Του Δημήτρη Μάρδα

Υποψήφιου βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην Α’ Θεσσαλονίκης

Η δυτική Θεσσαλονίκη ζει τη δική της εγκατάλειψη εδώ και καιρό. Κύριο αίτημα των κατοίκων και των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται εκεί είναι να ξεπεραστούν οι υφιστάμενες αγκυλώσεις και τα χρόνια προβλήματα με το ελάχιστο δυνατόν κόστος, έτσι ώστε να πάρει ζωή η περιοχή.

Ένα κύριο πρόβλημα είναι το ακόλουθο: Επιζητείται να υλοποιηθεί μια μόνιμη διόρθωση της Υπουργικής Απόφασης του Περιφερειακού Χωροταξικού του 2020, σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έτσι ώστε να εξαλειφθεί η αβεβαιότητα που αιωρείται και αφορά στην μη έγκριση νέων επενδύσεων των παραγωγικών μονάδων στη Δυτική Θεσσαλονίκη.

Αναλυτικότερα, οι επενδύσεις χαμηλής όχλησης στα δυτικά της πόλης, παρά το νέφος των αμφιβολιών που συχνά προβάλλεται από τις δημόσιες υπηρεσίες, είναι λοιπόν μια νόμιμη ενέργεια σύμφωνα με τις προβλέψεις της Οδηγίας 2012/18 της ονομαζόμενης Sevezo III και σχετικής απόφασης της Επιτροπής της. Το Χωροταξικό όμως αφήνει κάποιες σκιές αβεβαιότητας γι’ αυτό, εξέλιξη που προκαλεί προβλήματα με συνέπεια να περιορίζει τις επενδύσεις δυτικά στους Δήμους Κορδελιού – Ευόσμου. Η Οδηγία Sevezo III αναφέρεται στα μέτρα που οφείλουν να λάβουν οι επιχειρήσεις υψηλής όχλησης (π.χ. Διυλιστήρια) εντός του χώρου λειτουργίας τους και όχι οι πέριξ αυτών της χαμηλής όχλησης.

Ένα δεύτερο πρόβλημα αφορά τις μεταποιητικές επιχειρήσεις στην περιοχή του Καλοχωρίου. Ο νόμος 4982/2022 της 15.10.2022, οδηγεί στη δημιουργία ενός επιχειρηματικού πάρκου όπου κάθε επιχείρηση θα συνεισφέρει σε γη και χρήμα! Το συνολικό κόστος που θα επωμισθούν οι 800 εταιρίες της περιοχής ανέρχεται σε 300 εκ. ευρώ. Η πρόταση περιέχει πλην των νέων διπλών εισφορών σε γη και χρήμα και αλλαγές χρήσεων γης, αναστολές έκδοσης αδειών, κ.ά. Αυτό δεν συμβαίνει όμως στην Αττική σε όμοιες περιοχές του Καλοχωρίου όπως είναι το Αιγάλεω και το Περιστέρι. Όπως εκεί, έτσι κι εδώ οι προεκτεινόμενες ρυθμίσεις για περιοχές για επιχειρηματικά πάρκα πλησίον του κέντρου των πόλεων και με υψηλή τιμής γης χρειάζονται άλλη αντιμετώπιση.

Το ζητούμενο στη συγκεκριμένη περιοχή πλησίον του κέντρου της πόλης και με υψηλή αξία γης, είναι να διανοιχθούν δρόμοι, να οργανωθεί το αποχετευτικό σύστημα και να πρασινίσει η περιοχή. Αυτό μπορεί να γίνει χωρίς την εισφορά σε χρήμα, παρά μόνο με ρυθμίσεις που σχετίζονται με την παραχώρηση της απαραίτητης γης που θα εξυπηρετεί τις διανοίξεις δρόμων.

Επίσης, υπάρχουν ιδιότυποι περιορισμοί που εμποδίζουν την αλλαγή της χρήσης γης στη δυτική πλευρά της πόλης. Αυτά καταλαμβάνουν περίπου 1.000.000 μ2, διαθέτουν όμως φως, νερό, τηλέφωνο, ίντερνετ και υποδομές.

Και σε όλο αυτό το πλέγμα των προβλημάτων προστίθενται και άλλα που συνδέονται με την ποιότητα της ζωής των πολιτών της δυτικής Θεσσαλονίκης. Η δυσοσμία, κάτι που είναι προς διερεύνηση σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, η έλλειψη σχολείων, τα μισοτελειωμένα Ολυμπιακά έργα, τα εγκαταλειμμένα στρατόπεδα, που οφείλουν να γίνουν πάρκα πρασίνου κρατώντας ελάχιστες εγκαταστάσεις, είναι μέρος αυτών των προβλημάτων προς επίλυση.