεσσαλονίκης. Ένας άνθρωπος πολύ ευγενικός και ευγενής -τη διαφορά την αναπτύσσω επί σκηνής. Πολύ μορφωμένος, φιλοσοφημένος. Στο χιούμορ του, στον τρόπο του, αλλά και στη μετέπειτα αυτοκαταστροφική του πορεία βασική δομή και άξονας ήταν η απόλυτη αγάπη του για την έννοια του ανθρώπου. Πίστευε πως όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί».

Κατερίνα Γώγου

«Μια συγκλονιστική ηθοποιός, η οποία όλα αυτά τα χρόνια μάς είχε ‘κοροϊδέψει’ μέσα από τις ερμηνείες της στον ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ’60. Είχε την εικόνα του αφελούς κοριτσιού που διαρκώς χόρευε σέικ και φυσούσε την τούφα απ’ τα μαλλιά της. Ήταν όμως μια συγκλονιστική θεατρική πρωταγωνίστρια, η οποία φυσικά στην πραγματικότητα δεν είχε καμία σχέση με αυτόν το χαρακτήρα που υποδυόταν στις ταινίες. Ήταν ένας σκαμμένος χαρακτήρας που τελικά καταχωρήθηκε στο πάνθεον των ελλήνων ποιητών».

Αρλέτα

«Η πιο φίλη μου απ’ όλους, έζησα και περισσότερα χρόνια μαζί της. Ήταν σαν να ακουμπάς το θησαυρό του Μίδα και αντί για χρυσό να βγάζεις σοφία και συμβουλές. Τα έχω κρατήσει όλα αυτά για όλη μου τη ζωή κι εύχομαι να μην έχω παρεκκλίνει, για να μην προσβάλω τη φιλία και την αγάπη της».