Συνέντευξη: Βιολέτα Φωτιάδη

Αεικίνητη, με το χαρακτηριστικό γέλιο της και φύσει κοινωνική η Χρύσα Κατσαρίνη «υποδέχθηκε» την περίοδο της καραντίνας και του εγκλεισμού τη στιγμή που ετοιμαζόταν για επαγγελματικά ταξίδια ζωής, όπως τα χαρακτηρίζει και η ίδια. Άρτι αφιχθείσα από Αμερική και με επόμενο σταθμό την Αυστραλία, το σύμπαν, σύμφωνα με την ίδια, αποφάσισε να τη βγάλει σε άδεια: «Η καραντίνα δεν έχει λειτουργήσει ως ανάπαυλα για εμένα. Ξεκίνησε πολύ άσχημα γιατί είχα μόλις επιστρέψει από Αμερική και είχα κανονισμένες παραστάσεις σε Κρήτη και Κύπρο, τις οποίες περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία. Η απαγόρευση για τα θέατρα και τη συνάθροιση των ατόμων ανακοινώθηκε δύο ώρες πριν την παράστασή μου στο Ηράκλειο. Γύρισα σπίτι μου και από τότε δεν έχω βγει, παρά μόνο για τα πολύ βασικά. Τέτοια περίοδο θα έκανα παραστάσεις στην Αυστραλία. Ακυρώθηκαν πράγματα που για μένα θα ήταν στιγμές ζωής και δεν ξέρω αν θα ξανάρθουν. Ήταν λες και με το που κανόνισα όλα αυτά τα οποία περίμενα με τόση αγωνία, το σύμπαν αποφάσισε να μου πει “Ξέρεις κάτι; σου έχω νέα!”»

Ο καθένας από εμάς βιώνει με τελείως διαφορετικό τρόπο αυτή την κατά τα άλλα πρωτόγνωρη κατάσταση αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως ενωμένοι και με συνέπεια στο μένουμε σπίτι θα βγούμε από αυτό όσο το δυνατόν πιο ακέραιοι. Για τη Χρύσα είναι κάτι παραπάνω από παράλογο να μη γίνεται αντιληπτή η ανάγκη του αυτοπεριορισμού: «Αν μπορείς να κάνεις κάτι και να είναι ηρωικό είναι το να μείνεις σπίτι. Είναι η πιο ηρωική πράξη που μπορούμε να κάνουμε ως πολίτες για να βοηθήσουμε. Είναι μία ευθύνη που την έχουμε όλοι. Κάποιοι το έχουν δει χαλαρά, πράγμα που βάζει σε κίνδυνο όλους τους υπόλοιπους. Είναι εντυπωσιακό το πόσο δεν το καταλαβαίνουν αυτό οι άνθρωποι που σπάνε την καραντίνα. Δε μπορώ να σκεφτώ ότι θα πάει κάποιος στο χωριό να αγκαλιάσει τους παππούδες του ενώ πρέπει να μείνει μακριά τους, ακριβώς επειδή τους αγαπάει. Μου λείπουν πάρα πολύ οι δικοί μου. Είμαι μόνη μου στο σπίτι και καταλαβαίνω πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αλλά πρέπει να προστατέψουμε αυτούς που αγαπάμε.»

Τη στιγμή που αρκετοί από εμάς ακολουθούμε τα motivational speech που μας ωθούν στην αυτοβελτίωση, η κωμικός παίρνει θέση παρατηρητή στα social media και αυτό που απολαμβάνει περισσότερο είναι η αλλαγή στη συμπεριφορά των influencers καθώς η καραντίνα αποσυνθέτει τον καταναλωτικό κόσμο τους. Παράλληλα, η φαντασία «χτυπάει κόκκινο» και η αναβίωση περασμένων συζητήσεων και αντιπαραθέσεων, αυτή τη φορά με τις σωστές ατάκες, έχει μία ξεχωριστή θέση στην καθημερινότητά της: «Απολαμβάνω πολύ το mental breakdown των influencers! Μπαίνω στο Instagram και τους χαζεύω γιατί δεν μπορούν να πάνε ταξίδια και να φορέσουν μαγιό οπότε τα φοράνε μέσα στο σπίτι, κάθονται στο χαλί και διαβάζουν ένα βιβλίο! Έτσι όπως διαβάζει όλος ο κόσμος ένα βιβλίο! Τρελαίνομαι να τα βλέπω αυτά! Μετά από τόσα που έχω δει στο Instagram δεν μου κάνει τίποτα εντύπωση πλέον οπότε απλώς γελάω πάρα πολύ με όλα αυτά τα ευτράπελα!

