Είκοσι έξι μέρες απομένουν για τις ευρωεκλογές της 9^ης Ιουνίου, με τους πολιτικούς αρχηγούς να ρίχνονται «στη μάχη» της αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας με τους ψηφοφόρους σε όλη την Ελλάδα και τους υποψηφίους ευρωβουλευτές να δίνουν τον προσωπικό τους αγώνα, διεκδικώντας την ψήφο των πολιτών για μια θέση στα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου.

Το makthes.gr επιχειρεί να γνωρίσει καλύτερα μια Θεσσαλονικιά υποψήφια ευρωβουλεύτρια, η οποία διανύει τα πρώτα της βήματα στην πολιτική σκηνή και ανήκει στη νέα «φουρνιά» άφθαρτων προσώπων που στελεχώνουν τα ευρωψηφοδέλτια της Νέας Αριστεράς.

Η Δανάη Θεοδωρίδου (www.danaetheodoridou.com) είναι σκηνοθέτιδα και ερευνήτρια των σύγχρονων παραστατικών τεχνών με έδρα τις Βρυξέλλες, όπου ζει τα τελευταία σχεδόν 11 χρόνια. Η καλλιτεχνική της δημιουργία και έρευνα λαμβάνει χώρα σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και επικεντρώνεται στον τρόπο που η τέχνη μπορεί να συμβάλλει στην ενδυνάμωση της δημοκρατίας, τη συμμετοχή των πολιτών, και το χτίσιμο αυτόνομων κοινοτήτων τόσο σε κοινωνικό όσο και σε εκπαιδευτικό επίπεδο στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Ποιο είναι το στοίχημα που επιδιώκει να κερδίσει η Νέα Αριστερά στις ευρωεκλογές και ποιες οι προτεραιότητες του κόμματος;

Το στοίχημα που επιδιώκουμε να κερδίσουμε είναι το στοίχημα για επιστροφή της πολιτικής, όπως λέει και το κεντρικό μας σύνθημα. Δηλαδή το στοίχημα του να γνωρίσει και να στηρίξει ο κόσμος μια πολιτική πρόταση που δεν γίνεται με κριτήρια life style και επικοινωνίας αλλά ουσιαστικής γνώσης και πολυετούς εμπειρίας στη βάση αριστερών ιδεών. Η πρόταση αυτή θα μπορούσε να συνοψιστεί στα ακόλουθα: όχι στη λιτότητα, όχι στις ιδιωτικοποιήσεις, όχι στον πόλεμο, ναι στην προστασία του περιβάλλοντος, του κοινωνικού κράτους και κράτους δικαίου. 

Οι 6 + 1 προτεραιότητες που αυτό τον καιρό μοιραζόμαστε με τον κόσμο σε όλη την Ελλάδα, περιλαμβάνουν συγκεκριμένους τρόπους με τους οποίους μπορεί να υλοποιηθεί η πρόταση μας: πόλεμος στην ακρίβεια, αύξηση σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, φορολόγηση του πλούτου, όχι σε πολεμικούς εξοπλισμούς και αντ’ αυτών χρήματα για υγεία και παιδεία, δίκαιη πράσινη μετάβαση, στέγη για όλους και όλες, χωρισμός κράτους-εκκλησίας, και δικαίωση στο έγκλημα των Τεμπών. 

Οι ίδιες προτεραιότητες ισχύουν και για την Ευρώπη που αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα ακόμη και στις ισχυρότερες οικονομικά χώρες της (σε άλλο βαθμό, φυσικά, ανά περίπτωση). 

Η Νέα Αριστερά επιδιώκει να ενισχύσει με τους εκπροσώπους της τα υπόλοιπα κόμματα της Αριστεράς και να παλέψει μαζί τους για μια Ευρώπη φιλειρηνική που θα πει όχι στις πολιτικές που εξαθλιώνουν την καθημερινότητα των πολιτών της προς όφελος συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων των λίγων. Μια Ευρώπη που θα επιστρέψει στην πολιτική των ιδεών που την έφτιαξαν.

Ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Αριστεράς Αλέξης Χαρίτσης κάλεσε τους πολίτες «να δώσουν φωνή στο δίκιο τους» μέσω της ψήφου τους στο κόμμα σας. Σε ποιους αλήθεια ψηφοφόρους απευθύνεστε; Στους απογοητευμένους τόσο της κυβέρνησης αλλά και της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κ.α.);

Όπως έχει δηλώσει και ο Αλέξης Χαρίτσης, δεν επιθυμούμε να «ψαρέψουμε» στα νερά του συντηρητισμού ή της ακροδεξιάς. Απευθυνόμαστε σε όλους και όλες εκείνες που δεν ανέχονται να ζουν σε μια χώρα που καταπατά κάθε έννοια κράτους δικαίου, που ενδιαφέρονται για μια φιλοευρωπαϊκή πρόταση διακυβέρνησης καθαρά αριστερών ιδεών. Δηλαδή σε προοδευτικούς πολίτες που δεν ταυτίζονται με προτάσεις που κινούνται μεταξύ σοσιαλισμού, νεοφιλελευθερισμού και συντηρητισμού, όπως είναι εκείνες του ΚΙΝ.ΑΛ. και του ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη. 

Ταυτόχρονα, απευθυνόμαστε σε πολίτες που δεν τους ενδιαφέρουν θολές προτάσεις με επικίνδυνες εθνικιστικές προεκτάσεις όπως αυτές της Πλεύση Ελευθερίας των Μακεδονομάχων που αποφεύγει να πει σε ποια ομάδα θα ενταχθεί στο Ευρωκοινοβούλιο ώστε να μπορεί να ψαρέψει από πολλές μεριές. Αλλά και σε εκείνους που δεν συντάσσονται με αντιευρωπαϊκές πολιτικές που τάσσονται κατά της συνεργασίας και της σύμπραξης των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων της Ευρώπης ενώ ταυτόχρονα χαρακτηρίζονται από κοινωνικό συντηρητισμό, όπως είναι του ΚΚΕ που απομονώνεται πολιτικά απέχοντας από όλους τους σχηματισμού κομμάτων στην Ευρώπη, ήταν το μόνο κόμμα που αυτοχαρακτηρίζεται ως προοδευτικό αλλά δεν ψήφισε το ευρωπαϊκό ψήφισμα κόλαφο για το κράτος δικαίου και την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα της ΝΔ, ενώ καταψήφισε τον νόμο για τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών.

Υπάρχει έδαφος για συνεργασία με τις κεντροαριστερές δυνάμεις και ποιες μπορεί να είναι αυτές; Η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να παραμένει κυρίαρχη του πολιτικού σκηνικού στις μετρήσεις. Πιστεύετε ότι η Νέα Αριστερά θα καταφέρει να σπάσει το φράγμα του 3%;

Από την πρώτη στιγμή, η Νέα Αριστερά απέδειξε ότι επιθυμεί να καλλιεργήσει μια κουλτούρα συνεργασίας, κουλτούρα που δυστυχώς απουσιάζει στη χώρα μας, κάτι που δεν ισχύει σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Ήδη έχουμε καλέσει δύο φορές τα κόμματα του προοδευτικού τόξου της χώρας σε συνεργασία για την οποία αδιαφόρησαν ή αρνήθηκαν. Την πρώτη φορά για πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, πρόταση που αργότερα ήρθε από το ΚΙΝ.ΑΛ και τη δεχτήκαμε. Τη δεύτερη, λίγες μέρες πριν, σε σχέση με το Παλαιστινιακό ζήτημα. 

Η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Αριστεράς δεν παίζει το γνωστό παιχνίδι εξουσιών του ποιος το πρότεινε πρώτος και ποιος θα καρπωθεί τα εύσημα για αυτό κτλ. Είμαστε διαφορετικά κόμματα προφανώς επειδή υπάρχουν καίριες διαφορές στις πολιτικές μας θέσεις και, κυρίως, στις πολιτικές μας πράξεις, αλλά είμαστε πάντα ανοιχτοί σε συνεργασίες με τις κεντροαριστερές δυνάμεις σε σημεία στα οποία συγκλίνουμε. Όταν μιλάμε για επιστροφή της πολιτικής, το εννοούμε. Εμείς δεν ήρθαμε για να βάζουμε πάνω από όλα την εξουσία ή την προσωπική προβολή. Ακριβώς το αντίθετο θα έλεγα. 

