Η Ένωση Συντακτών Μακεδονίας Θράκης εξέδωσε μία ανακοίνωση για την ΕΡΤ3 επισημαίνοντας την υποβάθμισή της και με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και λέω και με την κυβέρνηση Μητσοτάκη διότι η υποβάθμιση είχε αρχίσει επί ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΕΡΤ3 υπήρξε για καμιά 30ετία το σπίτι μας. Μεγαλώσαμε δημοσιογραφικά και επαγγελματικά εκεί. Μας πονάει. Την αγαπάμε. Γι’ αυτό, παρόλο που ξέρω ότι θα πληγώσω κάποιους θα ήθελα να γράψω μερικά πράγματα. Εκ βαθέων και διακριτικά. Συνάδελφοι με τους οποίους εργάστηκα μαζί και συνεργάστηκα βρίσκονται ακόμη στην εργασία. Δεν θα ήθελα να τους πικράνω.

Είναι κοινή διαπίστωση η υποβάθμιση της ΕΡΤ3. Υποβάθμιση ως προς το εύρος των θεμάτων ενασχόλησής της, όχι ως προς την δυνατότητα απόδοσης των συναδέλφων. Πιστεύω πως αν τους δοθεί η δυνατότητα μπορούν να ανταπεξέλθουν. Δεν τους δίνεται, όμως. Και εδώ οι ευθύνες είναι πολλές.

Για την υποβάθμιση φταίνε και αρκετοί από τους εργαζόμενους. Φταίνε οι αρχές της πόλης. Φταίει και η κοινωνία της πόλης. Γιατί φταίνε όλοι αυτοί;

1.-Τυχαίνει να ανήκω σε εκείνην την ολιγομελή ομάδα που εργάστηκε να αποκτήσει η ΕΡΤ3 δική της φυσιογνωμία, σε συνεργασία με όσους, ήδη, εργάζονταν όταν πήγαμε να συμπεριληφθούμε σ αυτούς. Πριν από το γεγονός αυτό, η ΕΡΤ3 ήταν ένα γραφείο το οποίο συνδεόταν με την Αθήνα κάποια χρονικά διαστήματα της ημέρας.

Κάποιο είδος αυτονομίας απέκτησε όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου θέλησε να αντιμετωπίσει την ιδιωτική ραδιοτηλεόραση και πείσθηκε να της δώσει αρμοδιότητες.

Σ αυτήν την προσπάθεια να πεισθεί ο Παπανδρέου εργάσθηκαν πολλοί. Είχε, ήδη, συγκροτηθεί μια επιτροπή από φορείς της πόλης που πίεζε προς αυτήν την κατεύθυνση. Υπουργός αρμόδιος για τα ΜΜΕ ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος ο οποίος συνεισέφερε πολύ στην ημιαυτονόμησή της (πλήρη αυτονόμηση δεν ήθελε κανείς και σωστά). "Πίεσαν" προς την κατεύθυνση αυτή και φορείς και βουλευτές και η Ένωση Συντακτών.

Όσο και αν φαίνεται δεδομένο, το εγχείρημα ήταν δύσκολο. Για να καταλάβετε την δυσκολία του και τα παιχνίδια που παίζονταν θα σας αναφέρω χαρακτηριστικά τι μου είπε ο Στέλιος Παπαθεμελής, ο οποίος εκείνη την περίοδο ήταν Υπουργός Βορείου Ελλάδος. (Μου το είπε πριν μερικά χρόνια, όχι, τότε).

Μόλις αποφασίστηκε η αναβάθμισή της, λέει ο Παπαθεμελής, και γνωρίζοντας το παρασκήνιο, έτρεξα και έκανα σχετική δήλωση για να δεσμευθεί η κυβέρνηση. Το μαθαίνει ο ... τάδε (τότε πρόεδρος της βουλής) και μου τηλεφωνεί και σε έντονο ύφος μου λέει: γιατί το ανακοίνωσες, μπορεί να το μαζεύαμε..."

Σημειωτέων ότι ο περί ου ο λόγος πρώην πρόεδρος της Βουλής, δημοσίως, έλεγε συνεχώς πόσο συνέβαλε στο να γίνει η ΕΡΤ3 ένα από τα τρία κρατικά κανάλια.

2.-Με δεδομένες αυτές τις δυσκολίες από γεννησιμιού της η ΕΡΤ3 και οι εργαζόμενοι σ αυτήν έπρεπε να αποδείξουν και την αναγκαιότητά της και ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις ενός τρίτου κρατικού καναλιού. Τηλεοπτική εμπειρία εργασίας σε ανεξάρτητο, αυτόνομο κανάλι δεν υπήρχε. Όπως σας είπα προηγουμένως, η εμπειρία των ήδη εργαζομένων, ήταν εμπειρία ανταποκριτικού γραφείου, άντε και κάτι παραπάνω. Αυτό, όμως, είναι πολύ διαφορετικό.