Κατά τα άλλα προσπαθώ να κάνω γυμναστική. Τρέχω λίγο έξω, κάνω λίγο σκοινάκι και αυτό είναι και το μόνο που με κινητοποιεί μέσα στη μέρα. Αλλά ίσως το χρειαζόμουν όλο αυτό γιατί ειδικά τα τελευταία χρόνια δεν είχα χρόνο ούτε καν να κάτσω να σκεφτώ. Αυτό δε σημαίνει ότι θέλω να συνεχιστεί βέβαια. Είμαι αεικίνητη και με ενοχλεί που κάθομαι τόσες μέρες παρόλο που απολαμβάνω τη μοναξιά μου. Έρχομαι σε επαφή με τόσο κόσμο λόγω δουλειάς, είμαι απίστευτα κοινωνική, μετά τις παραστάσεις μιλάω με τον κόσμο, αγκαλιαζόμαστε και όταν είμαι σπίτι απολαμβάνω το να μιλάω με τον εαυτό μου. Τα βρίσκουμε. Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να αντέξουν τον εαυτό τους είναι αυτοί που ζορίζονται περισσότερο. Η συγκεκριμένη περίοδος είναι μία καλή στιγμή για να τα βρεις με τον εαυτό σου γιατί αναγκαστικά είσαι μόνο μαζί του. Κάτι άλλο που κάνω είναι να επαναφέρω στο νου μου συζητήσεις του παρελθόντος και λέω αυτά που έπρεπε να είχα πει. Βέβαια επειδή είμαι ενοχική καταλήγω να υποστηρίζω τον «συνομιλητή» και έστω και στη φαντασίωση ζητάω συγγνώμη. Μάλλον δεν έχει λειτουργήσει πολύ καλά αυτό μέχρι στιγμής.»

Το να μου στερείς την αγκαλιά είναι από τα χειρότερα που μπορείς να μου κάνεις

Αναλογιζόμενοι τη θέση που κατέχουν τα social media στη ρουτίνα μας μπορούμε να ταυτιστούμε μαζί της όταν την ακούμε να μιλάει για την τρομακτική επιρροή που έχει στο μυαλό μας το διαδίκτυο και ο κόσμος που περιλαμβάνει. Θεωρητικά, έχοντας ζήσει ελεύθεροι τόσα χρόνια, ο ένας μήνας καραντίνας δεν θα μπορούσε να μεταβάλει τις εγκεφαλικές συνδέσεις που αναπτύξαμε στην προ καραντίνας κανονικότητά μας. Ή μήπως όχι;

«Ακόμα και αν βγει το εμβόλιο και τελειώσει όλο αυτό θα πάρει πολύ χρόνο στην κοινωνία να επανέλθει στην προηγούμενη μορφή της λειτουργικά. Είναι τρομερό το πως επηρεάζει όλο αυτό τη συμπεριφορά και τη σκέψη μας. Με ρωτούσε τις προάλλες κάποιος τι κάνω μετά τα lives και του απάντησα ότι κάθομαι και μετά από λίγο κοιμάμαι. Απόρησε που δεν πίνω ένα ποτό και όταν του εξήγησα ότι δεν μπορώ να κάτσω μόνη μου στο σπίτι να πιω ποτό εκείνος μου είπε ότι εννοούσε τις ζωντανές παραστάσεις μου και όχι τα lives που κάνω στο Instagram εν μέσω καραντίνας. Μέσα σε ένα μήνα το μυαλό μου συνέδεσε τη λέξη live όχι με τη σκηνή που ήταν η ζωή μου για 8 χρόνια αλλά με τον Instagram. Αυτό με σόκαρε και με τρόμαξε. Είναι πολύ στενάχωρο. Όσο μπορώ κάνω βιντεοκλήσεις αλλά δε βοηθάει πολύ γιατί είμαι διαχυτικός άνθρωπος και επικοινωνώ όλα μου τα συναισθήματα μέσω του αγγίγματος και της αγκαλιάς. Το να μου στερείς την αγκαλιά είναι από τα χειρότερα που μπορείς να μου κάνεις μετά το να πειράξεις εμένα ή κάποιον αγαπημένο μου άνθρωπο» εξηγεί.