Οι βουλευτές και βουλεύτριες που αποφάσισαν να φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή από ένα μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης, και να αρχίσουν από την αρχή ως μικρότερη πολιτική δύναμη, το έκαναν ακριβώς επειδή έβαλαν αυτό που θεωρούν το συμφέρον του τόπου πάνω από το δικό τους. Κάθε φορά που το συμφέρον του τόπου μας καλεί, λοιπόν, θα είμαστε εκεί με συνέπεια. Αυτή είναι η δική μας πρόταση για το πώς μπορεί να ανακτήσει ο κόσμος την πίστη του στην πολιτική και να μην παραμείνει κυρίαρχη, όπως λέτε, η Νέα Δημοκρατία που έχει χτίσει μια ψευτοκυριαρχία στη βάση του φόβου, της παραίτησης και των χαμηλών προσδοκιών που καλλιεργεί συστηματικά στην κοινωνία τα τελευταία χρόνια.

Όσο για το φράγμα του 3%, ναι, πιστεύουμε ότι η Νέα Αριστερά θα το σπάσει, γιατί αυτό εκλαμβάνουμε από την επαφή μας με τον κόσμο και γιατί θεωρούμε ότι η πρόταση μας ανταποκρίνεται στις ανάγκες της Ελλάδας και της Ευρώπης αυτή τη στιγμή.

Κατά πόσο σας φοβίζει η αποχή ή η «χαλαρή ψήφος» των πολιτών στις ευρωεκλογές; Εκτιμάτε ότι η επιστολική ψήφος και οι περίπου 200.000 ψηφοφόροι που έχουν εγγραφεί, θα αποτελέσουν «αντίβαρο» στην αποχή;

Η αποχή θα πρέπει να φοβίζει όλους τους πολίτες, όχι μόνο εμάς. Είναι σίγουρα ένα ανησυχητικό φαινόμενο που συμβάλλει στην ενδυνάμωση της δεξιάς και της ακροδεξιάς στην Ευρώπη καθώς, δυστυχώς, εκείνοι που δεν πάνε να ψηφίσουν ή ψηφίζουν «χαλαρά», στην πλειοψηφία τους δεν είναι οι συντηρητικοί πολίτες (που ταυτίζονται με εθνικιστικά αισθήματα και θεωρούν το κράτος και την εξουσία κτήμα τους, οπότε σπάνια χάνουν ψήφο) αλλά οι προοδευτικοί. 

Η επιστολική ψήφος προσφέρει ακόμη μια ευκολία για να μην έχει κανείς και καμία τη δικαιολογία του τύπου «δεν μπόρεσα να αφήσω τη δουλειά μου» ή «ήταν ακριβή η μετακίνηση» κτλ. Από εκεί και πέρα, το αποτέλεσμα των πράξεων μας θα το υποστούμε συλλογικά, αυτό είναι η δημοκρατία. 

Αν στις 10 Ιούνη έχουμε ένα Ευρωκοινοβούλιο συντηρητικών και ακροδεξιών δυνάμεων και λόγω της αποχής, θα ζήσουμε τα επόμενα χρόνια στην Ευρώπη πράγματα που δεν τολμώ καν να σκεφτώ. Οι επερχόμενες ευρωεκλογές είναι ίσως οι σημαντικότερες των τελευταίων δεκαετιών ακριβώς λόγω της εμφανούς πλέον απειλής του πολέμου, του μίσους και της βίας στην Ευρώπη. Είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσουμε την ψήφο μας για να συμβάλλουμε όσο μπορούμε στην αναγκαία ανατροπή των συσχετισμών στην Ευρώπη. Το να εμφανιστείς να ψηφίσεις είναι μια μικρή κίνηση που όμως έχει τεράστιο αντίκτυπο. Δεν χάνεις τίποτα με το να την κάνεις ακόμη κι αν δεν έχεις βρει ένα κόμμα που να σε ικανοποιεί απόλυτα (αυτό είναι σχεδόν αδύνατο να συμβεί νομίζω), χάνεις πολλά όμως αφήνοντας την να πάει χαμένη.