Και αρχίζει ένας Γολγοθάς με συνεχείς υπονομεύσεις. Υπονομεύσεις και πολιτικές, εννοώ από πολιτικά πρόσωπα της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης που δεν ήθελαν α αναπτυχθεί κάτι έξω από την Αθήνα και από εργαζόμενους, κυρίως, συνδικαλιστές του κέντρου. Η εξουσία τους μειωνόταν αλλά, κυρίως, έχαναν και οικονομικά. Κέρδιζε, όμως, το κράτος. Με μια ημιαυτόνομη ΕΡΤ3 στη Θεσσαλονίκη δεν θα χρειάζονταν π.χ. να μετακινείται ένα πολυάριθμο συνεργείο από την Αθήνα για πολλές μέρες ώστε να μεταδίδεται ένας αγώνας π.χ. απο την Καβάλα. Επιτυγχάνετο με πολύ λιγότερα χρήματα με μετακίνηση για λίγες ημέρες, ενδεχομένως για ένα σαββατοκύριακο, από την Θεσσαλονίκη. Ένα κανάλι της εμβέλειας που δόθηκε στην ΕΡΤ3 δημιούργησε και στον ιδιωτικό τομέα κάποιες εργασίες παραγωγής. Στην ουσία διευρύνθηκε ο κύκλος εργασιών και στον ιδιωτικό χώρο. Τονώθηκε η οικονομία γενικότερα. Όχι, μόνο στις εσωτερικές παραγωγές. Και αυτό το κρίνω θετικό. Ανήκει στον σύγχρονο ρόλο μιας κρατικής τηλεόρασης.

3.-Την έναρξη της προσπάθειας είδαν με ενθουσιασμό οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ3. (Την περίοδο αυτή ήμουν Τομεάρχης Ενημέρωσης, σήμερα θα το λέγαμε Διευθυντής Ενημέρωσης). Και οι δημοσιογράφοι και οι τεχνικοί έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Ακόμη η δημοσιογραφία ήταν ένα επάγγελμα που το ασκούσαν όσοι το αγαπούσαν. Παλαιές καραβάνες οι τεχνικοί με ηγετική μορφή τον πρόωρα χαμένο Δημήτρη Γιακουμέλο που βοήθησε πολύ. Συνδικαλιστής με εκτόπισμα και ευρύ πνεύμα. Βοήθησαν και οι τοπικοί βουλευτές και υπουργοί αλλά, λόγω θέσης βοήθησε ο Βενιζέλος στον οποίο υπαγόταν η ΕΡΤ3. Βεβαίως, αξιομνημόνευτη ήταν και η διοίκηση του Γενικού Διευθυντή ο οποίος πλαισιώθηκε από ανθρώπους με όρεξη για δουλειά, ικανούς και με σχετική εμπειρία.

Υπήρχε μια αίσθηση να βοηθηθεί η προσπάθεια και να πετύχει τον στόχο της προβολής της περιφέρειας και της περιφερειακής ανάπτυξης καθώς και το σκοπιανό το οποίο άρχισε να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις. Η ανάδυσή του ως προβλήματος συνέβαλε στην εδραίωση της ΕΡΤ3. Αλλά και τα Βαλκάνια πέρασαν σε μεγάλη αστάθεια. Η Αθήνα, σε επίπεδο τηλεοπτικής κάλυψης, δεν ενδιαφερόταν γι αυτά. Η δουλειά που έγινε στην ΕΡΤ3 ήταν εντυπωσιακή.

4.-Το σλόγκαν ήταν "έχουμε δουλειά γιατί υπάρχει η ΕΡΤ3". Το αναφέρω γιατί στην πορεία και προς το τέλος της πρώτης γενιάς στην οποία αναφέρομαι το σλόγκαν άλλαξε και έγινε: "η ΕΡΤ3 υπάρχει για να έχουμε δουλειά". Τεράστια διαφορά φιλοσοφίας. Στην πρώτη περίπτωση την φροντίζουμε σαν τα μάτια μας και προσπαθούσαμε να αποκρούσουμε επιχειρήσεις υπονόμευσής της. Στην δεύτερη, η προσπάθεια διατήρησής της σε υψηλό επίπεδο άρχισε να εγκαταλείπεται. Ας υπάρχει για να απασχολούμεθα και ας γίνει όπως την θέλουν να γίνει. Καμιά αντίσταση. Η φιλοσοφία της προσέγγισής της ήταν χρησιμοθηρική.