Με το κοινό να αναρωτιέται κατά πόσο η κωμικός θα πραγματοποιήσει μία ιντερνετική stand up παράσταση, η ίδια απορρίπτει αυτό το ενδεχόμενο καθώς η επαφή με το κοινό αλλά και η προσπάθεια που έχει καταβάλει για τα νέα της κείμενα λειτουργούν αποτρεπτικά: «Μέσω των social αισθάνομαι την αγάπη του κόσμου αλλά δεν έχει καμία σχέση η ατμόσφαιρα που δημιουργείται με το κοινό μου. Σε ένα live θα ακούσεις ένα μαζικό γέλιο που σε παρασέρνει ενώ στο Instagram μπορεί απλώς να χαμογελάσεις με κάτι που θα πω. Εμένα μου έχει τύχει σε παράσταση να μη μπορώ να συνεχίσω ακριβώς επειδή άκουγα τα γέλια από κάτω και με παρέσερναν. Αυτού του είδους η επαφή είναι κάτι ανεκτίμητο και δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω μίας οθόνης ακόμα και αν λέγαμε ότι θα κάνουμε online παραστάσεις. Δε θα έκανα παράσταση με αυτό τον τρόπο. Το υλικό μου το δουλεύω πολύ καιρό για να το αποκτήσω και δε θέλω να το κάψω έτσι. Το παλεύω πολύ για να έχω το περιεχόμενο που θέλω και το να το ανεβάσω έτσι απλά στο Instagram είναι σα να καίω τη δουλειά μου γιατί εγώ από αυτό ζω.»

Κλείνοντας τη συζήτηση, η Χρύσα αποφασίζει έναντι κάποιου προτρεπτικού τσιτάτου να διοχετεύσει την ενέργειά της στο να τονίσει το πιο θετικό αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, το οποίο ελπίζει να μας ακολουθήσει και στη μετά κορονοϊού εποχή: «Δυσκολεύομαι να εκφράσω μία προτρεπτική γνώμη. Δεν περιμένει εμένα ο κόσμος για να ακούσει τι είναι καλύτερο για αυτόν και δεν μπορώ να ακούω όλα αυτά τα «βελτιώστε τη σωματική σας κατάσταση», «βρείτε χρόνο για τον εαυτό σας» κλπ γιατί αν ας πούμε κάποιος είναι σε κατάθλιψη τα ακούει και πιθανότατα σκέφτεται «αλήθεια τώρα; Εσένα περίμενα να μου το πεις!». Το μόνο που ίσως μπορώ να πω είναι ότι αν έχει βγει κάτι καλό από αυτή την κατάσταση είναι το να αντιλαμβανόμαστε τι αξία έχουν οι μικρές στιγμές. Όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα και έρχεται μία πανδημία και τα αναιρεί. Σκέφτομαι στιγμές που έχω ζήσει και δεν ξέρω πότε θα το ξαναζήσω. Τις απλές και όμορφες εμπειρίες με ανθρώπους που αγαπάς. Είναι πολύ εύκολο να εξαφανιστεί κάτι που θεωρείς δεδομένο γι’ αυτό πρέπει να μάθουμε να εκτιμάμε τα απλά και να μην αφήνουμε ευκαιρίες να περάσουμε καλά.»