Θεωρείτε ότι οι Έλληνες ψηφοφόροι γνωρίζουν πράγματα για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το κατά πόσο οι πολιτικές της Ένωσης επηρεάζουν τη ζωή τους; Ενδιαφέρονται για το πώς θα εκπροσωπηθούν στην Ευρώπη ή έχουν στραμμένο το βλέμμα τους μόνο στα εσωτερικά θέματα, όπως π.χ. η ακρίβεια;

Δυστυχώς δεν είμαι σίγουρη ότι η πλειοψηφία του κόσμου στην Ελλάδα γνωρίζει ή ενδιαφέρεται να ενημερωθεί για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Λες και η γεωγραφική απόσταση που χωρίζει την Ελλάδα από τις Βρυξέλλες είναι ανάλογη της επιρροής των αποφάσεων που παίρνονται εκεί για τη χώρα. 

Η πρόσφατη δραματική εμπειρία των μνημονίων απέδειξε πόσο λάθος είναι αυτό. Επτά στους δέκα νόμους που ψηφίζονται στην Ελλάδα είναι προσαρμογή σε ευρωπαϊκά ψηφίσματα. Ειδικά η χώρα μας, που βρίσκεται σε μια εξαιρετικά δύσκολη οικονομική θέση κι εξαρτάται πολύ πιο άμεσα από την ευρωπαϊκή στήριξη θα έπρεπε να είναι η πρώτη που θα ενδιαφέρεται για το ποιοι θα είναι στο Ευρωκοινοβούλιο, δηλαδή ποιοι θα αποφασίζουν για το μέλλον της. 

Αυτή τη στιγμή, τις αποφάσεις αυτές, αποφάσεις σκληρής λιτότητας, τις επηρεάζουν κυρίως συντηρητικοί σχηματισμοί όπως το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), στο οποίο ανήκει και το κόμμα της ΝΔ, που έχει την πλειοψηφία στο Ευρωκοινοβούλιο. Κι αυτό είναι κάτι που μας συμφέρει να αλλάξει άμεσα. 

Ενώ λοιπόν είναι απόλυτα λογικό να ενδιαφέρουν κάποιον τα θέματα που επηρεάζουν άμεσα την καθημερινή του ζωή εδώ, όπως η ακρίβεια για παράδειγμα, θα πρέπει να ανοίξουμε επειγόντος την κλίμακα και να δούμε τα θέματα αυτά όχι ως εσωτερικά θέματα (παρόλο που όντως η Ελλάδα έχει μια κυβέρνηση που πέρα από τις γενικότερες αυξήσεις στην Ευρώπη έχει επιτρέψει και έναν πληθωρισμό απληστίας, κι αυτό είναι αμιγώς ελληνικό φαινόμενο) αλλά ως ευρωπαϊκά θέματα που αυτή τη στιγμή ορίζονται από συμμαχίες που λειτουργούν μόνο προς όφελος των ισχυρών στην Ευρώπη. 

Τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι όλες οι χώρες (ακόμη και οι πιο ισχυρές οικονομικά, όπως η Γερμανία για παράδειγμα) υποφέρουν από τα ίδια προβλήματα, που σχετίζονται με τις καταστροφικές πολιτικές της λιτότητας. 

Οπότε ειδικά σε αυτή τη φάση θα πρέπει να συσπειρωθούμε με τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης σε όλες τις χώρες προκειμένου να πετύχουμε τις αλλαγές που θέλουμε σε αυτή. 

