«Οι διμερείς συναντήσεις του πρωθυπουργού και το χθεσινό δείπνο ήταν απλώς μία άνευ ουσίας και περιεχομένου επικοινωνιακή παράσταση της κυβέρνησης στην προσπάθειά της να αποκρύψει την απουσία ολοκληρωμένης πολιτικής στο ζήτημα της ευρωπαϊκής προοπτικής των Δυτικών Βαλκανίων», σχολίασε ο Δημήτρης Μάντζος, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και αρμόδιος του Τομέα Εξωτερικών στο ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής.

Ο κ. Μάντζος υπενθύμισε ότι η Σύνοδος της Θεσσαλονίκης το 2003, που ήταν το αποτέλεσμα των ενεργειών και των διαπραγματεύσεων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της τότε ελληνικής Προεδρίας στην Ε.Ε., καθόρισε τη στρατηγική της Ένωσης για τα Βαλκάνια, με απτά αποτελέσματα την είσοδο Σλοβενίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας και Κροατίας.

Σύμφωνα με τον αρμόδιο τομεάρχη του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, στη διακήρυξη του κ. Μητσοτάκη και των ηγετών των Βαλκανικών χωρών «δεν διατυπώνεται μία νέα συνεκτική ευρωπαϊκή πολιτική ούτε καν δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για τη διαμόρφωση μιας ανανεωμένης δυναμικής για το μέλλον μιας τόσο κρίσιμης για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα περιοχής, στην οποία η Ελλάδα πάντα διατηρούσε σημαντικό ρόλο» ενώ σημειώνει ότι είναι αναγκαίο να διαχωριστούν οι ενταξιακές διαδικασίες των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων με την ευρωπαϊκή προοπτική της Μολδαβίας και της Ουκρανίας.

Επισημαίνει παράλληλα την πάγια θέση ότι δεν μπορούν να υπάρχουν ούτε παρακάμψεις ούτε υπαναχωρήσεις από την ενταξιακή διαδικασία για κανένα κράτος το οποίο πρέπει να κρίνεται βάσει της προόδου που επιτυγχάνει, με ιδιαίτερη έμφαση στα ζητήματα του κράτους δικαίου και των σχέσεων καλής γειτονίας.

Υπογραμμίζει πως αυτό ισχύει ιδιαίτερα όσον αφορά την προστασία της ελληνικής εθνικής μειονότητας στην Αλβανία και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, καθώς και με ουσιαστικές πράξεις, εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου. «Τέτοιες απαιτούνται και στην περίπτωση της φυλάκισης του εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας, Φ. Μπελέρη», τονίζει ο κ. Μάντζος.

Επιπλέον, για την Ουκρανία υπογραμμίζει ότι η Ελλάδα οφείλει να παραμείνει πάντοτε στην πλευρά του διεθνούς δικαίου και πως καμία αλλαγή των συνόρων με τη βία δεν μπορεί να γίνεται αποδεκτή.