5.-Και καθώς προχωρούσε η ιστορία και η εντροπία αυξανόταν (παρακμή), οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αναζητούσαν μια παρέμβαση που θα τόνωνε την προσπάθεια. Θα σταματούσε την πτώση. Το τι λεγόταν καθημερινά δεν περιγράφεται. Ούτε θα σταθώ σε αυτό.

6.- Σ αυτό το πολύ κρίσιμο σημείο που μια κυβερνητική παρέμβαση στο επίπεδο της θεσμικής οργάνωσης και λειτουργίας θα ήταν από όλους αποδεκτή για να δώσει μια νέα δυναμική στο σύστημα, ήρθε ο Σαμαράς και την κλείνει. Ποιο τραγικό πολιτικό λάθος δεν θα μπορούσε να κάνει ούτε μαθητής πολιτικού νηπιαγωγείου.

7.-Οι εργαζόμενοι, δικαίως, αντιδρούν και στην προσπάθειά τους να επαναποκτήσουν την εργασία τους γίνονται ευεπίφοροι στα κελεύσματα του Συριζα. Δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς. Σε μια στιγμή βαθιάς κρίσης χάνουν ό,τι είχαν που θα τους κρατούσε στη ζωή. Άλλο, όμως, η αποδοχή της υποστήριξης ενός κόμματος στο να επαναποκτήσουν την εργασία τους και άλλο να γίνουν μέρος του κόμματος αυτού. Η ΕΡΤ3, έχει σήμερα στη βουλή πέντε βουλευτές!!! Τέσσερις του Συριζα και έναν του Βελόπουλου. Σαν πολλοί δεν πέφτουν για έναν θεσμό που για να λειτουργήσει απαιτεί την καλή μαρτυρία αντικειμενικότητας; Ποια αντικειμενικότητα μπορεί να έχουν δημοσιογράφοι που ταυτίζονται πολιτικά με κόμματα, ανεξαρτήτως του ποια είναι; Και παλαιότερα συνέβαινε αυτό. Και τότε ήταν κατακριτέο ως φαινόμενο. Δεν είχε, όμως, τις σημερινές διαστάσεις. Παλαιότερα, μάλιστα, όποιος ήθελε να πολιτευθεί, απολυόταν από την εργασία του στην ΕΡΤ3. Σήμερα, μετά την βουλευτική θητεία πρέπει να αναλάβει διευθυντική θέση. Μια από τις ρυθμίσεις του Συριζα. Ω καιροί, ω ήθη.

8.-Η μακρόχρονη παρουσία του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία έδωσε την δυνατότητα στους αξιωματούχους του να προσλαμβάνουν, αφού εξήντλησαν την δική τους λίστα, και άλλους. Για λόγους που χρήζουν διερεύνησης πλήθος αναρχοαυτόνομων εντάχθηκαν στην ΕΡΤ3 ως εργαζόμενοι. Δεν είναι κακό, αν και ιδεολογικά δεν μπορείς να είσαι κατά του κράτους και να σιτίζεσαι από αυτό. Άρα να φροντίζεις για την διατήρησή του.

Μου προκάλεσαν, όμως, μια ανησυχία όταν μια μέρα αρκετοί από αυτούς συγκεντρώθηκαν στα σκαλιά του κεντρικού κτηρίου της Λεωφόρου Στρατού και δειλά δειλά, είναι αλήθεια διότι, ακόμη, τότε δεν ήλεγχαν το παιχνίδι, φώναζαν "έξω οι στρατοκράτες από την ΕΡΤ3" σε μια εθιμοτυπική επίσκεψη του τότε διοικητή του Γ! Σ.Σ. Να σημειωθεί ότι το κτήριο της ΕΡΤ3 ανήκει στο στρατό. Ο διοικητής ήρθε να δει την διεύθυνση εθιμοτυπικά.

9.-Το που πήγαινε η ιστορία ήταν εμφανές. Η κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου αντί να παρέμβει δημιουργικά παρενέβη με τρόπο που ριζοσπαστικοποίησε περισσότερο το κλίμα. Και αυτό ήταν θανατηφόρο για την ενημέρωση και για την ΕΡΤ3.

10.-Και τώρα θα αναφερθώ σε μια δική μου εμπειρία. Επιγραμματικά, διότι τις λεπτομέρειες τις κρατώ για το βιβλίο που θα γράψω. Έχω κρατήσει αρκετές σημειώσεις από την εποχή.