Η Νέα Αριστερά έχει μιλήσει πολλές φορές για την ανάγκη κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα, ώστε να σταματήσει η αιματοχυσία στην περιοχή, εκφράζοντας παράλληλα την αλληλεγγύη της στον Παλαιστινιακό λαό. Την ίδια ώρα, έχει στρέψει τα βέλη της κατά της ελληνικής κυβέρνησης για τη στάση της στο εν λόγω ζήτημα. Πόσο ρεαλιστικό πιστεύετε ότι μπορεί να είναι το αίτημα για ειρήνη στην πολύπαθη Γάζα;

Το να υπάρξει ένα τέτοιο αίτημα είναι όχι μόνο απολύτως ρεαλιστικό αλλά και εξαιρετικά επείγον, ακόμα και αν, προφανώς, δεν μπορούμε να καθορίσουμε την έκβαση του. Το γεγονός, όμως, ότι όχι μόνο δεν υπάρχει το αίτημα αυτό αλλά και βλέπουμε την Ευρώπη να δρα ως ουραγός φιλοπόλεμων πολιτικών και όχι ως δύναμη ειρήνης και σταθερότητας, όπως οφείλει, αποτελεί μια καθαρά πολιτική επιλογή που θα πρέπει να αλλάξει άμεσα. Για αυτό και πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο επόμενο Ευρωκοινοβούλιο. 

Ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς έχει κάνει ήδη πολύ συγκεκριμένες προτάσεις για το θέμα αυτό και έχει καλέσει σε σύμπραξη τα κόμματα του προοδευτικού τόξου στην Ελλάδα χωρίς ανταπόκριση βέβαια. Σχετική τροπολογία της Αριστεράς υπερψηφίστηκε και στο Ευρωκοινοβούλιο τον Φλεβάρη του 2024. Όπως και στη χώρα μας, οι Ευρωβουλευτές της ΝΔ και στην περίπτωση αυτή καταψήφισαν σειρά τροπολογιών για άμεση, μόνιμη και χωρίς προϋποθέσεις κατάπαυση πυρός αποδεικνύοντας ότι στέκονται στη λάθος μεριά της Ιστορίας.

Έχετε αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής σας ζωής, ως σκηνοθέτιδα και ερευνήτρια των σύγχρονων παραστατικών τεχνών, στον τρόπο με τον οποίο η τέχνη και ο πολιτισμός μπορούν να συμβάλλουν στην ενδυνάμωση των πολιτών της Ευρώπης, την επιστροφή τους στην πολιτική και τη συμμετοχή τους στα κοινά. Κατά πόσο η δική σας «εμπλοκή» σε αυτά τα θέματα, συνέβαλε ή σας ώθησε να μπείτε στο ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Αριστεράς και ποιες είναι οι προσωπικές σας δεσμεύσεις;

Η δουλειά και η έρευνα που κάνω με τίτλο «η Πρακτική της Δημοκρατίας», έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόφαση μου να ανταποκριθώ στην πρόταση της Νέας Αριστεράς να είμαι μέρος του ευρωψηφοδελτίου της. 

Εδώ και χρόνια συνεργάζομαι με πολίτες διαφόρων χωρών της Ευρώπης για τη δημιουργία συμμετοχικών πρότζεκτ που στόχο έχουν να δημιουργήσουν έναν χώρο ατομικού και συλλογικού αναστοχασμού πάνω στον τρόπο που πράττουμε πολιτικά και σε αυτά που θέλουμε να αλλάξουμε στις δημοκρατίες μας. 

Τις τελευταίες δεκαετίες, ζούμε σε δημοκρατίες χωρίς «δήμο», εκλείπει δηλαδή από αυτές όλο και πιο πολύ το πρώτο και κύριο συστατικό της λέξης, ο λαός. Οι πολίτες απουσιάζουν από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, νιώθουν ότι οι ανάγκες τους δεν καλύπτονται, η φωνή τους δεν ακούγεται. Για αυτό και χάνουν την πίστη τους στην πολιτική, αδιαφορούν για αυτήν, απέχουν από τις εκλογές. Το χάσμα που υπάρχει μεταξύ του λαού και των θεσμικών οργάνων της δημοκρατίας μοιάζει αγεφύρωτο. 

