Έχουν πολλά ζητήματα να επιλύσουν η παγκόσμια οικονομία και η Ευρώπη μετά το τέλος της πανδημίας. Το κυριότερο αγκάθι για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το οποίο μας αφορά έχει να κάνει με το χρέος, τα ελλείμματα αλλά και τους δημοσιονομικούς κανόνες που ίσχυαν μέχρι σήμερα και πριν μας κτυπήσει την πόρτα ο κορονοϊός. Δηλαδή ότι εντός της Ευρώπης των 27 το χρέος δεν πρέπει να υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ και το έλλειμμα το 3%.

Όλα αυτά στο διάστημα του 1,5 χρόνου της πανδημίας ανατράπηκαν, με το χρέος της Γαλλίας για παράδειγμα να ξεπερνά πια το 110%.

Τα χρέη σχεδόν παντού έχουν φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη και είναι πλέον πολύ δύσκολο να μειωθούν χωρίς περιοριστικά μέτρα, που θα έχουν προφανώς και πολιτικό κόστος. Πολλοί παρομοιάζουν την κατάσταση που θα βρούμε σύντομα μπροστά μας με την αποσωλήνωση ενός ασθενούς που έχει μείνει στην εντατική για πολλούς μήνες. Μιλάμε δε για μία Ευρώπη που σε πολιτικό επίπεδο θα είναι αλλαγμένη. Στο τιμόνι της Γερμανίας δε θα βρίσκεται σίγουρα η Άνγκελα Μέρκελ (που μπορεί να μην ήταν… Μιτεράν στο πολιτικό ανάστημα, αλλά δε φοβήθηκε ποτέ να πάρει δύσκολες και φιλοευρωπαϊκές αποφάσεις) και καγκελάριος να είναι ο πράσινη Αναλένα Μπέρμποκ, η Βρετανία θα είναι πλέον εκτός ΕΕ, στην Ιταλία μπορεί ο να κυβερνά ο Μάριο Ντράγκι (το καλό σενάριο) μπορεί κάποιος άλλος γραφικός και αντιευρωπαϊστής και στη Γαλλία πιθανώς να έχει ξανακερδίσει τις εκλογές ο Εμανουέλ Μακρόν, αλλά τα εσωτερικά του προβλήματα θα είναι μεγάλα. Τι θα γίνει στη διαπραγμάτευση για το χρέος σε μια τέτοια ομιχλώδη και δύσκολη περίοδο είναι δύσκολο να ειπωθεί από σήμερα. Αλλά οι αποφάσεις δε θα είναι απλές.

Και η Ελλάδα; Πώς θα αντιμετωπίσει στα μέσα του 2022 τα πράγματα; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βρίσκεται προς το τέλος της θητείας του και θα βρεθεί μπροστά στο γνωστό δίλημμα: μέτρα τώρα ή μετά τις εκλογές. Πίσω του θα έχει τις γενναίες μεταρρυθμίσεις που έχει κάνει ή θα υλοποιήσει μέχρι τότε, πολλές πρωτόγνωρες για άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Στην πλάτη του όμως θα κουβαλά μια κοινωνία που από το 2010 και μετά έχει ζήσει μια τριπλή κρίση: δημοσιονομική στην αρχή, υγειονομική στη συνέχεια και οικονομική στο τέλος. Θα μπορούσε σε μια τέτοια στιγμή να λάβει νέα περιοριστικά μέτρα; Ούτε ψύλλος στον κόρφο του…

Κλείνω με δύο λόγια για αυτά που ακούγονται στην Προανακριτική για τον Νίκο Παππά και για το τι έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ για τις τηλεοπτικές άδειες. Ακόμη και αν από αυτά που ισχυρίζεται ο Χρήστος Καλογρίτσας ισχύει μόνο το 10% (αν και πολύ φοβάμαι ότι είναι αληθινά πολύ περισσότερα) θα πρέπει όλοι μας να ντρεπόμαστε. Και ο ένας που τα διηγείται σήμερα με τόσο αφέλεια και ο άλλος που επιχείρησε να τα υλοποιήσει, αλλά και εμείς που ανεχτήκαμε η Ελλάδα να μοιάζει με Κολομβία. Και καθόλου με Ευρώπη…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 23 Μαΐου 2021