Ενώ, λοιπόν, η ΕΡΤ γενικά και η ΕΡΤ3 ειδικότερα τελούσαν υπο κατάληψη, κάποια μέρα δέχθηκα ένα τηλεφώνημα αν δεχόμουν να αναλάβω να ανοίξω την ΕΡΤ3 ως γενικός διευθυντής της. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν αρνητική. Με την πίεση συναδέλφων που αγωνιούσαν για την δουλειά τους (και εγώ αγωνιούσα για την δική μου) δέχθηκα να κάνω μερικές διερευνητικές επαφές.

11.-Κατά τις επαφές αυτές θα διεκδικούσα δύο πράγματα. Το πρώτο είναι η επαναπρόσληψη όλων των εργαζομένων, ακόμη και των επι συμβάσει έργω. Και η δεύτερη, οι αρμοδιότητες της ΕΡΤ3 να είναι ίδιες με εκείνες πριν κλείσει.

12.-Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι με τους οποίους συζητούσα ήταν δύο. Ανήκαν στα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης και είχαν δύο αντικρουόμενες θέσεις. Αλαλούμ.

Ο ένας μου έλεγε πως πρόθεση της κυβέρνησης ήταν όχι, μόνο, να ανοίξει η ΕΡΤ3 με όλους τους εργαζόμενούς της αλλά και με διευρυμένες τις αρμοδιότητές της.

Ο άλλος έλεγε άλλα. Μιλούσε για άλλη διαδικασία πρόσληψης και για περιορισμό του ρόλου της ως ενός πολιτιστικού καναλιού!!!

Στο μικρό διάστημα που έμεινα, ακόμη, στη διαπραγμάτευση, είχα φθάσει στα όρια της σχιζοφρένειας. Ο μεν έλεγε άλλα, ο δε άλλα. Τελικά επικράτησε αυτός που υποστήριζε την υποβάθμιση.

Το να γίνει η ΕΡΤ3 κανάλι που θα ασχολείται με τον πολιτισμό είχε αποφασισθεί από τότε. Και στην απόφαση αυτή πρέπει να συμμετείχαν και άλλοι παράγοντες. Δεν τους ξέρω αλλά το γεγονός ότι από τότε άρχισε η υποβάθμισή της κάτι σημαίνει.

Όπως είναι λογικό για όσους με ξέρουν, αρνήθηκα να δώσω συνέχεια. Δεν επρόκειτο να συμβάλλω σε μια ΕΡΤ3 με μέρος των εργαζομένων της και με περιορισμένο ρόλο. Ανέλαβε άλλος συνάδελφος. Σταμάτησα τις επαφές.

13.-Το 2015 βγήκα αναγκαστικά στη σύνταξη και την κυβέρνηση του Συριζα δεν την έζησα στην ΕΡΤ3. Από όσο παρακολουθούσα και από το θεσμικό πλαίσιο που δημιουργήθηκε υποβαθμίστηκε. Και την υποβάθμισή της την αποδέχτηκαν όσοι επέστρεψαν στην εργασία τους. Μπορεί να ήταν το αντίτιμο που πλήρωσαν. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι συνέβαλαν στην υπονόμευση ενός θεσμού που χτίστηκε με πολύ αίμα και ιδρώτα. Ας αφήσουν τα μεγάλα λόγια.

Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, το εξής: στο νομοσχέδιο επαναλειτουργίας της ΕΡΤ που έφερε ο Συριζα στη Βουλή ξέχασαν εντελώς να κάνουν σχετική πρόβλεψη για την ΕΡΤ3. Προσέθεσαν κάτι την τελευταία στιγμή. Ο Γενικός Διευθυντής δεν έχει καμιά ουσιαστική αρμοδιότητα. Όλα αποφασίζονται στην Αθήνα. Ακόμη και η αγορά χαρτιού υγείας.

Αυτήν την υποβάθμιση δυστυχώς, την δέχθηκαν οι εργαζόμενοι στη βάση της αρχής την δουλειά μας να έχουμε και δεν..

Αυτήν την πολιτική ακολούθησε και η Νέα Δημοκρατία. Αυτήν την πολιτική αποδέχθηκαν όσοι αναλαμβάνουν την διοίκησή της. Και, προφανώς, και η σημερινή διοίκηση.

Αυτήν την πολιτική αποδέχθηκε ως χθες που εξέδωσε την ανακοίνωσή της και η Ένωση Συντακτών.

Τώρα, όμως, είναι αργά για δάκρυα.

Το παιχνίδι χάθηκε.