Καθώς σίγουρα δεν αυτοπροσδιορίζομαι ως πολιτικός, η απόφαση μου να είμαι για πρώτη φορά υποψήφια ενός κόμματος σχετίζεται με την ευρύτερη καλλιτεχνική μου έρευνα που συνδέεται με την ανάγκη μου ως πολίτης να επιχειρήσω να κινηθώ στην απόσταση που χωρίζει τη θεσμική δημοκρατία από τη δημοκρατία του λαού, να κατανοήσω τι είναι αυτό που πάει λάθος και χάνεται στην πορεία αυτή, να προσπαθήσω να ξαναβρώ τις συνδέσεις και, αν είμαι τυχερή, να ανακαλύψω έστω και λίγο τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαμε ως πολίτες να γίνουμε ενεργό μέρος των δημοκρατικών μας θεσμών. 

Αυτή ακριβώς είναι και η δέσμευση που προσωπικά παίρνω. Να συνεισφέρω με τη γνώση και την εμπειρία μου στην προσπάθεια για ενεργοποίηση των πολιτών, για μια πιο συμμετοχική δημοκρατική πρακτική. Αυτό, για μένα, θα πει επιστροφή της πολιτικής.

Σήμερα το βράδυ, μαζί με την συνυποψήφια σας ευρωβουλεύτρια Έφη Γιαννοπούλου θα πραγματοποιήσετε διαδικτυακή συζήτηση με θέμα «τον ρόλο της Νέας Αριστεράς στην Ευρώπη». Μιλήστε μας λίγο για αυτήν την εκδήλωση.

Την εκδήλωση την διοργανώνει η Νέα Αριστερά Βελγίου, της οποίας είμαι μέλος, και θα πραγματοποιηθεί μέσω ζουμ σήμερα, Τρίτη 14 Μαΐου, στις 20.30 ώρα Ελλάδας. Πρόκειται για ένα αμιγώς γυναικείο πάνελ που θα συντονίσει η συντονίστρια της ομάδας της Νέας Αριστεράς Βελγίου Μαρία Τσιβερτάρα, ενώ παρέμβαση σε αυτή θα κάνει και η συνυποψήφια ευρωβουλεύτρια Μαργαρίτα Συγγενιώτου. 

Η ιδέα ήταν να γίνει μια συνομιλία αφενός ανάμεσα σε ανθρώπους των τεχνών (η κα Γιαννοπούλου είναι μεταφράστρια και επιμελήτρια εκδόσεων, η κα Συγγενιώτου είναι λυρική τραγουδίστρια) για τον καθοριστικό ρόλο του πολιτισμού στις πολιτικές που προτείνει η (Νέα) Αριστερά στην Ευρώπη. 

Και αφετέρου, το να φέρουμε μαζί Ελληνίδες του εξωτερικού και της Ελλάδας (εγώ έχω ως βάση μου τις Βρυξέλλες, οι συνομιλήτριες μου την Αθήνα) με στόχο να ανταλλάξουμε σκέψεις για τον τρόπο που το τοπικό (η κα Γιαννοπούλου υπήρξε δημοτική σύμβουλος στην Αθήνα με την Ανοιχτή Πόλη τα προηγούμενα πέντε χρόνια, ενώ η κα Συγγενιώτου είναι συνδικαλίστρια που παλεύει χρόνια τώρα για τα δικαιώματα των καλλιτεχνών στην Ελλάδα) μπορεί να συνδεθεί με το ευρωπαϊκό πλαίσιο κάτι που, όπως είπα και παραπάνω, είναι απαραίτητο να γίνει άμεσα. Πέρα από τις δικές μας τοποθετήσεις και σκέψεις, όμως, το μεγαλύτερο μέρος της εκδήλωσης θα είναι αφιερωμένο στις σκέψεις και τις ερωτήσεις του κοινού. 

Το λινκ της εκδήλωσης για όσες και όσους θέλουν να είναι μαζί μας, θα είναι διαθέσιμο στη σελίδα της εκδήλωσης στο facebook: https://shorturl.at/gtOPY