Αν όλα αυτά δεν αφορούν το παρόν μας και τις δυσκολίες που περιλαμβάνει, τι άλλο μπορεί να αφορούν;

Σίγουρα πάντως είναι τα θέματα μεταξύ των οποίων καταπιάνεται το Διαπολιτισμικό Φεστιβάλ «Μέρες Παραμυθιών» που έχει ένα ευρύ πρόγραμμα παραστάσεων αφήγησης και πραγματοποιείται φέτος για 10^η χρονιά από την Action Art σε συνεργασία με το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης και το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού. Παράλληλα, στο πλαίσιό του διοργανώνεται βιωματικό σεμινάριο με τη συμμετοχή και συνεργασία εκπαιδευτικών και πολιτιστικών φορέων της πόλης –σχολεία, Γαλλικό Ινστιτούτο, ΔιΕπαφή, Ερευνητική Ομάδα Εκπαιδευτικής Πολυγλωσσίας – Γιορτές Πολυγλωσσίας, USB (Ενωμένες Κοινωνίες των Βαλκανίων), Πάρκο Τσέπης της Πρωτοβουλίας Γειτονιά της Αλ. Σβώλου.

«Από την πρώτη στιγμή θέλαμε να ζήσουμε αυτή τη διοργάνωση χωρίς να μας ενδιαφέρει πόσα χρόνια θα κρατήσει. Είναι κατάκτησή μας ότι αυτό χρόνο με τον χρόνο μπορούμε και το βιώνουμε», λέει στο makthes.gr η και “ψυχή” της Action Art Ροδιά Δημητρέση.

Ένα ολόκληρο δεκαήμερο

Το φεστιβάλ που ξεκίνησε δειλά – δειλά ως μια τριήμερη διοργάνωση έφτασε τώρα να αναπτύσσεται σε ένα ολόκληρο δεκαήμερο και να απλώνεται σε διάφορα σημεία της πόλης. «Η διοργάνωση εξελίχθηκε με πολλή δράση και πάρα πολλή δουλειά, κάνοντας πολύγλωσσες αφηγήσεις, συνεργασίες με το εξωτερικό και την Ελλάδα, εστιάζοντας και μελετώντας στο κομμάτι της τέχνης της αφήγησης κ.λπ. Μια μικρή αναδρομή σίγουρα θα κάνουμε αλλά θα είναι πολύ σύντομη, αφού αυτό που μας ενδιαφέρει να αναδείξουμε στο πλαίσιο της διοργάνωσης είναι η πράξη της αφήγησης», τονίζει η επικεφαλής της Action Art.

Έτσι, οι «Μέρες Παραμυθιών» εμπνέονται από την πολυχρωμία, την πολυγλωσσία της πόλης και κυρίως των επιθυμία των ανθρώπων για επικοινωνία. Προσκαλούν δε παιδιά, εφήβους, γονείς, ενήλικες, λάτρεις των παραμυθιών σε μια συνάντηση με ιστορίες, παραμύθια, μύθους, θρύλους που ξέρουν να ιστορούν τις επιθυμίες, τα ταξίδια, τα όνειρα, τους φόβους, την αγάπη, την πορεία σε δύσβατα μονοπάτια, την υπέρβαση, που ξέρουν να υφαίνουν σχέσεις με τον δικό τους μοναδικό τρόπο.

Υπάρχει ένας σταθερός άξονας και, όπως στα παραμύθια. υπάρχουν οι παραλλαγές.

Η Θεσσαλονίκη είναι μια πολυπολιτισμική και πολύγλωσση πόλη, που κάθε φορά η σύνθεση των ανθρώπων που την απαρτίζουν μπορεί να αλλάζει. Μπορεί να ζουν στους κόλπους της οικονομικοί μετανάστες, αργότερα πρόσφυγες ή άλλες κοινωνικές ομάδες. Η πόλη μας είναι πολυπολιτισμική ιστορικά. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί αισθανόμαστε ότι χρειάζεται να γίνεται δουλειά σε αυτόν τον τομέα. Είναι καλό να μπορούμε διαρκώς να φέρνουμε τους ανθρώπους κοντά, να ανταλλάσσουν πληροφορίες, να γνωρίζονται, να συνυπάρχουν γιατί έτσι βιώνουν τον τόπο ως δικό τους, τον σέβονται, τον αγαπούν και θέλουν να κάνουν πράγματα γι’ αυτόν. Όταν λοιπόν γνωρίζεις ότι μέσα σε αυτήν την πόλη, ακριβώς δίπλα, υπάρχουν άνθρωποι που να μην μιλούν ακόμη τη γλώσσα, αλλά μοιράζονται τον ίδιο αέρα, νομίζω ότι οφείλουμε και έτσι το αισθανόμαστε, εφόσον μπορούμε, να θέσουμε και να προτάξουμε την κοινωνική λειτουργία του παραμυθιού», επισημαίνει η κ. Δημητρέση.

Ανακωχή στα εχθρικά και βίαια συναισθήματα

Το πρόγραμμα, που ανοίγει αυλαία την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου, περιλαμβάνει δύο παραστάσεις αφηγήσεις στον αύλειο χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς: μια βραδιά νυχτερινής αφήγησης τριών ωρών με εννέα αφηγητές και μια δίγλωσση μουσική παράσταση αφήγησης. Επιπλέον, μια βραδινή μουσική παράσταση αφήγησης στον αύλειο χώρο του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού, αλλά και «Παραμύθια εν πλώ» κάνοντας βόλτα στον Θερμαϊκό με το καραβάκι «Κλειώ» και πολύγλωσσες αφηγήσεις, ενώ το φεστιβάλ θα ολοκληρωθεί με ανοιχτή συνάντηση για μικρούς και μεγάλους παραμυθάδες και για όσους θέλουν να πουν και να ακούσουν παραμύθια. Στη συνάντηση συμμετέχουν νέοι από τα Βαλκάνια και η ομάδα Διεπαφή Ερευνητική Ομάδα Εκπαιδευτικής Πολυγλωσσίας – Γιορτές Πολυγλωσσίας.

«Το παραμύθι και η αφήγηση ανά τους αιώνες ένωναν τους ανθρώπους, έκαναν ανακωχή στα εχθρικά και βίαια συναισθήματα μιας κοινότητας ή μιας κοινωνίας κατά τη διάρκεια που οι άνθρωποι συμμετείχαν στις αφηγήσεις ενός αφηγητή.

Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε με τη δουλειά μας. Είμαστε σε άλλες κοινωνίες που οι παραμυθάδες ήταν μόνο στα νυχτέρια, στην πλατεία του χωριού ή στο σαλόνι μιας οικογενειακής γιορτής. Τώρα χρειάζονται και άλλα πράγματα που οφείλει ένας αφηγητής να αναζητήσει, αλλά και να αναρωτηθεί και να προβληματιστεί γι’ αυτά», καταλήγει η Ροδιά Δημητρέση.

Αναλυτικά το πρόγραμμα ΕΔΩ